مولودی که وفاداری و ایثار را معنی کرد/ اسوه ولایتمداری در کلام مهدی(عج)

به گزارش خبرنگار مهر، تا طلعت زیبایش عالم را منور ساخت، پدرش اشک فشان به بازو و پیشانیش بوسه زد، چهره‌اش درهم کشیده بود. عباس نامیدنش.

نام او عباس به معنی چهره در هم کشیده، اباالفضل لقب، به معنی اخلاق ، معنی ادب.

قدسیان محو زمین بودند و محو تماشای گل ام البنین، غیرتش معما شده است، جانبازی و با جان بازی کردنش در راه امامش همه را حیرت زده و مبهوت ساخته، با دو دست حیدریش هر گره را می گشاید و جام دل ها را پر از نور ولایت می سازد.

عباس اوست نوربخش محفل افلاکیان و خاک پایش تاج فرق خاکیان و بارگاهش امید بخش زائران.

عباس در خانه علی و در دامان مادری با ایمان و وفادار و در کنار حسن و حسین (ع) رشد کرد و از این خاندان پاک درس‌های بزرگ انسانیت، شهادت و صداقت آموخت.

عباس در همه دوران زندگی‌اش، همراه برادرش امام حسین(ع) بود. او جوانی خود را صرف خدمت به امام حسین(ع) کرد. او درمیان جوانان بنی هاشم شکوه و احترام خاصّی داشت و آنان مانند پروانه هایی برگرد شمع عباس حلقه‌ای از عشق و وفا به وجود آورده بودند.

عباس نه تنها در قامت رشید بود، بلکه در خرد برتر و در جلوه‌های انسانی هم رشید بود. او به یقین می‌دانست که برای چه روز عظیمی ذخیره شده و می‌دانست که برای عاشورا به دنیا آمده است.

او هرگز توصیه‌ای را که پدرش در شب 21 ماه رمضان در آستانه شهادتش به عباس کرد، از یاد نبرد. امام از او خواست که در عاشورا و در کربلا برادرش حسین(ع) را تنها نگذارد.

امام سجاد(ع) درباره عمویش عباس چنین می‌فرماید: خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که در راه برادرش ایثار و فداکاری کرد و از جان خود گذشت. چنان فداکاری کرد که دو دستش قطع شد.

خداوند نیز به او همانند جعفر بن ابی طالب، در مقابل آن دو دست قطع شده، دو بال عطا کرد که با آنها در بهشت با فرشتگان پرواز کند. عباس نزد خدا، مقام و منزلتی دارد بس بزرگ، که همه شهیدان در قیامت به مقام والای او غبطه می‌خورند و رشک می‌برند.

او در کربلا حماسه‌ای آفرید که تاریخ نظیر آن را در برگ‌های خود ندارد. او با پس زدن امان نامه امویان بزرگترین درس وفاداری به معشوق را در جامعه انسانی به یادگار گذاشت.

حضرت عباس(ع) در نگاه حضرت مهدي(ع)

مصلح بزرگ، حجت خدا و بقية الله الاعظم، امام زمان (عج)، قائم آل محمد (ص) در بخشى از سخنان زيباى خود درباره عمويشان عباس(ع) چنين مى‌گويند:

«سلام بر ابوالفضل، عباس بن اميرالمؤمنين، هم درد بزرگ برادر كه جانش را فداى او ساخت و از ديروز بهره فردايش را برگزيد، آنكه فدايى برادر بود و از او حفاظت كرد و براى رساندن آب به او كوشيد و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «يزيد بن رقاد» و «حيكم بن طفيل طايى» را لعنت كند...»

علم بی مثال قمر بنی‌هاشم(ع)

نائب رئیس مجمع نمایندگان طلاب حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به شخصیت علمی قمر بنی هاشم(ع)، اظهار کرد: بعد علمی حضرت ابوالفضل(ع) از ابعادی است که در جامعه اسلامی به آن پرداخته نشده است.

حجت الاسلام والمسلمین سید جلال رضوی بابیان اینکه حضرت ابوالفضل العباس(ع) شخصیتی شجاع از لحاظ فیزیکی و جسمی بودند، عنوان کرد: دانشمندان و اهل علم باید در کنار قدرتمندی، علم و بصیرت نافذ آن حضرت را برای مردم بازگو کنند.

وی افزود: قمر بنی‌هاشم (ع) علم بی پایان خود را از پدرش امیرالمومنین(ع) و دو برادر بزرگوارشان امام حسن(ع) و امام حسین(ع) آموختند و حضرت علی(ع) در زمینه علم حضرت ابوالفضل(ع) چنین فرموده: فرزندم عباس مانند کبوتر بچه‌ای علم را از دهان من آموخت.

استاد حوزه علمیه قم، آن حضرت را در زمینه علم و عمل در میان بنی هاشم و زادگان امیرالمومنین (ع) زبان زد همگان دانست.

نائب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم معتقد است تجلی عشق حضرت ابوالفضل(ع) تا قیامت و ابدیت در دل‌های مردان خدا موج می‌زند.

ولایت مداری حضرت عباس(ع)

وی به ولایت مداری حضرت عباس(ع) در پیروی از امام زمان خویش اشاره کرد وگفت: قمربنی هاشم (ع) دو دست خود را در راه خدا داد تا امام زمان خویش یک لحظه بیشتر عمر کند.

حجت الاسلام رضوی افزود: قمربنی هاشم(ع) می‌دانستند همگی به شهادت می‌رسند اما حیات بعد از امام معصوم و امام زمان خویش را نپذیرفت و عملکرد آن حضرت در کربلا عامل فامیلی و برادری نبود بلکه علت اصلی عدم عهد شکنی و اطاعت محوری او علاقه به امام زمان خویش بود که تنها و استوار جان خود را در راه خدا فدا کرد.

وی ادامه داد: دست راست، دست چب و تن و بدن قمر بنی هاشم از نشانه های نمادین آن حضرت توسط خداوند در واقعه کربلا است.

استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه دشمن خوب می‌دانست که تا بازوان عباس بر تن اوست، توان برابری با او را ندارد، بازوان عباس هدف قرار گرفت، اظهار داشت: عباس برای حفظ آب دو دست خود را از دست داد و با ضربه‌های دشمنان از اسب به پایین افتادند. امام حسین(ع) خود را به بالین عباس رساند و او در آغوش برادر به دیدار محبوب شتافت و امام را با کوله باری از غم و اندوه در کربلا تنها گذاشت. عباس(ع) در موقع شهادت 35 سال داشتند.

حجت الاسلام رضوی با اشاره به روز جانباز خاطرنشان کرد: رزمندگان هشت سال دفاع مقدس با عشق و دلدادگی به قمر بنی هاشم(ع) شجاعانه ایستادند و امروز سرافراز به مدال جانبازی خود عشق می‌ورزند.

نائب رییس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم یادآورشد: ما باید با دل سپردگی به آشیانه منور قمر بنی‌هاشم(ع) که از عزت و بزرگی و فضیلت بی مثال است بهرمند شویم.

...........................
فریده اریس