چرا برخی کودکان ازمدرسه می ترسند/ چگونه ترس کودک از مدرسه را درمان کنیم

به گزارش خبرگزاری مهر، با شروع فصل بازگشايي مدارس بسياري از مادراني كه فرزندانشان براي اولين بار به مدرسه مي روند، با مساله وجود ترس از مدرسه در كودكانشان مواجه هستند. اگر چه ترس از مدرسه ممكن است در كودكان دوره هاي مختلف تحصيلي وجود داشته باشد، ولي كودكان كلاس اول نوع ترس شان با كودكان دوره هاي ديگر متفاوت است. بعضي از آنان تقريبا دچار جدايي از والدين به خصوص مادرشان هستند.

اختلال اضطراب جدايي

اختلال اضطراب جدايي در هر سني در كودكان ممكن است وجود داشته باشد. ولي كودكان در سنين مدرسه بيشتر آن را تجربه مي كنند. همه كودكان كم و بيش نسبت به والدين خود وابستگي عاطفي پيدا مي كنند و اين وابستگي در حد تعادل هيچ گونه مشكلي را نه براي والدين و نه براي كودك بوجود نمي آورد. ولي بيشتر مادرها و به خصوص مادراني كه بيش از اندازه كودك را به خود وابسته كرده مراقب رفتار و حركات او هستند، از كودك خود شخصيتي منفعل مي سازند كه حتي قادر نيست زماني كوتاه دوري از مادر را تحمل كند.

معمولا مادران كودكان كه دچار اضطراب جدايي هستند داراي ويژگي هايي مثل افراطي بودن، مضطرب بودن، بيش از اندازه حمايت كننده، مردد، غير منطقي، حساس و عاطفي را دارند و اين اضطراب خود را با بيان افكار منفي و استرس زا به بچه ها منتقل مي كنند. آنها افرادي و سواسي، كم تحمل، نكته سنج و موشكاف هستند كه احتمالا خود يا يكي از اطرافيان شان در كودكي دچار همين مشكل بوده اند.

علل ترس از مدرسه

ترس يا امتناع از رفتن به مدرسه بيش از آنكه علت شخصيتي و عاطفي داشته باشد، ناشي از يادگيري است. مادر يا پدري كه در ارتباط خود با كودكان مفاهيم و نكته هاي منفي از محرك ها و مكان هايي مثل مدرسه يا درس خواندن مي دهند، وقتي تجربه هاي منفي توام با وحشت و ترس و اضطراب خود را از دوران تحصيل و مدرسه، تنبيه و توبيخ ها به بچه ها انتقال مي دهند و از آنها مي خواهند كه مواظب رفتارهايشان باشند، خواه ناخواه، بذر امتناع و ترس از مدرسه را در افكار آنها مي كارند.

البته وابستگي بيش از حد به پدر و مادر و ترس از جدا شدن  ازآنها براي رفتن به مدرسه ممكن است علل ديگري هم داشته باشد. والديني كه يكي از كودكان خود را درنتيجه بيماري و يا عوامل ديگر از دست مي دهند، حساسيت خود را در مراقبت و نگهداري از كودكان ديگر بيشتر مي كنند و همين باعث مي شود كه كودكان ناخود آگاه اضطراب ناشي از جدايي از پدر و مادر را تجربه كنند. اين ترس غير منطقي از جدايي و رفتن به مدرسه درهر سني و در بين دختران و پسران ديده مي شود. و در بين خانواده هايي كه كودكان با فاصله هاي زياد از يكديگر متولد مي شوند بيشتر است.

شدت اين اضطراب تا اندازه اي است كه كودكان در هنگام مدرسه رفتن مشكلات فراواني را براي والدين ايجاد مي كنند.آوردن بهانه هاي مختلف مثل شكايت ناشي از دل درد سر درد و ...از جمله آنهاست. والدين ممكن است اين بهانه ها را جدي گرفته و از رفتن كودك به مدرسه ممانعت كنند و همين باعث مي شود كه ترس كودك هر روز بيشتر شود.

براي از بين بردن اضطراب در كودكان چه بايد كرد؟

قدم اول به عهده والدين است. پرهيز از وابسته كردن كودك به خود و عدم ايجاد تلقين هاي روحي مضر در كودكان زير 6 سال كه ناشي از اضطراب جدا شدن از پدر و مادر است و ايجاد يك روحيه مستقل براي ايجاد آمادگي در كودك در مواجهه با كودكستان و مدرسه و...از اقدامات اوليه اي هستند كه بايد توسط والدين اجرا شوند. همچنين والدين نبايد تجارب و بازخوردهاي منفي خود را به كودك انتقال دهند.

در سنين ابتدايي از ترساندن بچه ها، ايجاد رعب و وحشت از معلم، تشبيهات "اگر بچه خوبي نباشي به معلم ات مي گويم كه تو را در كلاس حبس كند"خودداري كنند. خاطرات، يادواره ها و تجارب مثبت، شاد و جالب خود را با معلمان دوره ابتدايي با كودكان در ميان بگذارند، از معلم ها با القاب خوب ياد كنند،پيش از آغاز مدرسه آنها را با مسئولين، معلمان و جو مدرسه آشنا كرده و به هيچ وجه به خاطر ضعف در فهم يا انجام تكاليف، آنها را تنبيه يا توبيخ نكنند.

همچنين والدين نبايد بچه ها را در دوران ابتدايي به خود وابسته كنند و براي جلوگيري از انزوا طلبي و دوري گزيني سعي كنند از معلمان در منزل استفاده نكنند و آنها را تا مي توانند در محيط هاي آموزشي و حضوردر جمع قرار دهند.

براي هر چه بيشتر كاهش ترس از مدرسه در كودكان بايد سعي شود در هر مقطع از وجود كارشناسان روان شناسي و مشاوره به طور دائم در مدرسه ابتدايي و راهنمايي استفاده شود. مشاور با ايجاد روابط عاطفي پايدار مي تواند كودكان را جهت ورود به مقاطع مختلف آماده كند و شيوه برخورد با مسائل و مشكلات عاطفي و آموزشي را به آنها بياموزد و در آخر اين كه ايجاد يك محيط آموزشي سالم و شاد نيز از ديگر عوامل ايجاد اشتياق به مدرسه رفتن در كودكان است.