به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر"، فلدمن اين نكته را در كتابي با عنوان "لذت و زندگي خير" بيان مي كند كه به تازگي منتشر شده است.
فلدمن در اين كتاب كه به زبان انگليسي منتشر شده ، براي آنكه مدعاي خود را ثابت كند ، از مفهوم زندگي خير و خوب آغاز مي كند . بنظر وي زندگي خوب و خير به مفهوم زندگي كه از نظر اخلاقي خوب باشد يا در مورد زندگي خيرخواهانه نيست ، بلكه اين پرسش در مورد اشكال عمومي زندگي است كه في نفسه براي كسي كه در آن زيست مي كند ، خوب است.
با اين تمايز، او به بحث لذت گرايي مي پردازد و در دفاع از لذت گرايي ، انديشه هاي افرادي چون افلاطون، ارسطو، برنتانو، راس، مور، رالز، كاگان ، نازيك ، برانت و ديگران را نقد مي كند.
بنظر فلدمن، بايد ميان لذت گرايي اي كه بر لذت حسي تأكيد مي كند و لذت گرايي اي كه بر لذت حالات تأكيد دارد ، تمايز قائل شويم.
او نشان مي دهد چگونه پاره اي از معروفترين لذت گرايان تاريخ تفكر بشري ، بيش و پيش از آنكه بر لذت حسي اصرار كنند، بر لذت حالات تأكيد دارند. اما اين نكته اي است كه از ذهن و زبان بسياري از شارحان اين مكتب فلسفي – اخلاقي غافل مانده است.
فرد فلدمن استاد فلسفه در دانشگاه ماساچوست آمريكا است.
نظر شما