وجاهت و محبوبیت رهآورد دنیوی تقوا/ آثار تقوای حضرت یوسف (ع) از دید قرآن

به گزارش خبرگزاری مهر، "تقوا" دستور خداوند متعال به بندگان است، اما تقوای الهی گذشته از اجر اخروی، نتایج دنیوی هم دارد. يكي از دستآوردهاي تقوا "وجاهت اجتماعي" است. انسان با تقوا در نظر افراد خوب و بد جامعه داراي عظمت و عزت است. فرد متقی در دل مردم، آبرومند و با فضيلت است، گرچه ابراز نكنند.

بر اساس قرآن مجید در داستان زندانی شدن حضرت یوسف (ع)، دو نفر با ایشان وارد زندان شدند، آن گونه كه از مكالمه حضرت يوسف (ع) با آنها بر مي آيد، از ايمان بي بهره بودند در عين حال تقواي حضرت يوسف (ع) توجه آنان را جلب كرد، آنها نزد يوسف (ع) آمدند و خواب خود را بيان كردند و از او تعبير خواستند. به اين خاطر كه يوسف در نظر آنها نيكوكار بود. به تصريح قرآن، تقواي يوسف و نيك بودن او، آنان را متوجه خود ساخت و آن مقام بزرگ يعني خزانه داري كه به يوسف واگذار شد نتيجه تقواي او بود.

قرآن كريم در اين باره مي فرمايد: (فرعون) گفت يوسف را نزد من بياوريد تا او را از زندان آزاد و از خاصان خود گردانم، چون با يوسف ملاقات كرد و از هر دري سخن به ميان آمد، به يوسف گفت؛ تو امروز نزد ما امين و صاحب منزلت هستي. يوسف گفت؛ پس مرا به خزانه داري كشور نصب كن كه من در حفظ دارايي دانا و بصيرم ،ما در حقيقت يوسف را در زمين به اين منزلت رسانديم كه هر گونه كه بخواهد مقام انتخاب كند و هر كس را كه بخواهيم از لطف خويش بهره مند مي سازيم و پاداش هيچ نيكوكاري را ضايع نمي گردانيم.

قرآن كريم بعد از آنكه برخورد و ملاقات هاي يوسف با برادرانش را كه براي خريد گندم آمده بودند، نقل مي كند كه گفت من يوسفم و اين بنيامين كه از مادر هم با يوسف يكي بودند برادر من است. به تحقيق خدا بر ما منت نهاد كه البته هر كس اهل تقوا باشد و صبر پيشه كند، نيكوكار است و خدا اجر نيكان را ضايع نمي كند.

البته اینکه انسان به پست و مقام دنيايي برسد يا نرسد خیلی مهم نیست، اما این مهم است كه شخص در نظر ديگران كوچك نباشد و داراي منزلت باشد و اگراهل تقوا و عمل صالح باشد.بدون ترديد از اين منزلت بر خوردار خواهد بود.

محبوبيت اجتماعي

يكي ديگر از آثار دنيوي تقوا و عمل صالح، محبوبيت اجتماعي است كه بالاتر از وجاهت اجتماعي است. محبوبيت اجتماعي به اين معناست كه افراد جامعه يا عده اي از افراد جامعه او را دوست بدارند. قرآن كريم در اين باره در آیه 66 سوره مریم مي فرمايد: به زودي خدا بر اهل ايمان و عمل صالح، دوستي در دل ديگران قرار مي دهد.

مرحوم علامه طباطبايي مي فرمايد؛ آيه مطلق است و دليلي بر تقييد به آخرت نيست. بنابراين، اهل ايمان و عمل صالح،هم در دنيا محبوب دلها هستند و هم درآخرت.در اين زمينه رواياتی هم قابل ذکر است:

-پيامبر اكرم(ص) فرمود: هيچ بنده اي قلب و دلش متوجه خدا نمي شود، مگر اينكه خدا دلهاي مومنين را متوجه او مي كند تا دوستي و رحمت آنها را روزي كند.1

-همچنين آن حضرت فرمود؛ هرگاه خدا بنده مومني را دوست بدارد،جبرئيل نيز او را دوست مي دارد سپس درآسمان ندا مي دهد كه اي اهل آسمان خدا فلاني را دوست دارد، شما هم او را دوست داشته باشيد، آنگاه در ميان اهل زمين هم مقبوليتي براي او قرار مي دهد.

امام خميني (ره) كتاب ارزشمند چهل حديث مي نويسد؛ پس اي عزيزم، نام نيك را از خداوند بخواه، قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش كن كه با تو باشد. تو كار را براي خدا بكن، خداوند علاوه بر كرامت هاي اخروي و نعمت هاي آن عالم، در همين عالم هم به تو كرامت ها مي كند، تو را محبوب مي نمايد، موقعيت تو را در قلوب زياد مي كند،تو را در دو دنيا سر بلند مي فرمايد.2

------------------------
1-منهج الصادقين، ج 5-6، ص 461

2- چهل حديث، ص 41