موسيقي مرز و بوم ندارد

به گزارش خبرنگار هنري " مهر"  امروز به بهانه اجراي كنسرت " حسين عليزاده " آهنگساز و نوازنده برجسته ايراني در كنار " ژيوان گاسپاريان " نوازنده  و آهنگساز بنام دودوك از ارمنستان در روزهاي 13 ، 14 و 15 شهريور ماه در كاخ نياوران تهران  ، جلسه اي با حضور " حسين عليزاده " ، " ژيوان گاسپاريان " و خبرنگاران تشكيل شد.
در ابتداي اين نشست " رامين صديقي " مدير عامل نشر " هرمس " كه برگزاري اين كنسرت را به عهده دارد در مورد روند هماهنگي براي اجراي اين كنسرت صحبت كرد و افزود: ما از پاييز گذشته با آقاي " گاسپاريان "  وارد مذاكره شديم. چون از قبل هم با ايشان دردو آلبوم  همكاري داشتيم، ايشان با ما به توافق رسيدند و سپس چون ما تمايل داشتيم كه از يكي از اساتيد ايراني نيز استفاده كنيم ، از آقاي " حسين عليزاده " دعوت كرديم ، كه ايشان نيز در همان صحبت اول اين پيشنهاد را پذيرفتند.
وي افزود: كار اصلي بردوش " حسين علزاده " بوده  و تنظيم آثار را وي به عهده داشته است.
در ادامه " حسين عليزاده " در مورد علاقه اش به همكاري با " گاسپاريان" اشاره كرد و افزود: من از وقتي كه ساز به دست گرفته ام، با ايشان آشنايي داشته ام و الان افتخار مي كنم كه در كنار ايشان برنامه خواهم داشت. خصوصا اينكه ريشه هاي مشتركي در موسيقي ايران و ارمنستان وجود دارد .
وي درمورد اينكه قرار است بازهم به اتفاق " گاسپاريان " كنسرت داشته باشد گفت: قرار بود كه يك شب ديگر هم كنسرت داشته باشيم كه به دليل سفر ايشان اين امكان از بين رفت. اما در ارمنستان به مناسبت تولد ايشان قرار است كه اين كنسرت برگزار شود. 
 حسين عليزاده " در مورد ساز جديد ش " سلانه " كه قرار است از آن براي نخستين بار دراين اجرا استفاده كند، گفت: اين ساز از خانواده عود است و در واقع يك عود دسته بلند است. . تفاوت آن در چيدمان سيم ها و روش اضافه كردن آن است. همچنين داراي  رنگ و صدايي متفاوت است.
" ژيوان گاسپاريان " در مورد موسيقي تلفيقي در اين اجرا گفت: قطعا موسيقي  هر كشور و مرز و بومي با موسيقي كشور ديگر متفاوت است اما در مورد موسيقي ايران و ارمنستان بايد بگويم كه ريشه هاي آنها بسيار به هم نزديك هستند و در واقع ما خيلي از ريتم ها و تكنيك هاي موسيقي مان  را از موسيقي ايران گرفته ايم از اين رو كار براي من بسيار جذاب است.
وي در مورد ساز دودوك گفت: اين ساز يكپارچه است و از چوب زردآلو ساخته شده  و 2000 سال قدمت دارد.
" گاسپاريان " درمورد اين اجرا گفت: اين كنسرت در واقع تلفيق دو نوع از موسيقي سنتي است. كليه سازهاي بومي با هم زبان مشتركي دارند و وقتي با هم اجرا مي شوند تلفيق خوبي به وجود مي آ ورند. همچنين ساز دودوك در كنار سازهاي زهي و مضرابي صداي خوبي  دارد و بايد بدانيم كه  سازهاي سنتي پدران سازهاي كلاسيك هستند ، لذا دودوك با همه سازها همخواني دارد.
وي افزود:  نمي خواهيم كه از پيش از كنسرت و كارمان تعريف كنيم ، اما من مطمئنم كه كنسرت خوبي خواهد بود.
همچنين در ادامه نشست " حسين عليزاده " گفت: ما قبل از اينكه اطرافمان را به خوبي بشناسيم، تقليد مي كنيم. درست است كه هر تليفقي كه برپايه ذوق و خلاقيت صورت بگيرد ، خوب است، اما بايد با شناخت همراه باشد. ما اگر بدانيم كه با كشورهايي كه فرهنگي نزديك تر به فرهنگ ما دارند ، مي توانيم راحت تر و با اثر بهتري كار كنيم، قطعا در كارهاي هنري مي توانيم به جايگاهي جهاني دست پيدا كنيم. اما ما دائما در ورطه تقليد مي افتيم، چون در دنيا ميكس آثار متداول است، ما هم چشم بسته اين كار را انجام مي دهيم.  در حالي كه آنها در غرب اگر اين كار را  انجام دهندبه واسطه جامعه اي است كه در آن با بينشي باز زندگي مي كنند. اما در كشور ما همه چيز در سطح اتفاق مي افتد و موسيقي تلفيقي بيشتر جنبه توريستي دارد.
وي افزود: درست است كه ما كار مدرن نمي كنيم ، اما قرار هم نيست كه كار سنتي صرف انجام دهيم.
استاد " حسين عليزاده "  درادامه گفت: ما در اين كنسرت از بداهه نوازي نيز استفاده خواهيم كرد. اما بازهم تاكيد مي كنم كه اين كنسرت سنتي نيست. متاسفانه در ايران تصوري درباره موسيقي سنتي وجود دارد مبني براينكه در اين موسيقي نبايد تغيير به وجود آوردو به سازها هم نبايد دست زد. ما مدعي هستيم كه فرهنگ قديمي و تاريخي داريم اما هميشه از اين مي ترسيم كه نكند ان را از دست بدهيم. د مورد موسيقي سنتي هم همين اتفاق مي افتد.
وي در مورد قلت اجراهايش در ايران گفت: هر كاري ، به خصوص كار هنري انگيزه مي خواهد و در كنار انگيزه بايد نياز آن حس شود. . من در طي اين سال ها هميشه ترجيح داده ام كه در خارج از ايران كنسرت داشته باشم و معتقدم آثار هنري يك كشور بسيار بهتر از هر چيز ديگري مي توانند پيام آور هنر و تمدن آن سرزمين باشند.
" حسين عليزاده " در مورد اجراي كنسرتي كه قرار بود به نفع " خانه موسيقي " برگزار كند گفت: از سوي خانه موسيقي به من پيشنهادي شد و من آن را پذيرفتم ، اما ديگر آنها آن را پي گيري نكردند.
وي در پايان در مورد اسپانسر اين كنسرت گفت: ما در كشوري زندگي مي كنيم كه بايد بيش از اينها به موسيقي توجه شود، اما اصلا مهم نيست كه يك كارخانه مواد غذايي آن را حمايت كند يا يك توليد كننده ضبط صوت. البته مهم است كه اسپانسر كار با موضوع برنامه سنخيت داشته باشد ، اما در ايران كه مراكز دولتي بايد از موسيقي حمايت كنند و نمي كنند ، وضعيت به اين شكل نيست و ما بايد ممنون همان شركت هاي مواد غذايي نيز باشيم.
وي افزود: در ايران كمترين دستمزد به نوازنده اختصاص دارد و ما اگر كنسرت مي دهيم، انگيزه مالي نداريم ، بلكه صرفا عشق به كار است كه ما را به صحنه مي كشاند.