مسكو به كمك تهران خواهد شتافت

به گزارش خبرگزاري مهر از پاريس ، آلكساندر سدر در گزارشي از مسكو براي فيگارو مي نويسد: اوجگيري اخير تنش بين تهران و جامعه بين الملل بطور غيرمستقيم موضع مبهم مسكو روي پرونده هسته اي ايران را خاطرنشان ساخته است. اخيرا كرملين تاكيد نمود كه با هرگونه استفاده از قدرت نظامي مخالفت خواهد كرد. موضعي كه بگفته مسكو « خطرناك و بيحاصل است و مي تواند پيامدهاي خطير و با دشواري هاي غير قابل پيش بيني را بدنبال داشته باشد». مسكو در عوض طرفدار اينست كه گفتگوهاي ديپلماتيك ادامه يابند. بدينسان وزير خارجه روسيه با بيانيه خود به روشني به سخنان جمعه گذشته رئيس جمهور امريكا پاسخ داد.

هر دو سوي اقيانوس اطلس تا آنموقع داراي وحدت كلام روي اين مسئله بودند. در واقع پس از اينكه ايران فعاليت هاي حساس هسته اي خود را (در يو سي اف اصفهان) از سر گرفت، كرملين سريعاً به اعتراضات واشنگتن و تروئيكاي اروپايي مسئول مذاكره با تهران پيوست. وزير خارجه روسيه نيز افزود « تصميم خوبي خواهد بود چنانچه سريعاً به فعاليت هاي فرآوري اورانيوم پايان داده شود و همكاري تنگاتنگ با آژانس بين المللي انرژي اتمي ادامه يابد تا اينكه كليه مسائل مربوط به برنامه هسته اي ايران حل و فصل شوند».
يك همبستگي با مواضع اروپا و امريكا، كه از سوي ديگر در عمل با حمايت قطعنامه پنجشنبه گذشته توسط آژانس كه به ايران اخطار داده بود كليه فعاليت هايش را قطع كند، بيان گرديد.

چنين دعوت آشكاري،  بتنهايي مي توانست بعنوان سخت تر شدن موضع مسكو در قبال تهران تفسير گردد. از ساليان گذشته هر دو پايتخت در خصوص پرونده هسته اي غيرنظامي متحد شده اند و روسيه تعهد داده است كه براي افزايش توليد انرژي به تهران كمك كند. پرونده ايران حتي به موضوع مناقشات بين مسكو و واشنگتن تبديل شده بود زيرا دولت امريكا به ايران ترديد دارد كه جاه طلبي هاي نظامي خود را در پشت برنامه هاي غيرنظامي پنهان مي سازد.

به گزارش مهر فيگارو افزود: آندريي فرولوف كارشناس نشريه دفاعي مسكو كه بعيد نمي داند كرملين بتواند حتي در نهايت از يك تحريم احتمالي عليه ايران در سازمان ملل دفاع كند مي گويد « اما مسكو پايبندي به پراگماتيسم خود را نشان داده است. اين پراگماتيسم مربوط به امروز نيست بلكه مربوط به زماني مي شود كه روسيه خواستار ضمانت هاي دقيق براي ساخت بوشهر شده بود».  كارخانه هسته اي جنوب ايران مي بايست از سال آينده فعاليت رآكتور 1000 مگاواتي خود را آغاز نمايد، يك قرارداد بزرگ 800 ميليون دلاري حاصل چنين همكاري بوده است.

با دفاع از اين پروژه، كرملين بطور آشكاري از تهران دفاع مي كند اما تحت فشار امريكا و اروپا ، روسيه ضمانت هايي بدست آورده بود كه اين پروژه غيرنظامي به نظامي تبديل نشود و كنترل هايي را روي توليد بوشهر و بازگردانيدن زباله سوختي به روسيه  اعمال كند. رفت و آمدهايي كه بنظر برخي كارشناسان خطراتي را از نظر زيست محيطي و امنيتي ايجاد مي كند: قطارهايي پر از محموله هاي سوخت هسته اي مي توانند توسط تروريست ها ضبط شوند يا به اهداف پتانسيل سوءقصدهايي تبديل گردند.

تنش هاي بين مسكو و واشنگتن پس از انتخابات رياست جمهوري ايران و انتخاب محمود احمدي نژاد ، دوباره ظاهر گرديده اند.  رئيس جمهور پوتين با گرمي زيادي به رئيس جمهور جديد تبريك گفته و با پروژه ساخت رآكتورهاي ديگري پس از بوشهر پيشنهاد تقويت همكاري هسته اي كرده است. يك همكاري كه بنابر اصرار مسكو بايستي در چارچوب توافق هاي بين المللي باشد. يعني اينكه مي بايست شامل صرفاً برنامه غيرنظامي باشد.

اما ناظران غربي يكبار ديگر اظهار نگراني كرده اند بهمان ميزان كه بدنبال تقويت روابط اقتصادي- بازرگاني دوجانبه بين ايران و روسيه كه از 2 ميليارد دلار مي گذرد- مي باشند. مسكو درنظر دارد در همين راستا قرار دادهايي از نوع نظامي داشته باشد. مذاكراتي براي مدرنيزه كردن سه زيردريايي ايراني در جريان مي باشند. در سالهاي 1990، روسيه سلاح هايي را در اختيار ايران گذاشت. قراردادهاي اخير نظامي چنانچه مورد تائيد قرار بگيرند، قطعاً موجبات خشم واشنگتن را فراهم مي آورند.