به گزارش خبرگزاری مهر، این حامل‌ها که دارای منشاء زیستی هستند، قابلیت متراکم کردن ژن‌ها در ابعاد نانو را داشته و قابل استفاده در ژن درمان بیماری‌های سرطانی از جمله سرطان پستان هستند.
این کار تحقیقاتی حاصل همکاری دکتر فاطمه سلطانی ، دکتر مجتبی سنکیان (دانشیار گروه ایمونولوژی دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات بوعلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد)، دکتر آرش هاتفی (دانشیار گروه فارماسوتیکس دانشگاه راتگرز آمریکا) و دکتر محمد رمضانی (استاد گروه بیوتکنولوژی دارویی دانشکده داروسازی مشهد) است.
دکتر فاطمه سلطانی، استادیار گروه بیوتکنولوژی دارویی دانشکده داروسازی مشهد، مراحل انجام این تحقیق را تشریح کرد و گفت: در ابتدا توالی‌های ژنی حامل‌ها بعد از انتخاب و انجام مراحل بهینه سازی سنتز شدند، توالی‌های ژنی سنتز شده بعد از برش با آنزیم‌های NdeI و Hind III داخل پلاسمید بیان کلون فرستاده شده و سپس با روش شیمیایی کلراید کلسیم به میزبان بیان پذیرنده، وارد شدند.
وی افزود: در ادامه، بیان پروتئین‌ها در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گرفت و بهترین شرایط بیان برای مقیاس بالا انتخاب شد. در مرحله آخر و پس از تولید پپتیدهایی با خلوص بالا و تهیه نانوذرات پپتید-DNA با انجام آزمایش‌های مختلف نظیر تعیین اندازه و بار سطحی ذره، همولیز گلبول‌های قرمز، تبدیل سلول‌ها در حضور و عدم حضور بافیلومایسین و نوکودازول و همچنین تست MTT، ویژگی‌های انتقال ژنی و اثبات فعال بودن قطعات مورد مطالعه قرار گرفت.
سلطانی اظهار داشت: با توجه به نتایج این تحقیق حامل نوترکیب تولید شده در مطالعات برون تنی با موفقیت توانست همه سدهای سلول را پشت سر گذاشته و ژن لوسیفراز را به هسته سلول‌های AR-75-1 برساند. همچنین از مزایای دیگر این قبیل حامل‌های مقلد زیستی می‌توان به سمیت کم آنها در مقایسه با حامل‌های ویروسی و نیز حامل‌های سننتیک شیمیایی و پلیمری اشاره کرد.
وی افزود: با دستیابی به توالی پپتیدی نوترکیب با منشاء زیستی و با کارایی بالا، به کمک تکنیک‌های مهندسی ژنتیک، می‌توان امید داشت که این توالی‌ها با سمیت پایینشان بتوانند روزی جایگزین حامل‌های ویروسی برای انتقال ژن در فرایند ژن درمانی بیماری‌ها شوند.
بخشی از نتایج این کار تحقیقاتی در مجله International Journal of Pharmaceutics ژانویه سال 2013 منتشر شده است.
نظر شما