اهمیت ابراز دوستي و محبت در روابط اجتماعی از ديد اسلام/ علاقه خود را آشکار کنید

به گزارش خبرگزاری مهر، اهرم نيرومند عشق و محبت در بسياري از زمينه هاي اجتماعي و ارتباطات انساني، كارسازتر از عوامل ديگر است، از اين رو در ريشه يابي عوامل تقويت كننده دوستي، ريشه كني عوامل سست كننده علاقه ها و استفاده از عوامل محبت آفرين، در بهبود مسايل معاشرت مهم است.

اگر عقل و انديشه، در زندگي نقش"چراغ راهنما" دارد كه روشني مي بخشد و راه را نشان مي دهد، عشق و محبت قلبي نيز نقش"موتور محرك" را دارد كه پيش برنده و حركت آفرين است. زبان دل، قوي تر از زبان عقل است و گاهي هم كه محبت و عشق فرمان مي دهد،عقل از پاي مي ماند و مطيع مي گردد.

آثار مثبت و منفي محبت در روابط انساني

عشق و علاقه هم آثار نيك و جهات مثبت دارد و هم اگر بي حساب و بي معيار و خارج از كنترل باشد، پيامدهاي سوء خواهد داشت. به همان اندازه كه دوست داشتن و عشق ورزيدن در انسان دو ستدار كشش و اميد و دلگرمي ايجاد مي كند، او را به همرنگي و همساني با محبوب و اطاعت از معشوق مي كشاند و عاشق را به فداكاري، گذشت و ايثار در راه محبوب مي كشاند، گاهي هم حقايق را بر انسان پوشيده مي سازد و عيب ها را كتمان مي كند و نقاط ضعف را به نقاط قوت تبديل مي نمايد و زشت را زيبا جلوه مي دهد و اين از عوارض سوء "افراط در محبت" است.

به تعبير رسول اكرم(ص)، علاقه به چيزي انسان را كور و كر مي كند. حضرت امير(ع) هم می فرماید كسي كه به چيزي عاشق و شيفته شود، اين محبت، چشم صورت و چشم دل او را نابينا مي سازد، پس او با چشمي ناسالم مي نگرد و با گوشي ناشنوا مي شنود و خواسته ها و تمنيات، عقل او را از هم مي گسلد و دنيا،دلش را مي ميراند.

محبت، گاهي در داوري انسان نسبت به ديگران هم اثر مي گذارد و محبت را به داوري ناحق مي كشاند. علاقه در نپذيرفتن نقد و انتقاد هم موثر است. اگر شما دوستدار كسي باشيد، اغلب حاضر نيستيد در باره او انتقاد و عيب جويي بشنويد.

ابراز علاقه

آنچه بيشتر به جنبه معاشرتي مربوط مي شود، آشكار كردن محبت و علاقه به ديگران است. اگر كسي را دوست داريد، چه از دوستان و برادران ايماني، يا نسبت به فرزندان و همسر اين محبت را بر زبان آوريد و آن را ابراز كنيد، تا محبت ها افزوده شود و دوستي ها تداوم و استمرار يابد.

انسان علاقه دارد كه مورد علاقه و محبت ديگران باشد. اگر آن دوستداران، محبت خود را آشكار كنند، محبوب هم به محبّان علاقه مند مي شود و اين محبت دو جانبه، زندگي ها را از صفا و صميميت بيشتري برخوردار مي سازد. ما اگر بدانيم خداوند دوستمان دارد ما هم خدا را بيشتر دوست خواهيم داشت. اگر بدانيم و بفهميم كه رسول خدا(ص) و اهل بيت(ع) به ما شيعيان عنايت و محبت دارند و اين علاقه را بارها نشان داده و اظهار كرده اند، محبت عترت در دل ما بيشتر خواهد شد.

اينكه خداوند بارها در قرآن كريم، محبت خويش را ابراز كرده و در آياتي كه"ان الله يحب الذين"مي فرمايد كه دوستدار پاكان، توبه كنندگان، پاكي جويان، نيكوكاران، متقين، متوكلين، صابران، اهل قسط و عدل است و در جايي از كساني ياد مي كند كه هم خدا آنان را دوست دارد و هم آنان به خدا علاقه دارند"يُِحبُّهُمْ و يحبُّونَهُ" توجه به اين نكته"حب خدا" را در دلها شعله ورمي سازد. وقتي ائمه معصومين(ع) محبت هاي خويش را نسبت به هوادارانشان ابراز مي كنند، متقابلا اين اظهار عشق،عشق مي آفريند. از حضرت علي(ع) مي پرسند يا علي! چگونه ايد؟ مي فرمايد؛ دوستدار دوستانمان و دشمن دشمنانمان هستم.

آنچه روابط دوستانه را نيرومندتر مي سازد ابراز علاقه است. شما ممكن است به كسي علاقه و ارادت داشته باشيد ولي به دليل تنبلي و بي حالي يا خجالت و شرم يا به هر علت ديگر هر گز بر زبان نياوريد او چگونه بفهمد كه او را دوست داريد؟ از پيامبر(ص) نيز روايت است كه فرمود: هر يك از شما دوست يا برادر ديني اش را دوست بدارد، پس به او اعلام كند. در حديث ديگري همين مضمون آمده با اين اضافه كه؛ اين اعلام دوستي، براي اصلاح و آشتي ميان افراد، شايسته تر و مفيدتر است.

---------------------
منابع

- بحار الانوار، ج 74

- نهج البلاغه، خطبه 109

- سفينة البحار، ج 2

- بحار الانوار، ج 71