دكتر محمد رضا حاتمي در گفت و گو با خبرنگار دانشگاهي "مهر"، با بيان اين مطلب افزود : دانشگاه هاي فعلى ايران نسخه هاي ناقصي هستند ازمؤسساتى كه درجهان غرب به عنوان دانشگاه شناخته مي شوند. تعريف علم و ويژگي هاى عالم و متعلم و هدف از تعليم و تعلم در نگرش اسلام وغرب اساسا متفاوت است.
وي تصريح كرد : مخاطب دانشگاه، انسان است. تعريف اسلام از انسان با جوامع غربى تفاوتى آشكار دارد. در تعيين هدف نيز همينطور است. در جهان غرب از سال 1967 توليد علم تنها هدف اصلى دانشگاه ها اعلام شد. قبل از آن تاريخ، چند هدف جانبي ديگر هم مطرح بود مثل تربيت كارشناس و تكنسين، حفاظت ازآثارفرهنگي و… اما ازآن سال به بعد، همه آنها را يا به مؤسسات ديگر واگذار كردند و يا به عنوان اهداف فرعى در نظرگرفتند. ولى هدفي كه درايران اسلامى براى آموزش عالى تعريف شده، تربيت انسان مهذب وتوانمند است و قرار است دانشگاه، كارخانه انسان سازى باشد.
دكتر حاتمي كه دكتراى زبان وادبيات عربى است يادآور شد : بنابراين مهمترين عامل اصلاح و ارتقاء جايگاه دانشگاه، تغيير نگرش ها به آموزش عالي است دراين صورت ساير معضلات رفع مي شود زيرا اكثر آنها ناشي ازعادت هاي غلط و سيطره روحيه تقليد و انفعال در نظام آموزش عالي ايران است.
وي خاطرنشان كرد : نگرش ها بايد در سه جهت تغيير كند: نگرش دانشگاه به خود، نگرش دانشگاه به جامعه و نگرش جامعه به دانشگاه. اگر اين سه جهت اصلاح شود؛ يعني دانشگاه در ارزيابى فعاليت هايش بازنگرى كند و جامعه را صرفا مسئول رفع نيازهاى مالي خود نداند و التزام و پايبندي به رفع نيازهاي مختلف جامعه را هدف اصلى برنامه هاى آموزشى، پژوهشى وفرهنگى خود قرار دهد و اگر جامعه نيز دانشگاه را صرفا محلي براي بدست آوردن شخصيت و جايگاه اجتماعي فرض نكند، به همين ترتيب، صنعت، بازار، اقتصاد، خدمات رفاهى، سياست داخلى وخارجى، فرهنگ، هنر، رسانه، بهداشت، كشاورزى و سايربخش هاى جامعه نيز بتواند نيازهاي خود را ازدانشگاه تامين كند، بسيارى از معضلات فعلى آموزش عالى حل خواهد شد.
نظر شما