دسته گلی که در حوزه سدسازی به آب داده شد/ "مروک" در حسرت پر شدن است
روایت دسته گلی که در حوزه سد سازی کشورمان به آب داده شد؛ حکایت تقابل دو سد است؛ سد کمال صالح که آب را به روی سد 100 میلیارد تومانی مروک بسته است تا علی رغم صرف هزینه های میلیاردی شاهد پر نشده سد 120 میلیون مترمکعبی لرستان باشیم.
اولین بار خبرگزاری مهر بود که سال گذشته به موضوع بی آب ماندن سد مروک پرداخت، پروژه ای که علی رغم گذشت 10 سال از آغاز به کار آن همچنان در نقطه 95 درصدی پیشرفت فیزیکی متوقف مانده است تا هر روز بر ابهامات پیرامون آبگیری این سد افزوده شود.
موضوع آنجا جالب تر می شود که در خردادماه سالجاری در حرکتی قابل تامل با حضور محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری وقت کار آبگیری این سد نیز انجام شد؛ سدی که همچنان در حسرت پر شدن باقی مانده است چرا که آبی برای پر شدن سد وجود ندارد.
و اما مشکل کار کجاست که مروک با صرف هزینه های میلیاردی احداث شده ولی آبی برای ذخیره پشت آن وجود ندارد؟ پاسخ این سوال به شاهکار متولیان امر در حوزه سدسازی و احداث دو سد بر روی رودخانه تیره بر می گردد تا سد کمال صالح استان مرکزی آب را به روی سد مروک لرستان ببندد.
میراث فرهنگی به عنوان نمادی از هویت و تاریخ اجدادی است که برای هر قوم و تمدنی ارزشمند است و حفاظت و صیانت از آن از سوی هر ملتی با هدف حفظ و معرفی فرهنگ و تمدن خود به دیگران با تمام توان انجام می گیرد.این میراث همچون آیینه ای است که جوامع، در مسیر پرتردد و پرحادثه که به پیشرفت و توسعه ختم می شود باید نیم نگاهی به آن داشته باشند بطوري كه در برنامه های توسعه محور امروزی، بزرگ ترین دغدغه آن است که چگونه می توان آثار تاریخی و میراث فرهنگی شکننده را به عنوان منبعی زنده، توسعه آور و هویت بخش با زندگی روزآمد مردم هماهنگ کرد.
ارزش های میراث فرهنگی در ابعاد ارزش هویتی، ارزش های هنری یا فنی،کم نظیر بودن، اقتصادی، ارزش کاربردی و ارزشهای آموزشی و اجتماعی قابل اشاره است و حال با این همه ارزشمندی میراث فرهنگی در اشکال و ابعاد گوناگون ضرورت حفاظت و صیانت و نگهداری از این آثار تا حدودی نمایان می شود.
در این راستا، شناسایی و ثبت آثار تاریخی در فهرست ملی گام مهمی جهت حفاظت از این آثار محسوب می شود.
به گزارش خبرنگار مهر، مقبرة الشعرای تبریز که هر ايراني با ديدن تصوير اين مكان، نام پرآوازه و قدمت تبريز بر ذهنش خطور مي كند، این روزها وضعیت مطلوبی ندارد و مشخص نیست چه موقع رویای مردم آذربایجان در پردیس شدن و بهبود وضعیت آن به واقعیت تبدیل خواهد شد.
کرفس کوهی با نام محلی کلوس از خانواده چتریان و نام علمی kelussia odoratisssima mozaffaگیاهی دو ساله یا چند ساله است، ریشه عمودی و کم ضخیم و ساقه علفی توخالی و به ارتفاع یک متر دارد.
به گزارش خبرنگار مهر، چرام در حد فاصل دو نوع آب و هوای گرم و خشک در غرب و کوهستانی در شرق جای گرفته و در میان شهرهای دهدشت، گچساران و باشت واقع شده است.
شهر چرام و روستاهای اقماری آن در دشت چرام قرار گرفته اند. دشتی سرسبز و حاصلخیز که موجب شده کشاورزی شغل اول مردمان این دیار شود و در این میان برنج، مهمترین محصول تولیدی این منطقه است.
روستای تاریخی "القچین" با نزدیک به هزار نفر جمعیت از روستاهای اقماری چرام است که در سه کیلومتری این شهر و در دشت چرام واقع شده است.
این روستا از روستاهای دوران اسلامی است و آثاری تاریخی شامل حمام، قلعه و چندین آسیاب دارد که کارشناسان میراث فرهنگی آن را مربوط به دوره صفویه می دانند.
