ویلچری که به دریا نمی رسد/ سرعت لاک پشتی مناسب سازی اماکن عمومی در مازندران

به گزارش خبرنگار مهر، فردی معلولی که هرازگاهی به کنار دریا می رود مجبور است از دور ساحل را به نظاره بنشیند زیرا معلولیت از یکسو و مناسب سازی نشدن ساحل از سوی دیگر، داغ رفتن کنار دریا را بر دلش گذاشته است.

 

سالهاست که ضرورت مناسب‌سازی معابر و اماکن عمومی برای معلولان شنیده می شود اما روند کند اجرای این طرح سبب شده تا توانجویان از برخی مواهب الهی و طبیعی نیز بهره مند شوند، از سوی مسوولین شهری شنیده می شود اما در عمل اجرای اینگونه طرح ها به بکندی صورت می پذیرد.

 

معابر، خيابان ها و پياده روها در شهرها از اساسی ترين فضاهاي عمومي بشمار میرود که امکان ارتباطات اجتماعي، تعاملات کاری، تفريح و ديگر فعاليت ها را براي انسان ها فراهم مي آورد. در این میان انسانی هایی هستند که بر اثر غفلت برخی متصدیان حوزه شهرسازی، مجالی برای استفاده از این فضا ندارند و علاوه بر درد معلولیت جسمی با خاطری رنجیده در انزوای خود فرو می روند.

 

در کشور ما از دی ماه 78 مقررات "شهرسازي و معماري براي افراد معلول جسمي – حركتي" به عنوان یک قانون لازم الاجرا در آمد اما کماکان این قانون در عمل چندان به اجرا در نمی آید.

 

 

ویلچری که هیچگاه به ساحل دریا نمی رسد 

 

میترا جوادی یکی از صدها معلول جسمی- حرکتی شهر نوشهر است که با انتقاد شدید از نحوه مناسب سازی معابر در این شهر به خبرنگار مهر گفت: نه تنها مناسب سازی برای معابر و ساختمان های اداری قدیمی صورت نمی پذیرد متاسفانه شاهد آن هستیم که در ساخت و سازهای عمومی جدیدالتاسیس نیز مقررات مناسب سازی برای معلولین و جانبازان اعمال نمی شود.

 

وی اضافه کرد: وقتی ما معلولین بدلیل نقض جسمی دلمان می گیرد و دوست داریم تا لحظه ای از مواهب الهی مثل جنگل و دریا لذت ببریم وقتی بسراغ آن می رویم با بسیاری از موانع برخورد می کنیم که باعث می شود تا دلتنگی هایمان بیشتر شود.

 

وی با صدای بغض آلود و با گله مندی از نحوه مناسب سازی در مجموعه طرح سالمسازی دریای سیترا نوشهر گفت: شهرداری در فضاسازی های جدید در محوطه سیترا و طرح دریا بطوری عمل کرده که معلولین بناچار در فاصله  500 متری از ساحل بر روی ویلچر خود می نشینند.

 

این شهروند نوشهری با بیان آنکه هیچگاه ویلچرش به ساحل دریا نمی رسد خاطرنشان کرد: این درحالی است که شهرداری براحتی می توانست از طریق رمپ‌ و با ایجاد ورودی و  شیب مناسب تا ساحل، دسترسی معلولین و جانبازان را امکان پذیر سازد.

 

 

وی یادآور شد: عمده مشكلات  افرادی مثل من در محيط هاي شهري به شبكه معابر و مبلمان شهري بر می گیرد برای همین خواهش می کنم از شهردار و مسئولان شهری لحظه ای کوتاه بر روی ویلچری بنشینند و در امتداد یک خیابان با ویلچر حرکت کنند تا بتوانند گوشه ای از درد ما معلولین را لمس نمایند.

 

جوادی افزود: سطوح ناهموار باعث گير كردن چرخ هاي ويلچر مي شوند و بايد به حداقل ممكن رسانده اما متاسفانه شاهد آن هستیم شهردار وقت نوشهر با شعارهای تبلیغاتی نهضت پیاده رو سازی اقدام به استفاده از سرامیک هایی در کف پیاده روها کرده که دارای برجستگی و فراز و نشیب است.

