به گزارش خبرنگار مهر، بحث حامی مالی یا اسپانسر تیم های ورزشی از بحث های نو پدید در ایران است، این مقوله از ابزارهای معین و مدد رسان به ورزش از نفس افتاده کشور است که حتی در بهترین حالات اقتصادی هم مورد بی مهری کتابچه بودجه قرار می گیرد.
حقیقت آن است که ورزش با هوارداران میلیونی و وضعیت تعیین کننده ای که در بهبود نشاط اجتماعی و شرایط روحی و روانی جامعه دارد، همواره مورد بی اعتنایی برنامه ریزان قرار داشته و به رغم خروجی بهت آوری که دارد در برنامه ریزی هم مورد بی مهری جدی است.
نگاهی به اوضاع و حال وهوای تیم ها در آستانه سفر به المپیک، رقابت های جهانی و یا مسابقات آسیایی تایید می کند که ورزشکاران و مسئولان در معرض هیجانات مخرب ناشی از کمبود اعتبار مالی قرار دارند.
این روند در برخی موارد به گونه ای است که کاروان ورزشکاران از عزیمت به مسابقات باز می ماند و ورزشکاران بعد از ماه ها تمرین در حسرت رقابت می مانند.
فرصت مغتنم
رضا پیروز فر کارشناس اقتصادی می گوید: درسال های اخیر فرصت مغتنمی فراهم شده است که از دغدغه جامعه ورزش ایران کاسته است.
وی می افزاید: درد دهه گذشته تعدادی از مجموعه های فعال اقتصادی به نیت کمک به ورزش وارد گود شده اند، این مجموعه ها با پرداخت میلیاردها ریال پول بدون توقع و شرط گره های زیادی را گشوده اند.
پیروزفر می گوید: در گذشته تیم های ملی برای حضور دررقابت های برون مرزی و نیز برای تامین بودجه با چالش های جدی مواجه بودند. در خیلی از موارد روسای فدراسیون ها برای تامین هزینه بلیت و خریدن لباس دست به دامن بازار و جاهای دیگر می شدند که جز استقراض حاصل دیگری در بر نداشت.
وی می گوید: در این سال ها لیگ برتر و هزینه سرسام آور آن توسط مجموعه ای بنام پدیده تامین شده است، آن گونه که من شنیده ام اگر تیم راهی جام جهانی شود باز همین مجموعه قرار است تیم را در برزیل حمایت مالی کند.
این کارشناس معتقد است باید قدر این افراد و مجموعه ها را که حداقل بهره را هم از پول های فراوان خود نمی برند دانست.
حمید صفایی یک مدیر ورزشی هم می گوید: درایران باشگاه های ورزشی فاقد فعالیت های ورزشی هستند، در این باشگاه ها هیچ گونه تحرکی در بورس، سرمایه گذاری های متنوع و حتی فروش اقلامی مثل پیراهن و پرچم به چشم نمی خورد و آنها فقط مدیریت هزینه دارند، روشن است اگر حامیان مالی نباشند آنها دچارمشکلات جدی می شوند.
وی می افزاید: در سال 91 کمبود بودجه در ورزش کاملا محسوس بود، اگر حامیان مالی و بخش خصوصی منابع مالی به ورزش تزریق نمی کردند، چرخ های لیگ های مختلف از کار می افتاد.
وی می گوید: تمامی لیگ ها شبه حرفه ای عمل می کنند و نیامند پول های هنگفت برای تحقق برنامه خود هستند.
به گفته این فرد با تجربه اگر حامیان مالی را از ورزش بگیریم یا آن ها دل سرد شوند و مورد توجه قرار نگیرند، روزهای سختی در انتظار ورزش بدون درآمد ایران است.
یک ضرورت
به نظر می رسد علاوه بر مدیران ورزشی، نظام رسانه ای کشور هم باید نگاه ویژه ای را متوجه حامیان مالی کند و امکان مطرح شدن خیران عرصه ورزش را فراهم کند.
با بررسی های صورت گرفته مشخص می شود حامیان مالی در سال 91 بیش از ده برابر بودجه ورزشی برای رشته های مختلف هزینه کرده اند، اما نام و نشانی از آن ها در دسترس نیست.
نظر شما