به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا اعرافی در پيامی بمناسبت آغاز فعاليت پنجمين جشنواره فرهنگی تبليغی طوبی ویژه طلاب غیر ایرانی آمده است: هنر تبليغ در عرصه جهانی با ابزار رسانه به يك معنا دعوت مردم به غير از سخن گفتن است؛ زيرا حضور فيزيكی در همه جهان شدنی نيست. با اين همه تبليغ چهره به چهره در فضای مجازی ممكن و شدنی است. اين فضای تناقض نمايی كه ما در آن زندگی میكنيم میطلبد تا شيوههای جديد تبليغ را بيازماييم و شاخههای «شجره طوبی» را در «شبكه جهانی» بگسترانيم تا هر كسی به هر شكلی میپسندد، حق را در مظاهر گوناگون تجلياتش بچشد، ببيند، بشنود، درك و فهم كند و ارتباط برقرار كند.
در اين پيام آمده است: ما اگر بخواهيم «بلاغ مبين» داشته باشيم، میبايست «هنر تبليغ» و «تبليغ هنری» را نيز بشناسيم تا با گذر از «هنر هشتم» در «وادی طور» در ايمن اصحاب ميمنه قرار گيريم و از مرز نور بگذريم و رقص نور را در فراتر از سينما در فضای اينترنت در اشكال تجليات «چند رسانهای» همزمان تجربه كنيم و طرح و ابتكاری نو در «ابلاغ رسالات الله» در اندازيم.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داده است: امروز با هنر كسی است كه با هنرش چوپان بيگانه و گريزان از خدا را با معبودش آشتی دهد و گامی در اصلاح ايمان و عملش بردارد. اين جاست كه بايد همه دانشهای گوناگون از روان شناختی، مردم شناختی، فقه و فلسفه را به خدمت تبليغ درآورد تا همه گرايشها، ذائقهها را به سمت خود كشانيم و با شهد شيرين و گوارا، اهل حيرت را به معارف تجلياتش مجذوب خود سازيم و تماشاگران، بينندگان، سالكان، خواستاران و گريزان تشنه كام را به سوی اهل الله كشانيم و از قطرهای از آب حيات و شراب طهور قرآن مصطفی(ص) در كام ايشان ريزانيم.
اعرافی در ادامه اين پيام افزوده است: فرصت جشنواره طوبی، آمادگاه آميزگی عقل و عاطفه، عشق و خرد در جانهای شيشهای لطافت انسانی است، تا هر كسی به هر هنری كه دارد، شهد را به رنگ آميزد و آب را در برگ ريزد و آتش را به كام در آورد و جان را به شور و شين مدهوش مجذوب كند. پس اگر دنيا، مقام كثرت تجليات آن يگانه است، توحيد را میبايست در پس هر آيتی از آيات درخت طوبی به نظاره نشست و از هر شاخهای از شاخههای هنر، تجليات الهی را به بصيرت ديدگان رساند و در اين رسالت دمی درنگ روا نداشت.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه تاکید کرده است: هشدار كه رسالت رسانه در جهان امروز اين نيست كه تنها از واقعيتها حكايتی بی صدق و با صدق كند، بلكه هنر رسانه آن است كه در پس واقعيت نمايی، حقيقت راه را بنماياند. هنر برای هنر بی معنا و بی مفهوم است و هنر را هدفی است كه بايد آن را شناخت. اگر محتوای هنر شناخته نشود، هر شكل هنری بيهوده و پوچ و بی ارزش است و وقتی كه هر هنری با محتوای حق آميخته شود آن گاه است كه اوج هنر است. پس از منظر قرآن، هر هنری، رسانهای است و هر رسانهای افزون بر واقعيت نمايی آن چه هست، بی كم و كاست، بايد واقعيت ساز حقيقتی باشد كه در «واقعيت امروزين»، آن حقيقتش نهان شده و «حق ثابت»ش را به فريب سامری بطلان «خوار گوسال‌های زرين» فروختهاند. اين گونه است كه واقعيت دروغين، معبود شده و حقيقت گم.رسالت هنر و هنر رسالت آن است كه حق را آشكار كند و جامه واقعيت بر تن حقيقت كند و جامه را به حقيقت بيارايد.
حجت الاسلام اعرافی آورده است: پس رسانه میبايست حقيقتی را «تن پوش واقعيت» بخشد و رخت بر قامت خيالش كند؛ چراكه واقعيتی دروغين و فريبی بزرگين آن را پوشانيده و جايی برای جلوه‌گری تجلياتش نگذاشته است. هنر برخاسته از درخت طوبی المصطفی آن است كه «واقعيت بين و حقيقت گرا» در مقام «ساخت واقعيت برخاسته از حقيقت» برخيزد و رسالات الهی را در «ابلاغ حقيقت» و «قيام حقيقت به واقعيت» به انجام رساند و تودههای مردم را با آشنايی «كتاب الله و عترت الله»، به معيار و ميزان «حق سنج» رساند كه در سايهساز آن بتوان حق را در علی(ع) و علی(ع) را در حق ديد و قيام به عدالت علوی را در گستره جهانی با رهبری مهدی علی(عج) بعثتی مردمان و تجربه امروزين جهان نمايد.
در ادامه اين پيام آمده است: بیگمان رسانه در هر قالبی از شعر، نظم، نثر و نقش، در طول تاريخ مقدس بود و حرمتی عظيم داشت. خداوند مصور در مقام تصويرگری، بهترين صورت را در نظام هستی برای انسان میآفريند و بر صورت گری خود آفرين و مبارك باد میگويد و آن گاه او را مصداق تمام تجليات صفات و اسمايش میخواند تا به عنوان خليفه صورتگری را در همه اشكالش از «ن والقلم و مايسطرون» تا ربوبيت تصرفی در كلمات وجودیاش را تجربه نمايد. پس هر سطری كه بر مسطر كائنات از بحر عظيم هفت دريا از قلم توانای «مظهر الله» و «خليفه الله» رقم میخورد، ابليس را خشم میآيد و خدايش را فخر. امروز سطور هستی را «شاخههای طوبی المصطفی» است كه ترسيم می‌كند و تصرفات شما در اين آمادگاه «جشن طوبی»، جلوه‌ای از بيوت نوری است كه رفعت مكانت قرب آن به خدای «منور النور»، جهان تاب و جهان آفرين است».
نظر شما