به گزارش خبرگزاری مهر، يكي از بزرگترين مبارزه طلبي هاي هر رابطه عاشقانه اي طرز برخورد صحيح با تفاوت ها و اختلاف سليقه هاست. اغلب يك اختلاف عقيده جزيي در يك گفتگو،بدون هيچ پيش زمينه و هشدار قبلي، تبديل به يك دعوا مي شود و اين دعوا مبدل به جنگي واقعي مي گردد. ناگهان زن و مرد ديگر با لحني محبت آميز با هم صحبت نمي كنند و شروع به توهين و تهمت مي زنند و خواسته هاي متفاوتي نسبت به هم ابراز مي كنند به هم بي محلي كرده و هيچ يك به ديگري اعتماد نمي كند.
وقتي كه رابطه زن و مرد اين چنين به خشونت كسيده مي شود،نه فقط احساسات آنها جريحه دار شده بلكه كل رابطه شان هم صدمه مي بيند. داشتن ارتباط صحيح،مهمترين عنصر يك رابطه است و يك دعوا و مشاجره مي تواند خانمان بر انداز باشد .
اگر كسي تفاوت هاي بين زنان و مردان را نشناسد به آساني مي تواند درگير يك مشاجره شده و طرف مقابلش را ناراحت كرده و يا خودش ناراحت شود.نسخه سري براي پرهيز از جنگ و جدال، ايجاد ارتباطي صميمانه و دوستانه است.
اين اختلاف نظرها و سليقه ها نيستد كه باعث ايجاد درگيري مي شوند بلكه چگونگي بيان آنها مشكل ساز مي شود. يك گفتگوي مشاجره آميز حتما نبايد نهايتا باعث ناراحتي طرفين شود، بلكه مي تواند به شكل يك گفتگوي دوستانه انجام شود كه در آن اختلاف نظرها توضيح داده مي شوند. به هر حال بين هر زوجي اختلاف نظر و سليقه پيش مي آيد. در عمل، اغلب يك زوج اين طور شروع مي كنند كه در مورد يك مسئله يا يك شي نظرات متفاوتي ابراز مي كنند. پنج دقيقه بيشتر طول نمي كشد كه آنها بر سر اين اختلاف نظر دعوا مي كنند.
براي اين كه بتوانيم به شكلي مثبت اختلاف نظرها را حل كنيم يا بايد نقطه نظرات خود را گسترش دهيم يا اين كه نظرات ديگران را هم به نظرات خود اضافه كنيم، براي موفقيت در اين كار بايد احساس كنيم مورد قدرداني و پذيرش قرار داريم.
هر قدر ما به كسي نزديكتر بوده و نسبت به او صميمي تر باشيم مي توانيم بدون داشتن احساسات منفي، نقطه نظرات او را بي طرفانه در نظر بگيريم. ما براي اين كه خود را از سرايت رفتارهاي خصمانه و معرضانه حفظ كنيم،با رد كردن عقايد طرف مقابلمان،از خود حمايت مي كنيم.شايد حتي اگر هم قلبا با او هم عقيده باشيم باز هم سر سختانه به جنگ مان ادامه دهيم.
اين طرز بيان ماست كه باعث ناراحتي مي شود نه آنچه كه مي گوييم اگر مردي احساس كند،به مبارزه طلبيده شده است توجه خود را بر اين مسئله متمركز مي كند كه حتما حق را به خود بدهد.در اين و ضعيت او فراموش مي كند كه در اصل مي خواسته دوستانه و صميمي رفتار كند. توانايي او در ايجاد ارتباطي محترمانه و مهربانانه به طور خود به خود از بين مي رود. او نه متوجه مي شود كه چقدر بي ملاحظه رفتار مي كند و نه مي بيند كه همسرش را ناراحت كرده است. در چنين مواقعي يك اختلاف نظر جزيي مي تواند براي زن به منزله اعلان جنگ قلمداد شود و يك خواهش كوچك به دستور و امر و نهي تبديل گردد. طبيعي است كه زن در مقابل چنين رفتار سردي ايستادگي مي كند. حتي اگر آنچه را كه مي شنود،در شرايط عادي به آساني بپذيرد.
در ابتدا مرد بدون اين كه متوجه باشد با طرز بيان بي ملاحظه خود، همسرش را ناراحت مي كند و بعد از اين كه او ناراحت شده است دلخور مي شود. مرد دچار اين اشتباه مي شود كه فكر مي كند زن با محتواي حرفهاي او مخالف است اما در حقيقت اين طرز بيان اوست كه باعث رنجش زن مي شود. از آنجا كه او عكس العمل زن را نمي فهمد به جاي اين كه لحن صحبتش را عوض كند شروع به دفاع از عقيده اش مي كند. او اصلا متوجه نيست كه خودش دعوا را شروع كرده بلكه فكر مي كند زن آغازگر اختلاف و مشاجره است. او از عقيده اش دفاع مي كند در حالي كه زن كه از لحن صحبت او تحقير شده نيز از خودش دفاع مي كند.
وقتي كه مردي احساسات جريحه دار شده زن را جدي نگرفته و به آنها اهميت ندهد، او را بيشتر ناراحت مي كند. از آنجا كه مرد اين حساسيت را در مقابل لحن سرد و بي احساسي ندارد، به سختي مي تواند ناراحتي زن را درك كند، در نتيجه حتي شايد متوجه هم نشود كه زنش را ناراحت كرده و شخصا عامل ايجاد اختلاف بوده است.
همين طور هم يك زن اغلب نمي داند مي تواند چه تاثير ناراحت كننده اي بر مرد داشته باشد. وقتي كه زن احساس كند كه به مبارزه طلبيده شده است، لحن صدايش سرشار از ظن و گمان و طرد كننده مي شود. اين لحن مي تواند مرد را عميقا برنجاند به خصوص اگر از لحاظ احساسي درگير ماجرا باشد.زنان اغلب با ابراز عقيده در مورد رفتار همسرشان دعوا را شروع مي كنند و بعد با اين كه از آنها خواسته نشده براي اصلاح رفتار مرد به او راه حل هاي مختلفي پيشنهاد مي كنند. آنها فراموش مي كنند كه پيامشان را با احترام و همدلي عنوان كنند. به همين دليل هم مرد بلافاصله با احساسات منفي عكس العمل نشان مي دهد و زن كاملا گيج و سردرگم مي شود.او اصلا متوجه نيست كه سو ظن و عدم اعتماد او تا چه اندازه مرد را ناراحت كرده است.
هميشه براي آغاز دعوا دو طرف لازم است اما هر يك از طرفين مي تواند به تنهايي دعوا را خاتمه دهد به هر حال بهترين روش،خفه كردن هر مشاجره اي درنطفه است. بهتر است زماني كه يك اختلاف جزيي در حال تبديل شدن به يك جنجال بزرگ است از خود ابتكار عمل نشان دهيد به حرف زدن خود ادامه ندهيد، دست نگه داريد به اين مسئله توجه كنيد كه رفتارتان در مقابل همسرتان چگونه است. سعي كنيد بفهميد چرا نمي توانيد آنچه را كه او مي خواهد انجام دهيد.بعد از گذشت مدتي، بر گرديد و به حرف زدنتان ادامه دهيد، اما اين بار محترمانه و صميمانه تر در ميان سكوت، شما مي توانيد كمي از شدت عصبانيت و خشم خود كم كرده و به بهترين مسئله توجه كنيد و دوباره قبل از اينكه ارتباطتان را از سر بگيريد، جراحتتان را التيام بخشيد.
نظر شما