به گزارش خبرگزاری مهر، تفكر سير باطني از مبدا به مقصود است و انسان بدون اين سير نمي تواند از نقص به كمال برسد. تفكر عبارت است از عبرت گرفتن از آن چه مايه ي عبرت است و پند گرفتن از موعظه ها. در علم منطق، فكر را حركت و تلاش ذهن بين معلوم و مجهول مي نامند. بدين صورت كه وقتي انسان با مشكلي به نام مجهول مواجه شد و فهميد كه چه نوع مشكلي است، عقل او شروع به تلاش بين معلوماتي كه با آن مشكل مناسب است، مي كند و سعي مي نمايد تا آنها را در ذهن خود تنظيم كند و با هم ربط دهد تا بتواند به نتيجه ي مطلوب برسد. بنابراين، پس از روبرو شدن با مشكل و شناختن نوع آن، عقل از مجهول به سوي معلومات ذخيره شده در ذهن خود حركت مي كند و در بين معلومات به جستجو و تنظيم آنها مي پردازد اگرآنچه را كه مي خواهد در بين معلومات يافت به سوي مطلوب خود حركت مي كند.
مبادي تفكر نيز، آفاق و انفس است. تفكر در اجزاي عالم و ذرات آن،اجرام آسماني و ستارگان، اجرام زميني، دريايي ،معادن، حيوانات، اعضاي بدن انسان و مصالح و حكمت هاي موجود در آن كه مي توان به وسيله آنها بر كمال آفريدگار و عظمت و علم و قدرت او استدلال كرد. نتيجه ي تفكر در آفرينش اين ها و استواري خلقت و ساختارهاي شگفت و حكمت هاي عجيب موجود در آنان، بريدن از آنها و توجه كامل به آفريننده و خالقشان است. همچنين است تفكر در احوال گذشتگان و اين كه دستشان از دنيا و آنچه در آن است بريده شده است و به ديار آخرت شتافته اند. نتيجه اين تفكر هم، قطع محبت از غير خدا و بريدن از ديگران و پيوستن به او به وسيله اطاعت و تقواست.
تفكر در حقيقت از اسباب و مقدماتي است كه انسان را به عرفان نظري كه برترين معارف يعني شناخت صفات و افعال خداست و نيز به يك حالت نفساني كه برترين حالات يعني بريدن از همه و پيوستن به اوست،مي رساند.مداومت و ممارست بر اين عمل، موجب حصول ملكه ي تفكر و پندگيري و توجه دائمي به خداوند متعال و بريدن نفس از هرچه كه او را از خدا جدا كند مي شود. در قرآن كريم و روايات، تشويق و ترغيب فراواني بر اين كارشده است.
قرآن مي فرمايد؛خداوند آيات را براي شما روشن مي سازد شايد انديشه كنيد، درباره ي دنيا و آخرت؛ خردمندان در اسرار آفرينش آسمانها و زمين مي انديشند و مي گويند بار الها! اينها را بيهوده نيافريده اي!؛ آيا در حكومت و نظام آسمان ها و زمين،و آنچه خدا آفريده است از روي دقت و عبرت نظر نكردند!؛ بي شك در آسمانها و زمين نشانه هاي فراواني براي مومنان وجود دارد و نيز در آفرينش شما و جنبندگاني كه در سراسر زمين پراكنده ساخته نشانه هايي است براي جمعيتي كه اهل يقينند؛ و در زمين آياتي براي جويندگان يقين است و در وجود شما نيز آياتي است آيا نمي بينيد!
حضرت علي(ع) می فرماید؛قلب خود را با فكر هشيار گردان. خواجه نصير الدين طوسي می گوید مي توانيم بگوييم تفكر در اين روايت معناي عام دارد كه شامل اين موارد مي شود؛ تفكر در اجزاي آسماني و اجرام زميني، اعضاي بدن انسان و احوال گذشتگان، معاني آيات قرآن، اخبار نبوي، آثار روايت شده از ائمه اطهار(ع)، مسائل ديني و احكام شرعي.
برترين عبادت ها تفكر دائمي در خدا و قدرت اوست.البته منظور از تفكر درباره خداوند،تفكر درباره صفات و افعال اوست نه ذات او وحقيقت و كنه صفاتش؛زيرا اين گونه تفكر ممنوع است و موجب حيرت و اضطراب عقل مي شود.
عبادت زيادي نماز و روزه نيست بلكه عبادت تفكر درباره خداست و عاقل بايد براي سه كار زمانهاي ويژه اي در نظر بگيرد ساعتي هم براي تفكر درباره آنچه خدا در مورد او انجام داده است اختصاص بدهدو هيچ عبادتي مانند تفكر در كار خدا نيست كسي كه با تفكر در يگانگي او ايمان پيدا كرده باشد حضرت حق او را دوست مي دارد و بينا مي گرددمي فهمد و آن كه بفهمد عالم مي گردد.
نظر شما