به گزارش خبرنگار مهر، این‌جا یکی از بیمارستانهای کرج است. ساعت‌هاست که تنها نظاره‌گر رفتار و کردار بیماران و پرستاران هستم.
پرستاری با چهره‌ای خسته به سراغ بيمار می‌رود، سرم بيماران را عوض مي‌کند و بدون ردوبدل شدن حرفی، داروهای بيمار تخت روبه رو را مي‌دهد.
او که بايد مرهم درد روحي بيمار هم باشد گويا خودش نیز به تيمار روحی نیاز دارد. هنگامی‌که به او خسته نباشيد می‌گويم؛ سرش را بالا می‌آورد و با لبخندی پاسخم را می‌دهد. دیگر مرا می‌شناسد بنابراین پای دردودلش باز می‌شود و می‌گوید: این بیمارستان یکی از شلوغ‌ترین بیمارستانهای کرج است. بیمارستانی که شمار پرستاران و بهیارانش اینقدر کم است که ما ناچاریم برای جابه‌جا کردن بیمار، خودمان هم کمک کنیم و این سبب شده است که من و همکارانم همگی از درد کمر رنج ببریم.
وی ادامه می‌دهد: با این همه نمی‌توانم دست از بیمار بردارم، کار من با وجدانم درهم‌آمیخته شده است.
احساس می‌کنم شغل او جزو دشوارترين مشاغل و البته با اندک‌ترين حقوق و مزاياست و زماني‌که سفره دلش را باز می‌کند و حقايق تلخي را از مشکلات شغلي خود مانند ساعت کاری زياد، حقوق کم، افسردگی، دیده نشدن در محیط کاری به شکلی که شایسته آن هستند و... می‌گوید، شکم به یقین بدل می‌شود.
کمبود پرستار
یکی دیگر از پرستاران شاغل در این بیمارستان می‌گويد: پرستاری را با عشق و علاقه انتخاب کرده‌ام ولي اجرانشدن قوانين مربوط به کاهش ساعت کار و وعده‌ها‌ی تکراری مسئولان ادامه خدمت در اين حرفه را به‌اندازه‌ای سخت و دشوار کرده که هر روز چند بار تصميم به انصراف از اين شغل مي گيرم.
مریم - ر با اشاره به اين که از ابتداي سال چند تن از همکارانش ترک کار کرده یا به کشورهایی مانند دبی و استرالیا که مزایای خوبی برای این حرفه دارند، مهاجرت کردند، می‌افزايد: فشار ناشي از کار در حرفه پرستاری سبب می‌شود افراد در کمتر از ۱۰سال دچار مشکلات جسمي و روحي شده و توانایی انجام وظيفه خطير و حساس خود را نداشته باشند.
اين پرستار 34 ساله عارضه اختلال خواب را مهم‌ترين مشکل پرستاران در وضعیت کنونی می‌داند و تاکید می‌کند: متاسفانه وعده‌ها‌ی مسئولان درباره ساماندهی وضعيت کاری پرستاران و تعرفه گذاری خدمات آنان در حد حرف بوده و هر ساله به مناسبت روز پرستار خبرهای خوش تنها تکرار مي شود.
وی تصریح کرد: جالب است که پرستاران حتی در روز پرستار نیز از هدیه ویژه یا مزایایی برخوردار نیستند و تنها سال گذشته، آن هم از سوی شهرداری کرج، به هریک از ما شاخه‌ای گل اهدا شد.
سارا- ع یکی دیگر از پرستاران این بيمارستان است که دغدغه شاغلان اين حرفه را نبود امنيت شغلی می‌داند و می‌گويد: چند سال است که بحث ارتقای بهره‌وری، کاهش ساعت کار، بهبود وضعیت حقوقی، تعرفه گذاری خدمات و... مطرح است ولي ما عملا هيچ نتيجه و کار اجرايي را نديده‌ايم و وعده استخدام نيروهای تازه نفس برای کم‌شدن ساعت کار موظفي ما هم مانند هزار وعده دیگر عملی نشده است.
به گفته وی يک پرستار در يک شيفت ۱۲ساعته بايد به امورات ۱۲بيمار رسيدگی کند در حالي که برخي از اين بيماران وضعيت چندان خوبي ندارند و معمولا مثل اتاق آی سي يو، شش یا هفت تن به دستگاه وصل هستند که خدمات ويژه‌ای را می‌خواهند.
