" آبي تر از گناه " استعاره اي از تاريخ ايران است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، دراين نشست نقد و بررسي " آبي تراز گناه " ازديد منتقداني مانند حسن ميرعابديني ، عليرضا محمودي و محمدرضا گودرزي  مورد بررسي قرار گرفت.

حسن ميرعابديني - نخستين منتقد جلسه ؛ گفت : دراين اثر ، نويسنده توانسته است جهاني را كه با خواننده قرارش را گذاشته ، بسازد. درگيري و تضادهايي كه حركت داستان را ايجاد مي كند در دو وجه بيروني و دروني است كه به دو قرائت ازداستان مي انجامد ،  يكي قرائت پليسي ازداستان و ديگري قرائت روانشناختي داستان مي باشد .

ميرعابديني با بيان اين كه " آبي ترازگناه " يك رمان ادبي حساس و درعين حال بي رحم است ، گفت : دررمان ، نويسنده يك جهان واقع نما مي سازد كه بازآفريني واقعيت نيست اما واقعيت نقطه شروع آن است ، رمان بيش از خود واقعيت ، مي تواند خواننده را به سمت كشف جلوه هاي پوشيده آن هدايت كند.

وي درادامه افزود : راوي داستان " آبي ترازگناه " ، شخصيت پيچيده اي دارد كه در هر فصلي يكي ازلايه هاي شخصيتي خود را به نمايش مي گذارد و بخش روان شناختي اثرازبخش پليسي آن قوي تراست ودرواقع بخش مهم داستان خودشناسي از طريق پرتويي است كه ديگري برراوي داستان مي تاباند.

علي رضا محمودي منتقد ديگرجلسه درباره آبي ترازگناه گفت : اين اثراستعاره اي از تاريخ ايران است و درآن برخورد يك شاهزاده با يك فئودال لحظات تلخي را رقم مي زند كه اين لحظات تلخ سينه به سينه نقل مي شود وازتاريخ ماهميشه نوستالژي ها و كينه باقي مانده است.

محمدرضا گودرزي درخصوص اين اثر گفت: رمان "آبي تر از گناه" در ژانر جنايي معمايي قرارمي گيرد و درعين حال زيرمجموعه داستانهاي تاريخي و واقعگرايانه است.

وي درادامه اضافه كرد: نظرگاه راوي اول شخص غير قابل اعتماد است كه از راويان مدرن محسوب مي شود ، نثررمان سليس و روان است كه درتعليق وجذاب كردن داستان موفق بوده است .