به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ددلاین، «پناهگاه» اولین تجربه کارگردانی پل بتانی بازیگر فیلم «برتری» درباره یک زن و مرد بیخانمان در نیویورک است.
بتانی که همسر جنیفر کانلی است، داستانی از عشق و بقا را تصویر کرده و به گفته منتقدان انگار اصلا برای این ساخته شده تا یک اسکار دیگر برای جنیفر کانلی به ارمغان بیاورد.
این فیلم موفق شده به خوبی زندگی جاری در قلب خیابانها را تصویر کند و داستانی خاص را از آن میان پیدا کند.
در این فیلم طاهر (مکی) یک نیجریه ای است که مهلت ویزایش تمام شده اما در آمریکا باقی مانده و با استفاده از دبه های پلاستیکی طبل می زند تا بتواند چند دلاری در خیابان به دست بیاورد. هانا (کانلی) معتاد به هرویین است و خیلی سخت میتوان حدس زد از چه جایگاه اجتماعی بیرون رانده شده است. طاهر یک روز متوجه او در خیابان می شود و دلیلش این است که کتی را که از او دزدیده شده بود بر تن او میبیند. بار بعد مانع خودکشی او می شود و او را به جایگاهی می رساند که فکر می کند دیگر حداقل چنین خطری تهدیدش نمی کند.
در صحنه های بعدی طاهر تلاش می کند تا هانا را از هرویین نجات دهد و این دو بی خانمان بتدریج چنان از یکدیگر محافظت می کنند و چنان در قبال هم احساس مسئولیت می کنند که حتی در زوجهای واقعی نیز نمی توان شاهدش بود.
بتانی دوست داشت فیلمی قوی و در عین حال الهام گرفته از سینمای دهه 70 بسازد و به نظر میرسد با «پناهگاه» کاملا در این کار موفق شده باشد. او فیلمنامه این فیلم را نیز خودش نوشته و از پائولا هوئیدوبرو برای فیلمبرداری بهره گرفته است.
ماه پیش اعلام شد جنیفر کانلی در فیلم اقتباسی از کتاب «زندگی ساده آمریکایی» نوشته فیلیپ راث نویسنده مشهور آمریکایی در نقش اول زن این فیلم بازی می کند. او از بازیگران فیلم «نوح» دارن آرنوفسکی نیز بود.
نظر شما