به گزارش خبرنگار تئاتر "مهر"، اين جلسه با حضور آروند دشت آراي كارگردان گروه تئاتر "ويرگول" ، هادي كمالي مقدم سرپرست گروه،تينوش نظم جوتينوش نظم جو و فابريس نيكو و آنا آيرس از فرانسه كه در اجراي نمايش "پروانه و يوغ" همكاري دارند،برگزار شد. در ابتدا آروند دشت آراي به توضيح چگونگي شكل گيري اين نمايش از ابتدا تا امروز پرداخت و گفت: از يك سال پيش برقراري ارتباط و رايزني با گروه هاي تئاتري در ديگر نقاط دنيا را شروع كرديم و اطلاعات را به كمپاني ها و جشنواره هاي دنيا فرستاديم.برقراري ارتباط ميان دو فرهنگ به وسيله تئاتر امري مهم و تاثيرگذار بر فرهنگ و ساختار تئاتر كشور ما است و نيز در شكل گيري و پيشبرد آن تاثير دارد.
وي ضمن تاكيد بر اين نكته كه از هيچ گونه حمايت مالي و كمك هزينه اي برخوردار نشدند، ادامه داد: در حدود 3 هفته پيش اين گروه 14 نفري فرانسوي وارد تهران شدند كه به 3 گروه بازيگران حرفه اي،آماتور و استادان موسسه اي كه اين افراد از آن مكان انتخاب شده بودند،تقسيم شده بودند.در ابتدا 2 ورك شاپ،مخلوطي از بازيگران فرانسوي و ايراني،زير دو نظر استاد فرانسوي كه افرادي پرسابقه در زمينه طراحي حركات هستند،برگزار شد.هم زمان با آن تمرينات گروه نيز به صورت فشرده -12 ساعت در روز-آغاز شد.
دشت آراي در مورد متن نمايش افزود:اين نمايش كه باز خواني نامه هاي ون گوگ است دومين قسمت از سه گانه محمد چرمشير است و در ادامه همان ساختار و روند قسمت نخست آن است.اين متن به طور جداگانه براي اين پروژه نوشته شد و در مقايسه با ديگر متون چرمشير از يك جهش برخوردار است و در واقع عصاره تجربيات ديگر چرمشير در سال هاي اخير است.
تينوش نظم جو كه متن نمايش را به فرانسه برگردانده است،در مورد متن گفت: پيش از برگرداندن متن از گروه خواستم آن را براي من روخواني كنند تا زبان متن را دريابم.سبك نوشتاري متن از نظر زبان،ساختار و سوژه هايي كه در متن به آن ها پرداخته شده است،برگرداندن متن به زبان فرانسه را ممكن مي ساخت.همچنين براي برگرداندن آن بايد مانند كارگردان با متن ارتباط برقرار مي كردم.
وي ادامه داد: اين سبك از نمايشنامه امروز در اروپا به ويژه اروپاي شمالي مورد توجه است و كار مي شود.زيرا از ناخودآگاه نويسنده بيرون مي آيد و ساختگي نيست.به همين دليل براي ترجمه آن نيز بايد از ناخودآگاه مترجم عبور كند.همچنين زبان آن به نمايشنامه هايي كه تا كنون از زبان فرانسه به فارسي برگردانده ام نزديك بود مانند نمايشنامه هاي يون فوسه كه او نيز بر روي ناخودآگاه خود كار مي كند.دشت آراي نيز در اين نمايش سعي كرد فرم تئاترش توضيحي نباشد و با ناخودآگاه تماشاگر به وسيله تصوير ارتباط برقرار كند.
فابريس نيكو در موردهمكاري مشترك خود با يك گروه تئاتر ايراني گفت: اولين بار كه به ايران آمدم به تئاتر ايران و تنوع موجود در آن علاقه مند شدم.با توجه به مفهومي كه در تئاتر تجربي نهفته است فكر كردم تجربه كاري جديد با اين گروه تجربه اي متفاوت خواهد بود.اين كار تنها يك توليد مشترك نيست بلكه اتفاقي سمبليك براي برقراري ارتباط بين دو فرهنگ است.آنچه كه براي من جديد بود آن بود كه در زمان كم و شرايط خاص،گونه بسيار متفاوتي از اجرا را تجربه كرديم كه آن را نمي شناختيم.بايد با آن ارتباط پيدا مي كرديم و پس از قرار گرفتن در موقعيت خاص عكس العمل نشان مي داديم.
وي بر اين نكته تاكيد كرد كه اين نمايشنامه از خصيصه واقع گرايانه برخوردار است.
آنا آيرس در مورد اين نمايش گفت: در ابتداي ورود و مواجه شدن با اين گونه تئاتري خودمان را گم كرديم.تئاتر تجربي در ايران كاملا با آنچه كه در فرانسه تجربه كرديم،تفاوت دارد.آنچه كه در تئاتر تجربي دريافتم آن بود كه همه در يك سطح قرار دارند و بخشي از كل هستند و چيزي به نام نقش اول وجود ندارد. ديگر آنكه تئاتر تجربي در ايران ساختن يك اتمسفر، يك فضا و يك تصوير است كه در به وجود آوردن آن تك تك افراد به عنوان بخشي از كل كار كنند.
نظر شما