به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر" ، در سي و سومين نشست از سلسله نشستهاي مؤسسه پژوهشي ميراث مكتوب، نشست نكوداشت "علامه محمد باقر مجلسي و ميراث مكتوب اماميه"، با سخنراني حجت الاسلام رسول جعفريان برگزار شد.
حجت الاسلام رسول جعفريان در اين نشست با اشاره به اينكه قرون دوم و سوم هجري تنها دوره اي است كه دوباره در قرون 11 و 12 تكرار مي شود گفت: قرون دوم و سوم توجه به حديث اشاعه پيدا كرد كه اين روند به نگارش دايره المعارفهاي فقهي منتهي شد. از طرقي از قرن پنجم به بعد دايره المعارفي در اين زمينه ها نداريم. زيرا در آن دوره فلاسفه و اهل تصوف ظهور كرده اند.
وي افزود: تحولات قرن هفتم و هشتم و اقبال صوفيان شيعي به حكومت و پيروزي آنها، تصوف را درگير قدرت سياسي كرد. يك صد سال اول صفويه هم جدال بر سر تشيع و معارف اسلامي و معارف ايراني و حديث و قرآن بود.
حجت الاسلام جعفريان با تأكيد بر اين مطلب كه در آثار علماي شيعه در قرن دهم هجري سخني از حديث ديده نمي شود گفت : در اين قرن آموزه و مكاتب فلسفي حاكم بودند، مكتب شيراز با قدرت به كار خود ادامه مي داد و تنها از نيمه اول قرن يازدهم هجري بود كه كم كم به حديث توجه شد و دليل آن را مي توان اين گونه عنوان كرد كه اكثر نسخه هاي كتب اربعه شيعه از قرن يازدهم هجري به بعد پديد آمدند.
وي در ادامه سخنانش با اشاره به نقل احاديث توسط علامه مجلسي گفت: از اين نظر كه علامه احتمال مي داد درصد اندكي از احاديث درست باشند، سعي مي كرد با اين نگاه در مقابل علوم عقلي و فلسفي بايستد. با نگاهي به آن عصر درمي يابيم تمام حوزه هاي علميه فلسفه و تدريس و آموزش آن را در حيطه كار خود داشتند. از اين رو علامه مجلسي در قصد خود توفيقي حاصل نكرد. زيرا بنا بر استناد به عالمان هم عصر او در حوزه علميه اصفهان هم فلسفه تدريس مي شد و طلاب از حديث چيزي نمي دانستند.
حجت الاسلام جعفريان در پايان سخنانش اظهار داشت : هنوز هم در عصر ما نگاه به دين رنگ فلسفي ، تفسيري و تبييني دارد و آن نگاهي كه "مجلسي" بر آن اصرار داشت، به نتيجه نرسيد.
نظر شما