از حالت جنيني خارج شده ايم // ديگر كسي نبايد منتظر مجوز باشد // انتخابات رياست جمهوري مهر باطلي بود بر استراتژي "اصلاح از درون"// برنامه آينده دفتر تحكيم" گسست كامل از حاكميت" است

به گزارش خبرنگار سياسي " مهر"، در ادامه سومين فستيوال فرهنگي- سياسي دفتر تحكيم، علي افشاري عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم (طيف علامه) با موضوع "آينده دفتر تحكيم" به سخنراني پرداخت.

اين سخنراني كه با تاخير 40 دقيقه اي به خاطر پاره اي ناهماهنگي ها و اختلاف نظرها شروع شد، سرانجام با اجازه مستقيم رئيس دانشگاه صنعتي اميركبير در يكي از كلاسهاي دانشگاه معدن برگزار شد.

افشاري سخنانش در مورد رصد و پيش بيني آينده دفتر تحكيم را با ذكر اين نكته آغاز كرد كه براي شناخت و رديابي آينده تحكيم بايد به عوامل تاثيرگذار در شكل گيري آن توجه كرد.

عضو شوراي مركزي تحكيم گفت: رفتار آينده دفتر تحكيم وحدت در دو سطح، "كلان و بيروني" و "داخلي و تشكيلاتي" قابل بررسي است، نكته مهم در بررسي آينده تحكيم وحدت اين است كه اين تشكل عملا نقش رهبري جنبش دانشجويي در ايران را برعهده داشته است و كماكان نقش تاريخي اش كه پيشتازي و پيش قراولي در نوك پيكان نيروهاي تحول طلب ايراني است را ايفا مي كند. در شرايط حاضر دفتر تحكيم از حالت جنيني خارج شده و وارد مرحله اي تازه شده است.

افشاري  در ادامه سخنانش به تحليل موقعيت تاريخي و سابقه دفتر تحكيم پرداخت و اظهار داشت: جنبش دانشجويي در ايران از اوايل دهه 70 شمسي شكل گرفت و به مرور گسترش پيدا كرد.

وي افزود: فعاليت هاي سياسي دانشجويي و به خصوص دفتر تحكيم وحدت ،  از انقلاب فرهنگي (1359) تا اوايل دهه 70 اساسا ماهيت جنبشي نداشت و دفتر تحكيم وحدت يك سازمان دانشجويي محسوب نمي شد، بلكه عملا  تحكيم ادامه  حكومت در درون دانشگاه بود و كارش بازتوليد ايدئولوژي نظام در دانشگاهها و بازوي قدرت حاكميت در دانشگاه بود. دفتر تحكيم وحدت در دهه شصت همان كاري را انجام مي داد كه امروز بسيج و كميته هاي انظباطي و حراست انجام مي دادند.

افشاري ادامه داد: از سال 68 و با فوت بنيانگذار جمهوري اسلامي، دفتر تحكيم وحدت از موضع دفاع از حاكميت به موضع "انتقاد از حاكميت" وارد شد كه اين مقطع هم البته فراز ونشيب هاي گوناگوني داشت، عمده ترين مصاديق اين رويكرد انتقادي دفتر تحكيم  در اوايل دهه 70، مخالفت با سياست تعديل هاشمي رفسنجاني به تقليد از جريان چپ و اعتراض به حذف چهره هاي خط امامي توسط شوراي نگهبان بود ولي بازهم تحكيم، ارتباط ارگانيك با دانشجويان نداشت.

وي خاطرنشان كرد: "تحكيم در اين سالها، مشروعيت اش را از قدرت حاكم مي گرفت و نه مقبوليت نزد دانشجويان".

افشاري با ذكر اين نكته، در ادامه تحليل خود به شرايط  سالهاي اواسط دهه 70 اشاره كرد و گفت: از سال 73 به بعد، تحكيم علاوه بر حوزه سياسي در امور ايدئولوژيك و تئوريك وارد شد، نسلي كه در اين سالها وارد تحكيم وحدت شد از جنس ديگري بود، اين نسل به اين نتيجه رسيد كه ايدئولوژي حاكميت اشكال دارد يعني با اسلام فقاهتي و اسلام سياسي و ولايت فقيه به چالش هاي جدي رسيدند.

