به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر" ، در سي و سومين نشست از سلسله نشستهاي مؤسسه پژوهشي ميراث مكتوب، نشست نكوداشت "علامه محمد باقر مجلسي و ميراث مكتوب اماميه"، با سخنراني حجت الاسلام مهدي مهريزي، پژوهشگر مطالعات اسلامي، برگزار شد.
حجت الاسلام مهريزي در سخنان خود به موضوع طب در" بحار الانوار" اثر علامه مجلسي پرداخت.
وي با بيان اين مطلب كه در عصر صفوي سه اتفاق در حوزه حديث روي دادند، گفت : عمومي كردن معارف حديثي، نگارش دايرة المعارفهاي حديث و تعميق و شرح نويسي بر احاديث، سه اقدام بزرگي بودند كه علامه مجلسي در اين سه حوزه فعاليت مي كرد.
حجت الاسلام مهريزي احاديث مربوط به طب را در احاديث اسلامي گسترده دانست و گفت: اين احاديث تشكيل دهنده بخش قابل توجهي از ميراث احاديث اسلامي هستند و كتابهايي مانند "طب النبي" ابونعيم اصفهاني نيز در اين زمينه است. در شيعه حوزه كتب طبي محدود و از چهار منبع فراتر نمي رود، مثل طب الرضا، طب النبي و طب الائمه.
مهريزي با بيان اينكه علامه مجلسي در جلد شصت و دوم "بحار الانوار" به احاديث حوزه طب پرداخته گفت : حجم روايات شيعه در اين زمينه از طب از 680 مورد فراتر نمي رود كه سيوطي آنها را جمع آوري كرده است. مجموع احاديث پزشكي در عالم اسلام بالغ بر هزار حديث است كه در واقع جمع احاديث شيعه و سني در اين زمينه به شمار مي رود.
اين پژوهشگر مطالعات اسلامي در ادامه به ديدگاهها و آراي شيخ مفيد و شيخ صدوق در "بحار الانوار" مجلسي اشاره كرد و اظهار داشت: شيخ مفيد به عنوان متكلمي عقل گرا صراحتاً طب را جايز مي داند، شيخ صدوق هم با احتياط خاص خود روايات و احاديث طبي را دسته بندي كرده است.
وي درباره ديدگاه شيخ صدوق گفت: او طب را داراي ريشه وحياني مي داند چون داروي هر دردي نزد خداست.
مهريزي با اشاره به اين مطلب كه علامه مجلسي مي گويد طبيعت در هر زمينه اي صاحب نظر است و طب را هم داراي انواعي مي داند گفت: علامه آنچه را درباره طب بدن است به عنصر تجربه مرتبط مي داند. مجلسي طب را به دو قسم قياسي (يوناني) و عرب و يونان (تجربي) تقسيم مي كند و معتقد است آنچه در زمان پيامبر(ص) به عنوان طب مطرح است، اكثراً طب عرب و تجربي است؛ مگر در مواردي كه به طور اختصاصي در حيطه علم پيامبر(ص) باشد.
نظر شما