به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر"، فرن اين مطلب را در كتاب خود " طبيعت، خدا و انسانگرايي " مطرح مي كند كه انتشارات دانشگاه كمبريج به تازگي آنرا منتشر كرده است.
بنظر اين فيلسوف اخلاق ، شكي نيست كه يكي از مهمترين وظايف و اهداف علم و فلسفه اخلاق ساماندهي صحيح رابطه انسان با "ديگري" است اما نكته مهم در اين است كه اين "ديگري" بسي فربه تر از قبل وجود دارد و اگر پيشتر قوميت و فرهنگ و ديگر مؤلفه ها تعيين اين "ديگري" را مشخص مي كردند هم اكنون كل هستي "ديگر" انسان محسوب مي شود .
هم اكنون دو مسئله مهم فراروي بشر قرار دارد كه اين دو مسئله وراي مسائل بيناانساني ، نسبت انسان با حيوانات و همچنين نسبت او با محيطي كه در آن زندگي مي كند به حساب مي آيند.
ريچارد فرن معتقد است بسياري از اديان معنوي جهان ، از جمله اديان ابراهيمي ، مروج اين نگاه بوده اند و آنها بر رابطه هماهنگ و سازگار با جهان و ديگر موجودات آن بسيار تأكيد دارند. بدين جهت بخشهاي عمده اي از كتاب او صرف اين نكته مي شود كه تلقي اديان را نسبت به جهان و طبيعت مشخص كرده و اخلاقي بودن اين تلقي را برجسته كند.
نظر شما