پناه آينه ها

آسمان ، بانگ بر آورد كه خورشيد آمد
سبزه خنديد ، گل از خاك دميد ، عيد آمد

چشم خورشيد در آيينه ديدار شكفت
عشق در عطر حضور نفس يار ، شكفت

چمن عاطفه گل داد ، زمين روشن شد
عشق ، پيدا شد و از شوق ، زبان الكن شد

كوچه امروز ، چراغاني چشمان كسي است
باغ در باغ ، دلم ، منتظر همنفسي است . . .

 * * *                                    * * *

اي كه از جاده خورشيد مي آيي مولا !
تو  پناه   همه    آينه  هايي   ،  مولا !

دل  ، به اميد  وصال تو ،  غزل مي خواند
قامت    تو   به   بلنداي     قيامت   ماند

كاش ما نيز در آن عرصه ، پري  افشانيم
در ضيافتكده  تيغ ،  سري  افشانيم . . .

حميد هنرجو