به گزارش خبرنگار مهر، مراسم آیین سپاس از ایرج مقدم هنرمند معمار و مهندس شهرساز شب گذشته یکم بهمن با حضور این پیر معماری ایران و جمعی از همکارانش و جمعی از هنرمندان این رشته در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
این برنامه که به همت باشگاه معماری تهران برپا شده بود با سخنرانی حمید ماجدی رئیس بخش معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران آغاز شد که گفت: افتخارم این است که از سال 1347 که وارد دانشگاه هنرهای زیبای تهران شدم با دکتر اعتصام از نزدیک آشنا شدم. هر چند من در هنگام ورود به دانشگاه معماری در آتلیه مهندس سیحون کار می کردم ولی با دکتر اعتصام نیز از نزدیک آشنا بودم.
وی در مورد شخصیت و شاخصه های شخصیتی دکتر اعتصام توضیح داد: آنچه شاخص و بارز بود این است که او فردی متشخص، صبور و بزرگوار است. علاقه او به دانشگاه و دانشجویانش همیشه مثال زدنی است.
ماجدی عشق و ذوقی را که به شهرسازی دارد نتیجه روش درس دادن دکتر اعتصام دانست و بیان کرد: او برای همه خیرخواهی می‌کرد و امروز بعد از 45 سال تدریس بی شک اعتصام سرلوحه و سرمشق همه اساتید و دانشجویان دانشگاه معماری است.
در ادامه مراسم اسفندیار زبردست استاد دانشگاه و هنرمند معمار گفت: من به نوعی کار تدریسم را با اعتصام شروع کردم. سال 68 که اعتصام از آمریکا به ایران برگشت من تدریسم را در دانشگاه تهران شروع کردم و از همان روزهای اول افتخار این را داشتم که در کنار او به تربیت معمارهای جوان ایران بپردازم.
وی شاخصه تدریس اعتصام را ملموس کردن مباحث برای دانشجویان دانست و بیان کرد: همیشه می دیدم که در کلاس های درس وی، دانشجویان از شیوه آموزشی وی راضی هستند و تمام دانشجویان معماری درس‌هایی را که او می‌دادند به طور کامل درک می‌کردند.
زبردست خاطرنشان کرد: بدون شک زحمتی را که اعتصام برای معماری ایران کشیده است هیچکس متحمل نشده و می توان گفت که اعتصام دغدغه‌مندترین فرد برای معماری معاصر ایران است. وی با نوشتن کتاب «75 سال ساختمان های دولتی ایران» کاری برای معماری کرد که کمتر کسی در این چند ساله توانسته است انجام دهد.
این استاد دانشگاه تهران با اشاره به اینکه یکم بهمن سالروز تولد دکتر اعتصام نیز هست، گفت: بسیار خوشحالم که اعلام کنم سال گذشته من دو بار کیک تولد اعتصام را خوردم، یک بار در دوبی و یک بار هم در ایران برای او تولد گرفتند و خوشحالم که امسال نیز در سالروز تولد این مرد بزرگ معماری ایران در کنارش هستم.
زبردست در پایان سخنانش گفت: یکی از ویژگی های استاد اعتصام این است که در اکثر کشورهای دنیا سخنرانی داشته و معماری معاصر و سنتی ایران را به دنیا معرفی کرده است. هند، عربستان و فیلیپین سه کشوری هستند که وی در طول سال اخیر در دانشگاههای معتبرشان به سخنرانی در مورد معماری شناسنامه دار ایران پرداخته است.
حمید قبادیان استاد معماری دانشگاه تهران و از چهره های شاخص هنر معماری سخنران بعدی این مراسم بود که گفت: تاثیری که اعتصام بر شهرسازی و آموزش معماری در ایران گذاشته است بی شک ماندگار خواهد بود.
وی افزود: اعتصام حتی بعد از بازنشستگی اش نیز همکار فعال ماست به طوری که اکنون ما در هیات علمی دانشگاه تهران شاهد حضور 5 نسل از اساتید معماری هستیم که همه اینها مرهون زحمات اعتصام است.
قبادیان، اعتصام را فردی خوش قلب دانست و در پایان سخنانش گفت: او هیچ وقت در کلاس های درسش سخت‌گیری نمی کرد هر چند کلاس هایش جزو منضبط ترین کلاس های درس دانشگاه تهران هستند ولی هیچ سخت گیری خاصی در آنها نیست.
پرویز پیران استاد دانشگاه معماری سوئیس و دانشگاه تهران آخرین سخنران این مراسم بود. وی در سخنانی گفت: بسیار خوب است که در زمان زنده بودن و پویایی افراد برایشان مراسم تقدیر و تجلیل برگزار می شود و این جای تشکر دارد.
وی افزود: اکثر بحث هایی که در این جلسه می شود باید خوراکی برای اندیشیدن باشد و من می خواهم در اینجا انسان والا بودن اعتصام را در مقابل سابقه، تدریس و آثار مهم وی در معماری بگذارم.
پیران ادامه داد: در عصری که من آن را عصر «فرا شارلاتانیسم» می دانم وجود افرادی چون اعتصام که بدون حب و بغض درونی رایج در جامعه زندگی کرده و کار می کنند، غنیمت است.
وی انسانیت اعتصام را در مقابل بی اخلاقی که در جهان سوم موج می زند، نکته ای دانست که باید همه جوانان که به معماری مشغول هستند از این بزرگمرد معماری ایران فرا گیرند.
این استاد معماری دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: باید برای اعتصام کلاه از سر برداشت و تنها به خدمات مهمش در معماری توجه نکرد بلکه به این نکته توجه کرد که او علی رغم داشتن ویژگی های مهم علمی و آموزشی، هیچ گاه انسانیت خود را فراموش نکرد.
در پایان این مراسم ضمن رونمایی از تمبر استاد اعتصام، هدایایی نیز به این پیر معماری ایران اهدا شد.
ایرج اعتصام در سخنانی کوتاه در این مراسم ضمن تشکر از کسانی که این مراسم را برایش برگزار کرده بودند، گفت: من در سالهای ابتدایی تدریسم با سهراب سپهری و پرویز تناولی همکلاس و دوست شدم و از آنها که یکی در نقاشی و دیگری در مجسمه سازی کار می کرد چیزهای زیادی یاد گرفتم.
وی یاد سهراب سپهری را به عنوان یکی از نزدیکترین دوستانش گرامی داشت و گفت: این جلسات به دوستی ها و نزدیک شدن قلوب ما کمک می کند و به ما کمک می کند که خیلی چیزها را از هم یاد بگیریم.
نظر شما