وي افزود: تا قبل از اين براي تحكيم شعارهايي مثل "جنگ فقر و غنا و عدالت اجتماعي و حمايت از مستضعفان و ..." مطرح بود، اما از اين دوره به بعد مساله "آزادي"  و "دموكراسي" براي آنها پررنگ شد و اين طيف و اين تفكر كم كم در سالهاي بعد از اقليت محض  به "اكثريت" تبديل شد، اين روند تا سال 79 هم ادامه داشت و از سالهاي 80 به بعد وارد مرحله جديدي شد.

وي گفت: تا سال 79، جنبش دانشجويي و دفتر تحكيم به طور خاص، در چارچوب استراتژي اصلاح از درون و سياست "اعمال فشار از پايين و چانه زني در بالا" عمل مي كرد و فكر مي كرد با تغيير مصاديق قدرت سياسي و فشار به حاكميت مي تواند به آزادي و دموكراسي دست پيدا كند. در اين دوره، دفتر تحكيم متحد اصلاح طلبان حكومتي بود، اما بعد از تشكيل مجلس ششم و خروج طرح اصلاح قانون مطبوعات و بن بست كه مجلس ششم در آن قرار گرفت، دوره بعدي دفتر تحكيم  عبارت بود از خروج از استراتژي اصلاح از درون.

وي تاكيد كرد : از سال 80، تحكيم با اصلاح طلبان از درون خداحافظي كرد و شروع به كمرنگ كردن مرزبندي خود با روشنفكران عرفي (سكولار) كرد و يا در برخي موارد اصولا مرزبندي اش را با اين گروه از بين برد، نكته ديگر دور شدن دفتر تحكيم از "روشنفكران ديني" و امثال سروش بود كه قبلا متحد استراتژيك دفتر تحكيم محسوب مي شدند.

وي در ادامه افزود: اساسا اثبات شد كه ديگر نيروهاي تحول خواه از طريق سازوكار موجود امكان موفقيت نخواهند داشت و اصولا مورد اقبال هم قرار نمي گيرند و بنابراين اين تئوري به بن بست رسيد.

علي افشاري كه عضو "گروه هشت نفره رفراندوم خواه سازگارا"  نيز مي باشد،  ادامه داد: انتخابات رياست جمهوري مهر باطلي زد بر استراتژي "اصلاح از درون"، بعد از انتخابات رياست جمهوري يك "دوگانه " در مقابل همه نيروهاي سياسي و دفتر تحكيم قرار گرفته است و اضلاع اين دوگانه، "فعاليت در چارچوب موجود" و "تلاش براي تغيير بنيادي چارچوب موجود" است.

وي گفت: در اين شرايط و با وجود اين دوگانه، نيروهاي جديدي در عرصه سياسي ايران متولد مي شوند، يك گروه جديد " محافظه كاران جديد" خواهند بود كه از يك سو به "افراطي هاي جناح راست" ختم مي شوند و از سوي ديگر به "نهضت آزادي" كه هردو طيف خواهان فعاليت در چارچوب موجود هستند.

افشاري ادامه داد: اما گروه دومي كه بعد از اين دوگانه ايجاد خواهد شد، گروهها و جرياناتي خواهند بود كه براي رسيدن به دموكراسي به سمت تغييرات بنيادي حركت خواهند كرد و از فشار مداوم به حاكميت و افزايش هزينه فعاليت هاي ضد دموكراتيك حاكميت، براي پيشبرد هدف خود، بهره خواهند گرفت.

عضو شوراي مركزي طيف علامه تحكيم به انشعاب و اختلافات در اين گروه اشاره كرد و گفت: ريشه اصلي انشعاب تحكيم به دو طيف علامه و شيراز، قرار گرفتن تحكيم در همين دوراهي و دوگانه بود.

اين فعال سياسي به نتايج انتخابات رياست جمهوري اشاره كرد و اظهار داشت: يكي از اشكالات ما اين بود كه به مسائلي چون فقر و فساد، تبعيض و ناهنجاري هاي اقتصادي و اجتماعي بي توجه بوديم و فقط به مسائل سياسي آنهم مسائل سياسي حول محور قدرت بها داديم. البته انتخابات اخير، بازي نيروهاي دموكراسي خواه نبود.

وي گفت: در جريان انتخابات، اصلاح طلبان فشار شديدي به دفتر تحكيم آوردند كه در انتخابات شركت كند ولي ما اين كار را نكرديم و وارد اين بازي نشديم و موفق هم بوديم و پشيمان هم نيستيم.

