به گزارش خبرنگار اقتصادي مهر ، قبل از روي كار آمدن زنگنه بخش بالادستي نفت در ايران به دو بخش يعني شركت مناطق نفت خيز جنوب براي فعاليت در خشكي وفلات قاره براي دريا تقسيم مي شد كه با آمدن زنگنه تغييرات ساختاري و تفكيك هايي در اين بخش ايجاد شد و فقط 10 شركت پيمانكاري در بخش بالادستي ايجاد شد .
اين درحالي است كه در آن زمان بيش از 45 نفر از مديران شركت مناطق نفت خيز جنوب با جدا شدن بخش بالادستي و تشكيل 10 شركت پيمانكاري مخالفت كرده و با امضاي صورتجلسه اي آن را به وزير نفت ارايه كردند و مخالفت خود را با اين كار اعلام كردند .
حال كه سالها از اين اتفاقات مي گذرد مي توان بررسي كرد كه تشكيل 10 شركت پيمانكار عمومي تا كنون چه تاثير مثبتي در صنعت نفت كشور داشته است.
شايد نگاهي به برنامه سوم توسعه جوابي باشد به اين پرسش.
براساس اين گزارش ، مقرر شده بود كه در پايان برنامه سوم توسعه ميزان توليد نفت كشور به 5 ميليون بشكه در روز برسد درحالي كه امروز ميزان توليد نفت كشور 4 ميليون و 200 هزار بشكه است.
به عقيده برخي كارشناسان صنعت نفت، همين مورد بعني عدم دست يافتن به هدف توليد 5 ميليون بشكه در روز نتيجه ساختار كنوني وزارت نفت است.
علاوه بر اين، ساختار كنوني وزارت نفت با يك مشكل اساسي ديگر مواجه است و آن اين است كه بخش مطالعه و توسعه كه هميشه زير نظر بخش دولتي بوده است، امروز به خارجي ها سپرده شده است .
به عنوان مثال درحال حاضر در مناطق نفت خيز جنوب مطالعه بر روي ميدان ها از سوي شركت استات اويل انجام مي شود و اين شركت پس از مطالعه نيز ادعاي توسعه ميدان را نيز دارد درنتيجه بايد در آخر نتيجه گرفت كه كار توسعه و مطالعه يا برنامه توليد از دست ايراني ها خارج وبه شركتهاي خارجي سپرده شده است .
نظر شما