تن‌درستی بیمار در گرو تن‌درستی و نشاط پرستار
پرستاران از اعضای موثر تيم سلامت هستند و مراقبت از پرستاران هم در توسعه سلامت جامعه موثر است بنابراین برای بهبود وضع بیماران و جامعه باید از پرستاران چنان که باید حمایت و مراقبت شود.
طي سال‌های گذشته قوانين مهمي براي پرستاران در مجلس تصويب و به دولت ابلاغ شده است که از آن جمله قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری و قانون بهره‌وری (کاهش ساعت کار) است که متأسفانه با گذشت سال‌ها از تصويب، از اجرای آن خبری نيست و اين موضوع خود عاملی برای نارضايتی و ايجاد موانع در ارایه وظايف کادر پرستاری شده است.
محمد شريفي مقدم، دبيرکل خانه پرستار کشور نيز، مدعي است شمار پرستاران در ايران يک سوم استاندارد جهاني است. در حالي که در آمريکا به ازای هر هزار نفر، هشت تا 9 پرستار وجود دارد يا در اروپا اين تعداد هفت نفر است ولي در کشور ما اين تعداد سه پرستار برای هر هزار نفر است با اين حساب ما بايد چيزی حدود ۲۱۰ هزار کادر پرستاری داشته باشيم ولي در خوشبينانه‌ترين حالت آمار پرستاران ما به ۹۰ هزار نفر می‌رسد.
۲ قانون بر زمين مانده
رئيس کل سازمان نظام پرستاری کشور هم نگران بر زمين ماندن ۲ قانون مهم و اثرگذار در جامعه پرستاري کشور است. «غضنفر ميرزا بيگي» در جایی می‌گويد: قانون ارتقای بهره‌وری يا همان کاهش ساعت کار پرستاران و قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری روی زمين مانده است در حالي که اجرای اين دو قانون می‌تواند به موفقيت نظام سلامت کشور منجر شود.
وی همچنین تأخير در جذب نيروهای مورد نياز کادر پرستاری کشور با توجه به قوانين را دغدغه ديگری عنوان می‌کند.
ميرزا بيگي با اشاره به وجود ۸۰۰ بيمارستان و ۱۳۰ هزار تخت درمانی در کشور می‌گويد: تا پايان برنامه پنجم توسعه کشور، بايد به ازای هر تخت بيمارستاني 1.8 نيروی پرستاری در بيمارستان‌ها جذب شوند.
به گفته او بر اساس برنامه چهارم توسعه، وزارت بهداشت بايد هر سال حدود ۱۴ هزار نيرو استخدام می‌کرد که ۵۰درصد آنان را پرستاران شامل می‌شدند اما اين گزينش‌ها متناسب با نياز جامعه نيست.
جالب اينکه کارشناسان نگران آينده خدمات پرستاری هستند. به گفته آنان در مسير چشم انداز توسعه ۱۴۰۴ گام های بلندی براي توسعه خدمات درماني در کشور برداشته شده است و در کنار توسعه فضاهای فيزيکي از تامين نيروی انساني و کادر پرستاری نبايد غفلت کرد در حالي که طي ۵ سال از شهريور ۸۴ تا ارديبهشت ۸۹ حدود ۱۱۰ بيمارستان با ۱۲هزار تخت در کشور راه اندازی شده است و تخت های آي سي يو، سي سي يو و NICU به طور متوسط ۲برابر شده است اما کادر درماني و پرستاری مطابق با نياز تامين نشده است و آمار پرستاران از 0.7 به ازاي هر تخت به 0.3 تا 0.4 به ازای هر تخت تقليل يافته است در حالي که در دنيا اين رقم ۲ نفر به ازای هر تخت معمولي و 6.4 نفر به ازای هر تخت ويژه است.
حوالی عصر است که بیمارستان را ترک می‌کنم اما در راه مدام این پرسش در ذهنم می‌چرخد که اگر روزی، یکی از همین پرستاران انسانیت و وجدانشان را زیرپا بگذارند و اندکی خودخواهی را جایگزین آن کند چه بر سر من و شما خواهد آمد.
......................................
گزارش: نازنین فرزان جو
نظر شما