به گزارش خبرگزاری مهر، وحید چگینی، رئیس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی که به نمایندگی از ایران در سی و سومین نشست کمیته در اوکلند نیوزلند، شرکت کرده بود، اظهار داشت: درخواست جمهوری اسلامی ایران برای عضویت در کمیته علمی تحقیقات جنوبگان (SCAR) در سی و سومین نشست این کمیته که در روز دوشنبه مورخ 10 شهریور 1393 در شهر اوکلند کشور نیوزلند برگزار شد، پس از بررسی به تصویب رسید.
وی در خصوص اهمیت عضویت در این کمیته گفت: جنوبگان نقش کلیدی در شناخت مسایل جهانی و زیست محیطی دارد و در 50 دهه اخیر فرصت های بی نظیری را برای دانشمندان فراهم کرده است تا به بررسی مبدا پیدایش قاره ها، آلودگی زمین و تغییر در آب و هوای این کره خاکی پی ببرند. تاکنون کشورهای مختلفی پایگاه های تحقیقاتی خود را در این منطقه ایجاد کرده اند که از پیشگامان آن ها می توان کشور روسیه و امریکا را نام برد.
کمیته علمی تحقیقات جنوبگان، کمیته ای است که تحت پوشش شورای بین المللی علوم (International Council for Science, ICSU) فعالیت می کند. راه اندازی، توسعه و هماهنگی برای تحقیقات علمی بین المللی در زمینه جنوبگان از فعالیت های این کمیته بین المللی محسوب می شود. SCAR اطلاعات علمی خود در زمینه قطبین و نقش جنوبگان در سامانه کره زمین را به نشست های مشورتی پیمان جنوبگان و دیگر سازمان های بین المللی از جمله UNFCC و IPCC ارایه می دهد.
چگینی تصریح کرد: نشست های SCAR هر دوسال یک بار با حضور کشورهای عضو تشکیل می شود که جمهوری اسلامی ایران نیز در سی و سومین نشست آن به عضویت در این کمیته بین المللی درآمد.
پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی نیز با توجه به اهمیت جنوبگان در آینده اقتصادی و سیاسی جهان و اهمیت آن برای جمهوری اسلامی ایران، مرکز ملی تحقیقات جنوبگان را تاسیس کرد. همچنین پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی به عنوان هماهنگ کننده ملی بسیاری از سازمان های تحقیقاتی در جهت تاسیس ایستگاه دایمی جمهوری اسلامی ایران نیز اقداماتی را از جمله عضویت در کمیته علمی تحقیقات جنوبگان انجام داده است.
از جمله فعالیت های دیگری که در این راستا از از طرف پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی به انجام رسیده است می توان به اعزام نخستین دانشمند ایرانی به جنوبگان با همکاری کشورهای دارای پایگاه در جنوبگان، تهیه طرح ملی تاسیس پایگاه دایمی جمهوری اسلامی ایران در جنوبگان و ارایه به تصمیمگیران، ایجاد مرکز ملی تحقیقات جنوبگان در ساختار پژوهشگاه ملی اقیانوسشناسی و علوم جوی، رایزنی با تصمیمگیران در سطوح مختلف از جمله مسوولان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، شورای عالی صنایع دریایی و سازمانهای ذیربط، چاپ کتاب و مقالههای علمی در این زمینه، بررسی حقوقی و آماده کردن طرح نحوه پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون جنوبگان (1959 میلادی)، رایزنی های بینالمللی برای اعزام دانشمندان ایرانی به جنوبگان به همراه تیمهای اکتشافی و انتخاب شریک خارجی برای انجام طرح اشاره کرد.
نظر شما