ايران، موضوع هسته اي و راهكارهاي پيش رو

به گزارش خبرگزاري مهر، "پطر گونچاروف" مفسر سياسي خبرگزاري ريا نووستي، در تحليلي با اين عنوان كه آيا راه خروجي از بن بست هسته اي ايران وجود دارد؟ به بررسي موضوع هسته اي ايران پرداخته است كه به شرح زير است :

آيا راهي براي خروج از بن بست هسته اي ايران وجود دارد كه "موضوع ايران" به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارجاع داده نشود؟

فعلاً مذاكرات بين ايران و اتحاديه اروپا پيرامون برنامه هاي هسته اي اين كشور، جواب مثبتي به اين سوال نمي دهد.

"محمد البرادعي" مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي بايد تا اولين شنبه ماه سپتامبر، گزارش بعدي پيرامون موضوع برنامه هاي هسته اي ايران را براي شوراي مديران آژانس آماده كند.

به عقيده بسياري از كارشناسان، سوم سپتامبر (12 شهريور ماه) ممكن است آغاز "طرح بعدي" اوضاع بحراني، درباره برنامه هاي هسته اي جمهوري اسلامي ايران شود.

در گزارش جديد مدير كل آژانس، آزمايش هاي  انجام شده در ايران براي به دست آوردن پلوتونيوم و نيز مرحله مذاكرات بين تهران و اتحاديه اروپا، مركز توجه خواهند بود، اين كه آيا پرونده اتمي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارجاع داده خواهد شد و يا خير به نتيجه گيري هاي مندرج در اين گزارش بستگي خواهد داشت.

تحليلگر روسي در ادامه نوشت : در رابطه با آزمايش هاي ويژه به دست آوردن پلوتونيوم، ايران كاملاً به خود مطمئن است، چرا كه در تحقيقات انجام شده تنها چند ميلي گرم پلوتونيوم يافت شده است كه پايه و اساسي براي ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل متحد تشكيل نمي دهد.

مساله ديگر، مذاكرات ايران با اتحاديه اروپايي است كه تحت حمايت آژانس انجام مي شود و مجامع بين المللي براي خروج ايران از بن بست شرايط كنوني، اميد بسياري به آن دارند.

پيش از جلسه روز شنبه آژانس بين المللي انرژي اتمي، مذاكرات دو طرف به شدت ضربه ديد.

در ابتدا مثلث اروپا از آغاز مجدد دور جديد مذاكرات كه براي نهم شهريور ماه تعيين شده بود، با متهم كردن ايران به تخطي از توافقنامه پاريس امتناع كرد، پس از آن تهران مثلث اروپا را به فراتر رفتن از اختيارات خود در قالب توافقات پاريس متهم كرد و در عين حال، صلاحيت حفظ مذاكرات ايران و اروپا را در قالب كنوني خود زير سوال برد.

بار ديگر هر دو طرف توانستند شرايط اختلاف برانگيز را آرام كنند، اما هر چه قدر سر و صدا در اطراف اين مذاكرات بيشتر مي شود، اين سؤالات بيش از پيش مطرح مي شود كه:

 آيا اصلاً راه خروجي از بن بست هسته اي ايران وجود دارد؟

 آيا راه خروجي از اين شرايط تضاد آميز هست، وقتي تهران نمي تواند اثبات كند كه هيچ برنامه نظامي هسته اي ندارد و اتحاديه اروپا نمي تواند ايران را متقاعد به امتناع از كار در اين زمينه در آينده سازد؟

آيا دو طرف در چنين شرايطي  خواهند توانست به توافقي برسند كه به همان اندازه اي كه براي دو طرف رضايت بخش باشد، براي مخالف اصلي ايران، يعني آمريكا نيز رضايت بخش باشد؟

چرا كه بدون اعمال فشار از سوي واشنگتن، بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي، ظرف 9 يا 10 ماه گذشته تمام تاسيسات هسته اي ايران را به دنبال آثار اورانيوم غني شده زير و رو نمي كردند، اثر نيز يافت شد، اما نه ايراني بلكه پاكستاني و آن هم در مقداري كاملاً جزئي( پاكستاني بودن منشاء اورانيوم غني شده)

هنگامي كه مرحله مذاكرات چنان پيش مي رود كه گويا تا ابد ادامه دارد، ضرورت طرح اين سوال بيشتر مي شود.

به گزارش مهر، در ادامه اين تحليل آمده است :  اتحاديه اروپايي اصرار دارد كه ايران براي هميشه از برنامه هاي هسته اي خود در زمينه غني سازي اورانيوم امتناع كند و تهران نيز در مقابل، ايجاد برنامه كامل سوخت هسته اي و فقط سوخت را براي خود محترم مي شمارد، يعني فعاليت صلح آميز را "حق مسلم" خود اعلام مي كند. 

"علي لاريجاني" دبير جديد شوراي عالي امنيت ملي ايران اعلام كرد كه تهران پيشنهادهاي جديدي را براي حل مشكل هسته اي ارائه خواهد كرد كه منجر به خروج از اين بن بست مي شود، ممكن است كه اين پيشنهادهاي جديد توسط رئيس جمهوري جديد ايران در مجمع عمومي سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر سال جاري اعلام شوند و در كل تهران وعده مي دهد كه اين پيشنهادها را طي يك ماه تا يك و نيم ماه به اطلاع عموم برساند.

علاوه بر اين، در آستانه ارائه گزارش آژانس بين المللي انرژي اتمي، لاريجاني با البرادعي ديدار كرد و مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي، دعوت لاريجاني را براي انجام سفري به ايران و مذاكره با چهره هاي رسمي ايران پذيرفت.

اين كه نتايج اين مذاكرات تا چه حد مؤثر خواهد بود، در مذاكرات ايران- اتحاديه اروپا معلوم مي شود، در حال حاضر گفتن آن سخت است.

به گزارش مهر، در پايان اين تحليل آمده است : همه چيز به اين بستگي دارد كه "پيشنهادهاي جديد ايران" چه خواهند بود، اگر تهران در قالب اين پيشنهادها نيز بر "حق مسلم" خود اصرار داشته باشد، كه عملاً اين را اعلام كرده است، پس نتيجه ديدار البرادعي با ايران مي تواند نقطه آغاز باشد، اين بدين معناست كه دوباره اين سوال مطرح مي شود كه:

آيا راه خروجي از بن بست هسته اي ايران، بدون ارجاع آن به شوراي امنيت سازمان ملل متحد وجود دارد؟