به گزارش خبرگزاری مهر، فاطمه دانشور در همايش اخلاق كسب و كار و مسؤوليت اجتماعي سازماني، گفت: عوامل مختلفي در رتبه كلي ايران را از لحاظ شاخص محيط كسب و كار تأثيرگذارند كه متاسفانه برخي از اين عوامل به كلي از ديد مسؤولان دولتي و فعالان بخش خصوصي مغمول مانده‌اند.
رئيس كميته اجتماعي شوراي شهر تهران ادامه داد: در گزارش مجمع جهاني اقتصاد، ايران در شاخص رقابت‌پذير 13 پله افت كرده است ولي بر خلاف تصور اوليه اين افت جايگاه طي سال 91 به 92 ناشي از تغيير شرايط اقتصادي نيست بلكه اضافه شدن شاخص به عنوان شاخص نيكوكاري به مجموعه شاخص‌هاي مورد ارزيابي براي رتبه‌بندي رقابت‌پذيري كشورها يكي از علل اصلي افت جايگاه ايران بوده است.
عضو هيأت نمايندگان اتاق ايران در تشريح وضعيت ايران در شاخص‌هاي انساني مؤثر در رقابت‌پذيري گفت: بر اساس گزارش مجمع جهاني اقتصاد رتبه ايران در شاخص نيكوكاري از 86 درسال گذشته به 91 در سال 92 افت كرده است.
دانشور ادامه داد: رتبه كشورمان بر اساس ارزيابي مجمع جهاني اقتصاد در شاخص رعايت محيط زيست از 78 به 114 در شاخص ادراك فساد از 133 به 144 افت كرده است.
عضو شوراي شهر تهران در تشريح علت اين وضعيت گفت: ريشه بسياري از اين مشكلات در اين است كه به علل فرهنگي، تاريخي و سياسي، ما تنها از دولت براي اقدام در راستاي بهبود شرايط توقع داشته‌ايم در حالي كه بررسي تجربه‌هاي موفق جهاني نشان مي‌دهد تقريباً در هيچ كجاي دنيا، دولت‌ها به تنهايي نتوانسته‌اند از پي حل مشكلات بربيايند.
دانشور گفت: تعريف و تأكيد بر مفهوم و مقوله‌اي به نام «مسؤوليت اجتماعي سازماني» يكي از كليدي‌ترين مسائلي است كه در كشورهاي موفق توانسته‌اند با نهادينه كردن آن، ظرفيت فراوان بدنه جامعه را براي حل مشكلات مختلف اجتماعي، تجميع و متمركز كنند.
وي افزود: نهادهاي مختلف بين‌المللي بر اين مسئله اجتماع دارند كه فقط با همكاري بخش خصوصي، دولت و سازمان‌هاي غيردولتي دستيابي به يك توسعه پايدار امكان‌پذيراست.
دانشور ادامه داد: بايد بپذيريم كه مشكلات با دستورالعمل‌هاي اداري حل نمي‌شود و اجماع نخبگان و پرورش شهروندان پرسشگر و مسؤول و ايجاد سازمان‌ها و بنگاه به مثابه شهروندان اجتماع مي‌تواند نقش مهمي در حل مشكلات و اصلاح امور داشته باشد.
نماينده شوراي شهر تهران افزود: گسترش و نهادينه شدن اين مقوله نيازمند تبيين هرچه بشتر و آموزش آن است. مسؤولان دولتي و فعالان بخش خصوصي بايد بدانند كه مسئوليت اجتماعي يك راهبرد است نه ابزاري براي كارهاي خيريه.به عبارت ديگر مسؤوليت اجتماعي به اين معنا است كه چگونه يك سازمان كسب وكار خود را اداره مي‌كند و محصول اين تغيير در روند كاري چيست؟
نظر شما