درست در حاشيه اوروند رود، جايي كه ني زارها مرز كوچكي ميان اين قطعه از خاك ايران و شهر فاو شده اند ، منطقه غير مسكوني وجود دارد كه بازديد كنندگان مناطق جنگي جبهه هاي جنوب، حتما به آنجا سر مي زنند. ساكنان شهر و روستاهاي اطراف هر روز شالي هايشان را به اروند كنار مي آورند و منتظر رسيدن مسافران بازديد كننده از اين منطقه جنگي مي مانند. بانوان جنوبي، در گرماي 45 درجه تابستان، شالي ها را در آب خيس مي كنند تا نرم شود و بعد به اميد رسيدن مسافري، تار و پودها را به هم مي بافند.
دست سازهايشان،سبدهاي بزرگ، زيراندازها،كلاه هاي حصيري است كه خريداري ندارد.
هر روز آفتاب با هرم بيشتري مي تابد تا مسافران گرما زده رابه داشتن كلاه حصيري مشتاق كند،اما اين هرم آفتاب، تنها خودشان را زيرحصيرها مي كشاند و نه مسافران را...
با اين حال، زنان اروند كنار همچنان مي بافند و با رسيدن هر اتوبوس،به سوي ميهمانان تازه وارد مي دوند.
شنيده اند در كناره درياي خزر بهاي اين سبدها با اسكناس هاي سبزو آبي معنا مي شود و اينجا در حاشيه ارونرود ....
عكس/ مجتبي تكين
نظر شما