به گزارش خبرگزاری مهر، درك اشتباه از ديگران، مانعي است كه بايد بر آن فائق آييم. هر قدر بخواهيد فردي را باور داشته باشيد اگر فكر كنيد او فرد با ارزشي نيست، كنش هايتان از طرز نگرش و رفتار شما نسبت به او متاثر مي گردد. شوهراني كه همسران خود را چيزي بيش از فرزند آوري يا خانه داري نمي بينند آرزوهاي آنها را درك نمي كنند تا بتوانند نقش كمال يافته تري از آنها در زندگي بيابند. چنين نگرشي در زندگي زناشويي سبب مشكلات مي گردد و اين كودكان اند كه در اين آشفتگي بيشترين ضايعه را متحمل مي گردند.
انديشه ما اغلب هماني است كه احساس مي كنيم چه مثبت و چه منفي و بستگي دارد به اين كه چگونه فردي تحت تاثير باورهاي ما قرار گرفته است. اين امردر تجارب نيز صادق است. براي موفقيت و هنر برقراري روابط موثر درزناشويي مهارت هايي لازم مي باشد.
-پذيرش خود و ديگران به معناي يافتن آرامش و صميمت در روابط است؛ وقتي ديگران را مطابق تصوير ذهني خود عوض نمي كنيم بلكه به منحصر به فرد بودن آنها احترام مي گذاريم مي توانيم به اصل فوق دست يابيم. اين به معناي پذيرش يا عدم پذيرش رفتار ديگران نيست بلكه به اين معناست كه مي دانيد تجارب زندگي و نگرشها، ديگران را طوري بارآورده است كه ممكن است برايتان قابل قبول نباشد.
پذيرش تفاوت هاي فردي به شما كمك خواهد كرد تا با تمام افراد با احترام، صبر و حوصله و صميميت برخورد كنيد و ديد واقع بينانه اي از آنها داشته باشيد و نيز كمك مي كند تا با انتظارات واقع بينانه، از بروز تعارضات و توهمات در تلاش براي كنترل و بازيچه قرار دادن ديگران اجتناب كنيد.
-نارضايتي سازنده مي تواند به رابطه شور و نشاط بيفزايد؛ آن چه كه براي بسياري از روابط،آسيب زاست ناتواني افراد در برخورد مناسب و سازنده با چالشها، سختي ها و گله مندي هاست.افراد به خاطر ترس از طرز تلقي نادرست ديگران تمايلي نسبت به ابراز احساسات خود ندارند، حال آن كه اهميت دادن به احساسات ديگران مهم بوده و اگر در رابطه خود صادق و صميمي نباشيم از اعتبار آن خواهد كاست.
رشد واقعي هر نوع رابطه اي، مستلزم توافق با رضايت است. به اين معني كه افراد بايد همواره نارضايتي سازنده را در روابط خود حفظ كرده و به يكديگر احترام بگذارند. اين به معني كمال طلبي نيست بلكه به معني يادگيري چگونگي انگيزه بخشي به يكدگر در جهت رشد مي باشد.
-اعتماد اساس برقراري رابطه است؛ بدون اعتماد، بنياد هر رابطه اي متزلزل خواهد شد. گفتار، قدرتمند است اما كردار قدرتمندتر و فراگيرتر از آن است. كردار و چگونگي آن بر نحوه پاسخ دهي و واكنش افراد تاثير چشمگيري مي گذارد. عدم و جود اعتماد، اغلب علت عمده شكست بسياري از معاملات تجاري، روابط عاشقانه و يا امور مديريتي است. اعتماد مستلزم اين است كه به خود اطمينان داشته باشيد و خود را شايسته برقراري رابطه بدانيد.اعتماد،بخشش خيانت ديگران، تكريم آنها،پاسخگويي و مسئوليت پذيري در برابر اعمال خود و عدم عيب جويي از ديگران است.
يكي از راههاي تقويت رابطه،التزام افراد به يافتن زمينه هاي مشترك است؛ يافتن زمينه مشترك،زماني تحقق مي يابد كه به طور دو جانبه با شخص ديگري به تجربه ارزشمند دست يابيد.گاهي اوقات نبودن چنين زمينه اي باعث عدم تعادل رابطه مي شود.احساسات منفي،آسيب زا بوده و باعث رنجش برخي افراد در تنهايي است.تعهد به انجام كار مشترك،داشتن زندگي مشترك با افراد خاص و يا كمك كردن به ديگران نقطه آغاز برقراري يك رابطه معنادار و پايدار است.
-گذشت باعث بهبودي رابطه مي شود؛ گذشت و ايثار دو كار بسيار دشوار است. اگر سعي نكنيم مورد عفو ديگران قرار گرفته يا آنها را عفو كنيم همواره دچار مشكل و دردسر شده و اين علت، اصلي قطع رابطه يا فقدان رشد آن خواهد بود. درباره گذشت سو برداشت هايي وجود دارد. بسياري فكر مي كنند كه گذشت يعني ضعيف بودن و يا صحه گذاردن بر عمل زشت ديگران است. حال آن كه گذشت به معني گذشت از حق خود در آسيب رساندن به ديگران است و باعث مي گردد بيش از پيش قدرتمند بوده و بر خود تسلط يابيم. آسيب رساندن به ديگران در هر سطحي، كار آساني است تحت تاثير احساسات خود واقع شدن يا حمله به سوي افراد نيروي چنداني نمي طلبد. آسيب رساندن به خود از طريق اعتماد به نفس خشونت و گناه،كار بسيار راحتي است.شخصيت واقعي هر فرد از طريق نحوه بر خورد او با موضوع گذشت،آشكار مي گردد.توانايي مهار كردن غرور و خودخواهي براي فرصت دهي به ديگران جهت برقراري ارتباط مجدد،نشانگر ظرفيت عاطفي بالايي است كه سود بيشتري در پي دارد.
اولا، فرصت برقراري مجدد رابطه اي مثبت، صريح و بي غل و غش را به شما ارزاني مي دارد و ثانيا؛مسائل پنهاني را كه مخفيانه موجد خرابي رابطه مي گردد، آشكار مي گردد. ثالثا، مي تواند رابطه را به پيشرفت هاي جديد رسانده و محترمانه آن را به پايان برساند.
نظر شما