محكوم دادگاه كنفرانس برلين خاطرنشان كرد: ما الان مي توانيم در كشور حرف خودمان را بزنيم و صدايمان به گوش جهان مي رسد،  افتخار ما اين است كه در دوره انتخابات حرفهاي عوامانه نزديم، نگفتيم كه مشكل كردها را حل مي كنيم يا به همه 50 هزارتومن مي دهيم و يا مردم را بيمه مي كنيم و ...

افشاري گفت: نسل امروز حاضر به ريسك كردن و فدا كردن جان و مال و آينده اش براي آرمانهاي سياسي نيست، قطعا يكي رويكردهاي آتي دانشجويان در ايران، توجه به مسائل صنفي و فرهنگي خواهد بود.

وي سپس مشخصا به آينده دفتر تحكيم اشاره كرد و افزود: حيات آينده دفتر تحكيم بستگي مستقيم به وزن دانشجويي و توجه دانشجويان به تحكيم خواهد داشت. البته الان وزن تحكيم قابل اعتنا است. آينده دفتر تحكيم گسست كامل از حاكميت و قدرت و پيوستن كامل به جامعه مدني است.

وي در توضيح اين سخنان گفت: قطعا ما در شرايط جديد و روي كارآمدن دولت احمدي نژاد با دشواري هاي زيادي روبرو خواهيم بود، از برگزاري انتخابات انجمن هاي اسلامي بگيريد تا تشكيل نشست دفتر تحكيم، بايد دفتر تحكيم در شرايط فعلي خودش را مقيد به فعاليت در درون دانشگاه نكند و به سمت فضاي سايبر و ديجيتالي حركت كند.

عضو سابق انجمن اسلامي دانشگاه اميركبير اظهار داشت: نمي توانند جلوي تحكيم را بگيرند، در سالهاي دولت دوم هاشمي رفسنجاني، يكي از افراد هم انديش احمدي نژاد به نام " شجاعي فر" همه كاره وزارت علوم بود ، ولي نتوانستند جلوي فعاليت انجمن اسلامي اميركبير و تحكيم را بگيرند، اگر امروز هم انجمن هاي اسلامي و دفتر تحكيم وزن و حمايت دانشجويي داشته باشند مي توانند در شرايط جديد هم فعاليت كنند و موفق باشند.

افشاري در مورد استفاده دفتر تحكيم و انجمن هاي اسلامي از امكانات دولتي دانشگاهها گفت: استفاده از اين امكانات حق پرطرفدارترين و وزين ترين جريان دانشجويي است، اين اموال مال مردم است و مردم در اختيار دانشجويان قرار داده اند.

وي در مورد برپايي تجمع در حمايت از اكبر گنجي توسط دفتر تحكيم خاطرنشان كرد: به ما گفتند كه تجمع شما غيرقانوني بود، چون مرجع صادر كننده مجوز نداد ولي ما بر اساس اصول ملاكهاي مدني  و حقوق بشري و حتي همين قانون اساسي جمهوري اسلامي كه اجازه برپايي تجمع بدون حمل سلاح را مي دهد، عمل كرديم و كساني كه به ما مجوز ندادند ، كار غيرقانوني كردند نه ما.

وي گفت: هيچ كس فكر نمي كرد چنين جمعيتي به خاطر گنجي در جلوي دانشگاه تهران جمع شود، اعتراض مدني و مسالمت آميز به حاكميت راه برون رفت از بن بست فعلي است.

افشاري افزود: ديگر كسي نبايد منتظر "مجوز" باشد. فعاليت بايد در حوزه غير رسمي ادامه يابد و ابزار تحقق مطالبات دانشجويي، خلق و اعمال فشار به حاكميت در عرصه هاي مختلف است. 

وي گفت: كار تحكيم در آينده بايد نهادسازي براي رهبري جنبش دانشجويي باشد، يكي از اهداف آرماني دفتر تحكيم مي تواند پرورش دين داران خوش فكر و سازگار با دنياي مدرن باشد، بهترين حالت براي دفتر تحكيم، يك حالت متكثر و متنوع است كه بتواند همه گرايش هاي دانشجويي را نمايندگي كند.

وي در پايان تاكيد كرد: از وقتي اصلاحات از مبناي خواسته ها و پايگاههاي مردمي جدا شد، ضربه خورد و به حاشيه رفت، دفتر تحكيم بايد براساس توانايي هايش حداكثر فعاليت را داشته باشد. عده اي جامعه را از "جلو رفتن" مي ترسانند و مي گويند عاقبت اين جلو رفتن يا حمله آمريكاست يا روي كارآمدن "سلطنت طلبان و مجاهدين خلق" ولي ما دنبال راه سوم هستيم.