خبرگزاري " مهر" - گروه بين الملل : موضوع هسته اي در ايران گرچه موضوعي نوپا نيست ليكن جنجالها و تبليغاتي كه به شكل امروزي عليه آن صورت مي گيرد بحث تازه اي است.
به همين سبب ستاد نمايندگي ولي فقيه در سپاه اقدام به انتشار كتاب حاضر كرده است كه مطالعه آن مي تواند براي علاقمندان موضوع و رفع ابهامات آن بسيار مفيد باشد.
كتاب حاضر در يك مقدمه و پنج بخش تدوين شده است.
بخش اول : نيازها و اولويت هاي ايران را مورد بحث و بررسي قرار مي دهد و به اهميتي كه كشور بايد به انرژي هسته اي قائل شود و مشوقها و محركهاي آن اشاره دارد.
همچنين در اين بخش انگيزه هاي اقتصادي و اجتماعي به عنوان اولين ضرورت و نيازمندي ايران به توسعه هسته اي مورد بحث قرار مي گيرد و با اشاره به توانائي ايران در زمينه جمعيت، توليد برق و وضعيت نفتي ايران ، عرضه انرژي و همچنين امكانات و انتظارات ، توسعه هسته اي و خودكفائي در اين زمينه و درحوزه نيروگاههاي هسته اي و همچنين به خاط استفاده از تكنولوژي هسته اي در ساير علوم از جمله پزشكي، كشاورزي ، صنايع، دست يابي به علوم پيشرفته در اين زمينه را حركتي ضروري مي داند.
نويسنده فعاليت هاي هسته اي ايران را در دو مرحله قبل و بعد از انقلاب مورد بررسي قرار مي دهد و در آن با اشاره كوچك به تاريخچه فعاليت هاي هسته اي پيش از انقلاب از آن بصورتي گذرا رد شده و وارد مرحله بعد از انقلاب مي شود.
در بخش دوم بعد از اينكه به اهميت و ضرورت انرژي هسته اي در بخش اول اشاره گرديد به روند فعاليت هاي هسته اي كشور از پيدايش آن در سال 1335 كه بعد از آن مركز هسته اي دانشگاه تهران به تصويب مجلس شوراي ملي رسيد و به موازات آن آمريكا با ايران توافقاتي را در اين زمينه صورت داد، تا سال 82 يعني سالي كه برنامه هاي هسته اي ايران تسريع و جمهوري اسلامي به كشوري داراي سيكل سوخت هسته اي تبديل گرديد اشاره مي كند.
بخش سوم از دو فصل تشكيل شده است : در فصل اول آن به مواجه سياسي غرب با موضوع هسته اي ايران اشاره مي كند بدين نحو كه پس از آنكه ملت ايران عزم و اراده ملي خود را براي كسب دانش هسته اي جزم كرد در اين مسير با مشكلات عديده اي مواجه شد.
در اين بخش به تلاشهاي غرب(آمريكا و اروپا) براي ممانعت ازدستيابي ايران به تكنولوژي هسته اي سخن مي گويد و در فصل دوم نيزبه برچيدن فعاليت هاي هسته اي ايران و راههاي مختلف براي عملي كردن اين مسئله اشاره مي كند كه ازجمله راهها گزينه تغيير رژيم به طرق و مدلهاي مختلف از جمله حمله به ايران ، مدل اسيراك يا حمله به نيروگاههاي هسته اي ايران مانند آنگونه كه رژيم صهيونيستي به اسيراك عراق حمله كرد ، مدل ليبي وبرچيدن تمام برنامه هاي هسته اي آنطور كه ليبي براي نزديكي به غرب چنين كاري را صورت داد ، مدل چند جانبه گرائي در حل برنامه هاي هسته اي ايران و مشاركت اروپا براي كمك به اين روند و مذاكره براي پايان دادن به برنامه ها و فعاليت هاي هسته اي ايران و همچنين شيوه هاي حقوقي براي پايان دادن به اين مساله مي باشد.
در بحث مربوط به اروپا به مدل رفتاري اروپا و پيشنهادهائي كه از سوي اتحاديه اروپا براي پايان دادن به برنامه هاي هسته اي ايران صورت مي گيرد اشاره مي كند.
بخش چهارم نيز در دو فصل به بحث پيرامون موضع مي پردازد:
در فصل نخست به مساله خطوط قرمز ايران و مرزهائي كه ايران حاضر به عبور از آن نيست اشاره مي كند و به تلاشهاي ايران براي حفظ دست آوردهاي هسته ايش اشاره دارد.
در فصل دوم هم به ارزيابي قطعنامه ها، تلاش آمريكا براي محكوميت ايران و فشاربه ايران و واكنش كشورها از جمله همگرائي كانادا، استراليا و آمريكا براي تحت فشار قرار دادن ايران اشارت دارد.
و بخش پنجم كتاب به تعريف دقيق اصلاحات رايج در مسائل هسته اي مي پردازد.
اين بخش مي تواند براي ايجاد وحدت رويه در بكارگيري اين اصلاحات از سوي ارباب جرايد و مطبوعات، كه همگي آن برگردان تعابير انگليسي هستند مفيد فايده باشد.
نظر شما