۵ مهر ۱۳۹۲، ۱۲:۵۰

ناشر نوپای فرهنگ عامه، اولین کتابش را بیرون داد

ناشر نوپای فرهنگ عامه، اولین کتابش را بیرون داد

کتاب «دیوشناسی ایرانی» نوشته معصومه ابراهیمی به عنوان اولین کتاب انتشارات فرهامه منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش خبرنگار مهر، دیوها و موجودات شریر، زایده تخیل انسان هستند. با وجود این آن‌ها هم صفات انسانی دارند و هم صفات غیرانسانی. صفات غیر انسانی این موجودات بازتاب‌دهنده آرزوهای محال بشری است و به حدی شگفت‌ و غریب‌اند که به ناگزیر برای نامیدن آن‌ها اصطلاح «مافوق طبیعی» به کار می‌رود. دیوها تیزپر و بادپا هستند و قابلیت ناپدید شدن دارند. به هر زبان که بخواهند سخن می‌گویند و بر هر راز، سرنوشت و گنج‌های نهان دانا هستند و از اخبار آینده باخبرند.

در ایران عمدتا از ترکیب وصفی «از ما بهتران»‌ در کنار اصطلاحات مرموز دیگری چون «آن‌ها»، «ایشان» و «از آن‌ها» برای نامیدن مافوق طبیعی‌ها استفاده می‌شود. این اصطلاحات نشان می‌دهد که اشاره به نام مشخص هر یک از موجودات مافوق طبیعی ممنوع می‌باشد. همچنین نشانه‌هایی از نوعی ترس و خشیت، احترام، تملق و مبالغه نیز در معانی این اسامی دیده می‌شود. چه معانی هر یک از اسامی مذکور، بر توانایی‌های فوق بشری این موجودات اشاره می‌کند و به طور ضمنی انسان را در مرتبه پایین و پست‌تر، و «آن‌ها» را بهتر و برتر نشان می‌دهد. هرچند این موضوع خود پدیده شگفتی است که انسان نسبت به مخلوقات خود چنین احساسی پیدا کرده است.

در ایران متون و آثار تاریخی فراوانی در دست است که موضوع اصلی آن‌ها پدیده‌هایی شگفت، موجودات عجیب و دیوها و شیاطین است. این آثار با عنوان «عجایب‌نامه» شناخته و طبقه‌بندی می‌شوند. عجایب‌نامه‌ها به عنوان ژانر ویژه‌ای از تاریخ‌نگاری عامیانه شناخته می‌شوند که داده‌های آن در پژوهش‌های مردم‌شناختی و فرهنگی به کار می‌رود. به غیر از محققین و پژوهشگران قدیمی ایران، صادق هدایت در برخی آثارش به طور مختصر به معرفی دیوها و شیاطین و پریان و عملکرد آن‌ها پرداخته است. آرتور کریستین‌سن ایران‌شناس دانمارکی نیز رساله‌ای دراباره دیو‌شناسی ایرانی دارد که در آن برای اولین بار دیوها و شیاطین به صورت مستقل و علمی مورد پژوهش قرار گرفته‌اند. در سال 1355 هم غلامحسین ساعدی در مناطق جنوبی و سواحل دریای عمان و خلیج فارس به پژوهش درباره مراسم زار پرداخت که با عنوان «اهل هوا» منتشر شد.

کتاب «دیوشناسی ایرانی» در قالب یک اثر مردم‌شناسانه و بررسی فولکلور تولید شده است که یکی از عناوین مجموعه «مردم‌شناسی و فولکلور» است که با تحقیق و قلم معصومه ابراهیمی نوشته و توسط انتشارات فرهامه چاپ خواهند شد.

این کتاب دارای 9 فصل اصلی است که عناوین‌شان به ترتیب عبارت است از: «دیو‌شناخت»، «ماوا و جایگاه»، «زیانکاری درباره تولید مثل»، «بچه‌آزاری»، «عشق و روابط جنسی»، «خیررسانی»، «پیکرگردانی و تسخیر»، «زیانکاری درباره خواب» و «رماننده‌ها». نتیجه‌گیری، کتابنامه و نمایه هم بخش‌های دیگری هستند که در ادامه این فصول درج شده‌اند.

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:

سیاه معانی نمادین بسیاری دارد. از جمله هر آن‌چه به زمین مربوط می‌‌شود و از آن می‌روید و در ارتباط با خاک است با سیاه تعبیر می‌شود و به طور مستقیم با غریزه جنسی و تحریک جنسی و آرامش‌بخشی در ارتباط است. چنان‌که در ادامه خواهد آمد، سیاه‌گالش چوب یا تازیانه سیاه‌رنگی به چوپان درستکار هدیه می‌دهد تا آن‌ها را به پشت گاوهای خود بزنند و آن‌ها را رام و مطیع سازند. تازیانه جادویی او بر اساس آن‌چه در بالا گفته شد نیروی جنسی و زایایی دام‌ها را نیز افزایش می‌دهد.

سیاه‌گالش برکت‌دهنده، بخشنده و حافظ نیکان و نابودکننده بدکاران و دروغگویان است. اعتقاد به چنین صفاتی سبب شده است که پژوهشگران گاه آن را با برخی ایزدان حامی حیوانات اهلی در فرهنگ مزدیسنا مقایسه و مطابقت کنند (برای نمونه نک: عبدلی). ایزد گوشورون نگهدارنده، و مینوی چهارپایان مفید است. گوشورون به معنای «روان‌گاو» می‌باشد. این ایزد همواره از بدکرداری با حیوانات اهلی و گاوها به درگاه اهورامزدا شکایت می‌برده است و در پی چوپانی درستکار و نیک بوده تا او را از بند برهاند. گوشورون همکار ایزدان «بهمن» و «رام» است که از جمله عملکرد آن‌ها از حمایت از جانوران و چهارپایان می‌باشد.

از سویی دیگر، گاو جانور سودمندی است که از دیرباز هستی و معاش خانواده‌ها به آن وابسته بوده است. نزد آریاییان گاو عضوی از خانواده به شمار می‌رفته و جنبه تقدس نیز داشته و سرچشمه اصلی روزی و معیشت و نماد مشترک میان هند و ایرانی‌ها بوده است.

سیاه‌گالش را همچون مردی تنومند دیده‌اند که صورتی سیه‌چرده دارد و معمولا در سیاهی شب یا تاریک و روشن غروب و سحرگاه ظاهر می‌شود. او شولایی پشمین و سیاه بر تن دارد و ریسمانی از کاه برنج بر کمر بسته است. از همین روست که او را سیاه‌گالش می‌نامند. صادق هدایت، سیاه‌گالش را چوپانی جنگلی و نیمه‌وحشی توصیف می‌کند که در انزوا به سر می‌برد و با مردم آمیزش ندارد. او مردی زن‌گریز است و عاشق گاوها و گوزن‌های نر است. اهالی روستای «سیاه‌دوله» و «وزمتر» شاندرمن در استان گیلان معتقدند حتی سیاه‌گالش از مردهای زبون و زن‌ذلیل متنفر است....

این کتاب با 239 صفحه، شمارگان 10 هزار نسخه و قیمت 11 هزار تومان منتشر شده است.

کد خبر 2143319

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha