فرزند استاد نخجوانی نقل می کند: پدر در کنار نقاشی و تعلیم آن، به هنر عکاسی نیز روی آورد و عکاسخانه رامبراند را تأسیس کرد که عکس های هنری بسیاری از مشاهیری چون استادان میرمصور، شهریار، اقبال آذر، تاج اصفهانی، مفتون امینی، امیرخانی و نیز مقامات رسمی کشوری و لشکری گرفت همچنین شخصیت های علمی و فرهنگی و سیاسی معاصر که با ایشان مراوده و دوستی داشتند، در تابلوهای وی جایگاه ویژه ای دارند.
مجتبی نخجوانی گفت: استاد در زمینه نقاشی آبرنگ صاحب سبک بود و آبرنگ های پردازش ایشان از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است. تابلوهای بسیاری در تکنیک های رنگ و روغن و آبرنگ از مناظر و روستاهای آذربایجان خلق کرده و بافت معماری سنتی و لباس های روستائیان را در تابلوهای خود ثبت کرده است.
از خاطرات میر مصور ارژنگی تا کسب مدرک درجه 1 هنری
ذوق و استعداد استاد نخجوانی از همان ابتدا منحصر به فرد بود و همواره شگفتی استادان خود را بر می انگیخت.
فرزند و شاگرد استاد نخجوانی گفت: در حدود 50 سال پیش بود و روزی استاد میر مصور به خانه پدری ام آمده بود و پدر را در حال نقاشی تابلوی آبرنگ نادر شاه از روی تابلوی رنگ روغن خود یافت و متعجب به وی گفت چطور تابلوی سیاه سفیدی را در قالب آبرنگ احیا می کنی که تنها آنرا یک بار دیده ای؟!
مجتبی نخجوانی ادامه داد: پدر در زمینه نقاشی آبرنگ صاحب سبک بود و سبک نقاشی نقطه پردازی اروپایی را که اغلب با رنگ روغن و با نقطه های درشت کار می شد، با آبرنگ و نقطه های ریز اجرا کرد که در نوع خود منحصر به فرد بود.
شاگرد استاد نخجوانی در تشریح نوع سبک نقطه پردازی با آبرنگ گفت: کمال الملک و طاهرزاده هم نقطه پردازی را با آبرنگ اجرا می کردند اما کار استاد نخجوانی با آنها تفاوت های محتوایی دارد و این تفاوت در نحوه اجرا، نرمی رنگ، درجات متعدد سایه روشن و از همه مهمتر ریزتر بودن عناصر تشکیل دهنده پرداز است.
مجتبی نخجوانی با بیان اینکه استاد نخجوانی در سال 57 با سمت کارشناس عالی هنری از وزارت ارشاد بازنشسته شد، اضافه کرد: نخجوانی در سال 61 از طرف اداره ارزشیابی هنری آن وزارتخانه، مدرک درجه 1 هنری ـ دکترا ـ به پاس عمری فعالیت ارزنده هنری و کیفیت آثار خلق شده به ایشان اعطاء شد که این مدرک در زمینه ادبیات به استاد شهریار و در زمینه موسیقی به استاد علی سلیمی نیز تعلق گرفته است.
پسر؛ موزه دار پدر
استاد نخجوانی پس از 88 سال عمر با برکت و به دنبال سه سال مجادله با بیماری خون، سرانجام در مرداد 82 چشم از جهان فرو بست و دنیای زیبای خود را با تابلوهای نقاشی و عکس هایش به یادگار گذاشت و رفت.
اما پس از درگذشت استاد نخجوانی تنها محافظ آثارش پسر وی بود و مجتبی نخجوانی گویا بیش از هر فرد دیگری اهمیت آن آثار را می دانست و از همان اولین سال فوت پدر، موزه دار میراثش شد.
مجتبی نخجوانی که خودش هم پیشه پدر هنرمند را دنبال کرده و جزو اولین شاگران استاد بوده، با گذشت 10 سال از فوت پدر همچنان تنها کسی است که سرمایه ملی و هنری این سرزمین را علی رغم پیشنهادهای اغوا کننده کلکسیونرهای خارجی با تمام توان حفظ می کند تا آثار این هنرمند شاخص برای معرفی به نسل آینده در همین آب و خاک باقی بماند!
مجتبی گفت: در همه جای دنیا این دولت ها هستند که برای حفظ میراث فرهنگی و هنری سرزمین خود سراغ خانواده هنرمندان رفته و آثار هنرمند را خریداری کرده و در موزه های دولتی برای نمایش و معرفی به عموم نگهداری می کنند اما من 10 سال است که دنبال مسئولان می روم تا هنرمند شاخص شهرمان را معرفی کرده و درخواست نگهداری آنها را در موزه دارم!
وی ادامه داد: کلکسیونرهای خارجی بیش از خودمان هنرمندان کشورمان را می شناسند و بارها پیشنهادهای کلان برای خریداری آثار استاد را داده اند اما تمام دغدغه من نگهداری آثار نخجوانی در داخل ایران و تبریز به صورت منسجم است.
وی تاکید کرد: در صورتی که آثار به موزه های خصوصی واگذار شود دیگر از دسترس عموم خارج شده و قابل استفاده برای همه نخواهد بود از این رو تمام تلاش خود را می کنم که آثار استاد نخجوانی در زادگاهش نگهداری شود و پس از آن اگر مسئولان اقدامی نکنند اولویت های بعدی موزه های تهران و مشهد خواهند بود.
مجتبی نخجوانی گفت: اغلب هنرمندان بزرگ به دنبال جنجال نیستند و در عین حال وسیله ای هم برای مطرح شدن آنها وجود ندارد از این رو معمولا گوشه گیر بوده و کمتر از هنرمندنماها شناخته می شوند. علاقه استاد هم گرچه در سهیم شدن لذت بصری اش با دیگران از طریق نقاشی بود اما در کمتر نمایشگاه انفرادی شرکت کرد و تنها به اصرار من در چند نمایشگاه جمعی حضور یافت.
................................................
گزارش: یاسمین مولانا
نظر شما