 

سرعت لاک پشتی مناسب سازی معابر و اماکن در مازندران

مدیرکل بهزیستی استان مازندران با اشاره به  مناسب سازی اماکن و فضاهای شهری گفت: در قانون جامع حمایت از معلولین تاکید شده است که بر اساس بند 2 این قانون تمامی ادارات و نهادها ، اماکنی را که در اختیار آنها قرار دارد باید مناسب سازی کنند تا معلولین هم بتوانند مانند سایر افراد جامعه از فرصت ها استفاده کنند.

 

روح الله ردایی در گفتگو با مهر از عدم جدیت مسئولان ادارات و شهرداریها برای مناسب سازی اماکن عمومی جهت عبور و مرور معلولان انتقاد کرد .

 

 

ردایی با بیان آنکه روند مناسب سازی معابر در استان از سرعت بسیار کندی برخوردار است اظهار داشت: از 490 مکانی که به صورت تصادفی در مازندران مورد بررسی قرار گرفت تنها کمتر از 30 درصد آن مناسب سازی شدند و نکته حائز اهمیت اینکه مراکز بهداشتی که جامع هدف آنها بیماران هستند نیز کمتر از 30 درصد مناسب سازی شدند.

 

وی ادامه داد: همچنین بیش از 70 درصد مطب پزشکان مناسب سازی نشدند و در سرویس های بهداشتی هم کمتر از 5 درصد اماکن مناسب سازی شدند و البته آن 30 درصد از اماکنی هم که مناسب سازی شدند دارای رمپ و بالابرهای استاندارد نیستند و امکان بروز خطرات برای معلولین وجود دارد. 

 

مدیرکل بهزیستی مازندران اذعان داشت: بر اساس مصوبه مجلس باید ناوگان درون شهری و برون شهری از سوی اداره راه و شهرسازی و سازمان حمل و نقل مناسب سازی شوند اما در استان مازندران حتی یک وسیله نقلیه عمومی برای معلولین مناسب سازی نشده است.

 

ردایی خاطرنشان کرد: در استان مازندران یک چراغ راهنمایی و رانندگی که گویا باشد تا فرد نابینا بتواند از روی خط عابر پیاده عبور کند وجود ندارد.

 

وی اضافه کرد: در تبصره 4 قانون جامع حمایت از معلولین آمده است که اداره فرهنگ و ارشاد و اداره ورزش و جوانان باید اماکنی مانند ورزشگاهها و سینماها را مناسب سازی کنند اما اینگونه نشد.

 

 

 

مدیرکل بهزیستی مازندران گفت: فرمانداران به عنوان رئیس کمیته مناسب سازی هر شهرستان هستند اما متاسفانه برخی از فرمانداری ها خودشان رمپ و آسانسور ندارند و این نشان می دهد که دغدغه ای در این باره ندارند.

 

ردایی  عنوان داشت: جامعه ای که نتواند نیازهای 20 درصد انسانهای را تامین کند در حقیقت آن جامعه ، خودش معلول است.

 

وی در ادامه گفت: در استان مازندران 300 هزار معلول شناسایی شدند که 160 هزار نفر از آن معلولین مورد شناسایی بهزیستی قرار گرفتند و از این تعداد هم 42 هزار نفر تحت پوشش بهزیستی هستند و خدمات دریافت می کنند.

 

طبق آمار سازمان بهداشت جهاني 10 درصد از جمعيت دنيا به طريقي دچار معلوليت جسمي هستند و در كشور ما بعد از انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي، معلوليت سيري فزاينده داشته است. بطور حتم، سازگار ساختن محيط های شهر با نيازهاي معلولين جسمي – حركتي در واقع بازگردانيدن آنها به اجتماع و بخشیدن طلوع زندگي دوباره بشمار می رود.

...............................

گزارش: حسن قمی