به گزارش خبرنگار مهر از کرمان، یکی از گونه های در معرض انقراض جانوری در ایران خرس سیاه آسیایی یا همان خرس یقه دار است که البته تعداد این گونه حیوانی در ایران به شدت کاهش یافته است این خرس در واقع یکی از دو گونه خرسی است که در ایران زندگی می کنند.
هر چند خرس قهوه ای در زاگرس و البرز روزگار بدی ندارند اما خرس یقه در جنوب شرق ایران هر روز عرصه را برای ادامه زندگی برخود تنگ تر می بیند.
مهمترین مکان زندگی این خرس زیبا در جنوب شرق کشور در استان کرمان به خصوص مناطق جنوبی استان کرمان است ، هر چند چندی قبل بود که گفته شد پس از مدتها که گمان می رفت خرس سیاه آسیایی منقرض شده است از این خرس عکس گرفته شد اما پس از مدتی این حیوان دیگر دیده نشد و فراموش شد و هم اکنون پس از سالها فراموشی بار دیگر مسئولان محیط زیست استان کرمان از گرفتن عکس از یک قلاده خرس طی هفته گذشته خبر می دهند همچنین گفته شده چند قلاده خرس دیگر نیز در جنوب کرمان مشاهده شده است.
همیشه تجربه‌های تلخی لازم است تا چشم‌ها باز شود. همیشه حسن امیدزاده‌هایی باید باشند تا بتوانند با داغ شجاعتی که بر پیکرشان مانده تفسیری دیگر از مسئولیت ارائه دهند. همواره باید کودکانی باشند تا با از دست دادن ظاهر معصومشان، مصونیت سایر همسالانشان را به بار بیاورند.
شین آباد ایران سال گذشته درسی به مسئولان این دیار داد که اگر کمی، تنها کمی هوش و حواسشان از مسئولیتی که بر عهده دارند دور شود باید برای همیشه پاسخگوی ملت خود باشند.
با از دست رفتن جان 2 کودک شین آبادی، از دست دادن دست چند کودک دیگر و نهایتا رفتن این معصومان به زیر تیغ جراحی به دفعات بود که شعله‌های مسئولیت پذیری در وجود برخی مسئولان دوباره فروزان شد و شد بهانه‌ای تا هم رسانه‌های در خواب رفته و هم افکار عمومی بی‌اعتنا شده نیز بیدار شوند تا کسی دیگر نبیند شین آبادی دیگر را.
با وجود تلاش‌های صورت گرفته طی سالهای اخیر در جهت کاهش حوادث ناگوار در مدارس، به نظر می‌رسد همانطور که مدیر عامل سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری قم تاکید کرد، مسئولان ذیربط در زمینه ایمن سازی مدارس در کنار سایرنهادهای استان قم همچون اداره گاز باید بیش از پیش اهتمام به خرج دهند تا حداقل مانع از وقوع حوادثی چون شین آباد در قم بوده و بتوانند روح کسانی چون حسن امیدزاده، معلم فداکار فومنی را نیز شاد کنند.
به گزارش خبرنگار مهر در شیراز ، پارک ملی و پناهگاه حیات وحش بختگان با وسعت هر یک به ترتیب 117 هزار و 47 هکتار و 242 هزار و 223 هکتار در 70 کیلومتری غرب نی ریز فارس قرار گرفته است.
دریاچه های طشک و بختگان از بزرگترین و پرآب ترین دریاچه های کشور محسوب می شوند که در سالهای پرباران گسترش یافته و به هم می پیوندند.
بختگان اولین بار در سال 1347 به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد سپس در سال 54 به عنوان پناهگاه حیات وحش و در سال 1374 بخشی از آن شامل مجموعه دریاچه های بختگان، طشک و تالابهای موجود در ورودی زهکشها به انضمام ارتفاعات شمال دریاچه بختگان به عنوان پارک ملی تعیین شد.
طی سالهای اخیر این دریاچه کاملا خشک شده و از دومین دریاچه بزرگ ایران فقط اسمی باقی مانده که آنهم کم کم در حال فراموش شدن است.
روزگاری پرندگان مهاجر در این تالاب میهمان میشدند و منظره های زیبایی از مهاجرت پرندگان ایجاد می کردند اما اکنون هیچ پرنده آبزی در این تالاب خشکیده پیدا نمی شود.
این در حالیست که رفع مشکل خشکیدگی تالاب باید به صورت ملی طرح و بررسی شود اما در لابلای طرح ها و پروژه های متولیان امر در کشور نمی توان طرح امیدوار کننده ای برای احیاء تالاب پیدا کرد.
نظر شما