به گزارش "مهر" ، همايون علي آبادي استاد پژوهشگر تئاتر در گفتگو با ستاد خبري همايش نمايش هاي ميداني با اعلام اين مطلب گفت: عده اي با اين تصور كه نمايش خياباني امتحاني براي نمايش صحنه اي است به اينگونه اجرا روي مي آورند و آن را تئاتر دست دوم مي دانند كه اين موضوع چندان شايسته و برازنده تئاتر خياباني نيست.
وي با بيان اين موضوع كه تئاتر خياباني بزرگترين ايده را به اجرا مي دهد خاطرنشان كرد: در غرب سياسي ترين و تاثيرگذارترين تئاترهاي خياباني اجرا مي شود و اين تئاتر تلنگر و تكاني براي حركت هاي بنيادي است.
وي نمونه بارز اين موضوع را اجراي تئاتر خياباني در كشور لهستان خواند و افزود: تئاتر مستند وابسته به تئاتر خياباني است.
اين پژوهشگر تئاتر با رد اين موضوع كه تئاتر بايد حتما در يك اطاق و در صحنه مكعبي اجرا شود خاطرنشان كرد: نمايش هاي خياباني و ميداني بايد جدي گرفته شوند چرا كه تضعيف اين نوع اجرا نقض غرض و اتفاق ناخوشايندي است كه در اين حوزه مي افتد.
علي آبادي با عنوان كردن اين موضوع كه تئاتر خياباني محلي براي عرضه مردودان صحنه نيست تصريح كرد: در شرايط كنوني نمايشنامه خواني و تئاتر خياباني به سطح نازلي رسيده كه بي توجهي و كم بها دادن به آن موجب شكل گيري اين جريان شده است.
وي با مطرح كردن اين موضوع كه در حال حاضر تئاتر خياباني به سياه مشقي براي صحنه تبديل شده است افزود: تئاتر خياباني در ايران شناخته نشده است و از نظر تئوري در اين زمينه ضعيف هستيم.
علي آبادي با عنوان كردن اين موضوع كه تئاتر خياباني بزرگترين سرچشمه براي درام نويسان است افزود: " ديالوگ نويسي ، رتيم ، فضا، ضرب آهنگ مهمترين دست مايه درام نويسي است و تا زمانيكه تئوري قوي نشود و نوع نگاه به اين تئاتر تغيير نيابد هيچ پيشرفتي در اين زمينه نخواهيم داشت.
وي در ادامه به نمايش " معركه در معركه" سياوش طهمورث كه چندي پيش در تئاتر شهر به روي صحنه رفت اشاره كرد و افزود: اين نمايش با توجه به محتوا و فرم آن شايسته بود كه به صورت خياباني اجرا مي شد.
نظر شما