به گزارش خبرگزاری مهر، حسن رحیم پور ازغدی در همایش باران از برنامه های جشنواره رحمت در فرهنگسرای زیارت گفت: یکی از فواید رحمت این است که انسان به خلق کمک می کند، مصداق جامعه سازی اسلامی و سبک زندگی دینی است .
وی خطاب به کسانی در حوزه زیارت حضرت رضا (ع) فعالیت می کنند گفت: گسترش فرهنگ زیارت، خدمت بسیار بزرگی است آن که اصل است شناخت و معرفت حضرت رضا (ع) است و عمل به آنچه که از امام معصوم می اموزیم، خادم بودن یا تدفین در جوار امام معصوم (ع) به افزایش معرفت و شناخت صرفا کمک نمی کند و بخشش گناهان با دفن شدن در جوار امام معصوم (ع) اتفاق نمی افتد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد:آنچه که باید از اهل بیت (علیهم السلام) باید یاد بگیریم ، محبت اهل بیت (علیهم السلام) است، و به آنچه که از امام معصوم (علیهم السلام) یاد می گیریم عمل کنیم ، محبت اهل بیت (ع) ما را نجات خواهد داد.
وی با تأکید بر اینکه رحمت به خلق ادعا نیست و باید خودش را در خدمت به خلق نشان دهد، افزود: از دیدگاه امام رضا (ع) عقلانیت دو شاخص دارد ؛ شاخصه اول رابطه انسان با خدا و شاخصه دوم رابطه انسان با مردم است و با بررسی این دو رابطه می توان به میزان عقلانیت افراد و جوامع پی برد.
این استاد حوزه و دانشگاه به توصیه ها و سفارشات امام رضا (ع) در زندگی اجتماعی اشاره کرد و افزود: امام رضا (ع) تأکید می کنند انسان قبل از انجام هر کاری و یا بیان هر سخنی، خودش را در جایگاه طرف مقابل بگذارد و به عبارتی کاری را انجام دهد که دوست دارد دیگران با او انجام دهند.
رحیم پور ازغدی با بیان اینکه حضرت علی (ع) تأکید داشتند انسان رابطۀ دوستی و دشمنی خود را بر اساس اعتقادات و نه بر اساس منافع تنظیم کند، افزود: این رابطه باعث ایجاد محبّت، وحدت واقعی و همبستگی اجتماعی در جامعه می شود و ما این همبستگی و گذشت را در دوران صدر اسلام و یا انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس شاهد بودیم؛ آنجا که افراد با از خودگذشتگی ساعت ها زیر بمباران شیمیایی دشمن فعالیت می کردند و حتی ماسک های خود را به سایر رزمندگان و مردم می دادند.
وی تأکید کرد: طبق روایات و سیرۀ زندگی پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) این محبت و کمک به هم نوع باید شامل تمام انسان ها با هر دین و آیین و اعتقادی شود و بین آن ها تبعیضی قائل نشویم.
وی افزود: البته نوع دیگری از محبّت به معنای دلدادگی و همراهی فکری و عملی با افراد وجود دارد که در این نوع محبّت باید به نوع اعتقادات و ارزش های فرد توجه کرد به گونه ای که پیامبر(ص) در این مورد می فرمایند: «مبادا دشمنان خدا را دوست داشته باشید و یا عشقتان را نصیب کسانی کنید که ولایت خدا را قبول ندارند؛ هرکس گروهی را دوست داشته باشد در قیامت با آن ها محشور می شود.»
استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: غربی ها و غرب گراها که از موضع غیر اسلامی به مسئله محبّت و هم بستگی اجتماعی نگاه می کنند به بن بست رسیده اند؛ آن ها از یک طرف مردم را به سکولاریسم، اصالت ماده، فرد محوری، منافع خود و ... دعوت می کنند و از طرف دیگر محبّت را مطرح می کنند؛ محبّتی که در ارزش هایی چون فداکاری، ایثار، گذشت، انفاق، کمک به دیگران و ... بروز و ظهور می یابد و طبیعی است که این دو مقوله هیچ همخوانی با هم ندارند و به لحاظ نظری محبّت معنایی ندارد.
رحیم پور ازغدی با بیان اینکه اسلام تناقض بین خود و دیگری را از بین برده است، گفت: از نظر اسلام لازم نیست شما بین خود و دیگران یکی را انتخاب کنی؛ انسان باید حقوق شرعی خود مانند امنیت، مسکن، خورد و خوراک، لذت های حلال و ... را در حد لازم و طبیعی رعایت کند و این اسمش خودخواهی نیست.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: برخی "خود اصلی" انسان یعنی روح او را با "خود فرعی" یعنی جسم انسان اشتباه می گیرند و در نتیجه رسیدگی به جسم انسان را هدف قرار می دهند و برخی دیگر مانند مرتاض ها با آسیب رساندن به جسم خود در صدد دور کردن گناه و لذت های دنیایی از خود برمی آیند در حالیکه گناه از درون انسان نشأت می گیرد.
وی ادامه داد: با این وجود محبّتی که در غرب مطرح می شود به معنای محبّت واقعی نیست؛ آن ها در این رابطه بررسی می کنند که از این محبّت چه سود و منفعتی نصیبشان می شود در واقع به محبّت به خودشان فکر می کنند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: در این رابطه هنگامی که طرف مقابل دیگر سود و منفعتی برای انسان ندارد این محبّت بدون توجه به وظیفه و حقوق انسانی به پایان می رسد؛ همچنین ممکن است شخص دیگری که سود و منفعت بیشتری می رساند جایگزین شخص قبلی در این رابطۀ به اصطلاح محبت آمیز شود.
رحیم پور ازغدی بیان کرد: متفکران و نظریه پردازان قوی اما مادی گری غربی سال ها است که چگونگی ایجاد محبّت، همبستگی اجتماعی و کاهش جرایم و ناهنجاری ها را بررسی می کنند اما به نتیجه ای نرسیده اند و در این زمینه با طرح نظریات متنوع و متناقض، نتیجه را به موضوعاتی رجوع می دهند که غیر قابل تحقق هستند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تأکید کرد: البته هدف آنها از ایجاد همبستگی و محبّت در جامعه اصلاح انسان ها نیست بلکه به دنبال راهی هستند تا جامعۀ مادی در برابر قانون تمکین کرده و اختلالات و بی نظمی ها کاهش پیدا کند.
وی با تأکید بر اینکه اصلاح از درون انسان ایجاد می شود نه از بیرون و با جبر، نظارت، فشار و قانون، گفت: آنها سعی کردند در کنار طرح مسائل گوناگون، سنبل سازی اجتماعی را نیز به عنوان راهی برای ایجاد محبّت و همبستگی مطرح کنند اما این راه نیز تأثیری نداشت زیرا سنبل های اجتماعی، ریشه ای عمیق ندارند.
نظر شما