دكتر عيوض حيدرپور در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر افزود: عمده ترين مشكل در سيستم آموزش پزشكي به ظرفيت بالاي پذيرش دانشجويان رشته پزشكي در كشور مربوط مي شود بنابراين با وجود اينكه اين تعداد در چند سال اخير كاهش يافته اما بازهم بايد اين ظرفيت كم شود چون تعداد پزشكاني كه وارد بازار كار مي شوند هنوز هم زياد است.
وي اظهار داشت: در صورت كاهش تعداد پذيرش دانشجويان رشته هاي پزشكي، استادان اين رشته زمان بيشتري براي آموزش پزشكي خواهند داشت و دانشجويان با تعداد بيمار بيشتري در ارتباط بوده و از اين طريق زمان بيشتري را براي يادگيري دارند.
دكتر حيدرپور به وجود دو نظريه در خصوص آموزش پزشكي در كشور اشاره كرد و گفت: برخي هنوز معتقدند كه آموزش پزشكي بايد مانند گذشته تحت پوشش وزارت علوم و در دانشكده هاي پزشكي قرار گيرد و سازمانهاي بهداشت و درمان منطقه اي هم بار ديگر راه اندازي شوند تا وظيفه نظارت بر بهداشت و درمان را بر عهده گيرند اما عده اي ديگر معتقدند كه وضعيت فعلي يعني تحت پوشش بودن دانشگاه هاي علوم پزشكي زير نظر وزارت بهداشت بايد ادامه يابد.
عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس با بيان اينكه تجربه نشان داده است كه آموزش پزشكي در كنار تجهيزات بهداشتي و درماني كمك بزرگي به كيفيت آموزش پزشكي كشور مي كند، تصريح كرد: هم اكنون تعداد بيماران مراجعه كننده به مراكز آموزشي و پزشكي بسيار زياد است كه در صورت كم بودن تعداد دانشجويان، اين افراد به ميزان بيشتري با بيماران درگير بوده و مورد آموزش قرار مي گيرند اما در اين زمينه نيز مشكلاتي وجود دارد كه در صورت عدم رفع آن موجب كاهش كيفيت آموزش پزشكي مي شود.
وي ادامه داد: از يك سو استادان رشته هاي پزشكي در بخش هاي آموزش پزشكي موظف هستند كه حجم زيادي از بيماران را ويزيت كنند و در عين حال بايد آموزش هاي لازم را نيز به تعداد زيادي از دانشجويان ارائه دهند بنابراين انرژي اين افراد هدر مي رود و از سوي ديگر با وجود اينكه در سال گذشته حقوق استادان رشته هاي پزشكي تا حدي افزايش يافت اما اين افزايش، جوابگوي زندگي استادان اين رشته نيست بنابراين اين افراد به انجام فعاليت در بخش خصوصي سوق داده مي شوند.
حيدر پور افزود: انجام فعاليت در بخش دولتي با حجم زياد به همراه آموزش به تعداد زيادي از دانشجو و نيز فعاليت در بخش خصوصي موجب بي انگيزگي استادان و افت كيفيت آموزش پزشكي در كشور مي شود.
وي گفت: تنها راه ادامه وجود آموزش پزشكي در كنار درمان، كاهش تعداد پذيرش دانشجويان رشته هاي پزشكي و متناسب با ميزان مورد نياز كشور همچنين به كارگيري اعضاي هيات علمي دانشگاه ها به صورت تمام وقت است تا استادان فقط در زمينه ويزيت بيماران و آموزش پزشكي در بخشهاي آموزشي و درماني دولتي فعاليت كنند.
نظر شما