به گزارش خبرگزاری مهر، شهرام جباری زادگان افزود: تهران، شهر شلوغی است که بخش قابل توجهی از عوامل محیطی در آن از طریق عامل صوت قابل درک است و در این میان بوق زدن به عنوان نمادی از علائم قابل انتقال به وسیله صوت از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی با اشاره به این که بوق زدن با اَشکال مختلف، مفاهیم متفاوتی را به سایر رانندگان و عابران پیاده منتقل می کند، اظهار کرد: چون ناشنوایان این علائم صوتی را نمی شنوند، نمی توانند آن ها را درک کنند و اساساً این گروه از شهروندان به دلیل محرومیت نعمت شنوایی قادر نیستند اطلاعات محیط اطراف خود را به صورت کامل دریافت نمایند.
جباری زادگان با بیان این که شرایط رانندگان ناشنوا که خودروی آن ها عموماً با عبارت ناشنوا و تصویر مربوطه مشخص شده از سوی سایر رانندگان باید رعایت شود، تصریح کرد: البته مراعات عابران پیاده ناشنوا با توجه به این که معمولاً مشخصه ای برای تشخیص آن ها وجود ندارد نیز از ضرورت ویژه ای برخوردار است.
وی با اشاره به این که به همین دلیل به رانندگان توصیه می شود به بوق زدن به عنوان وسیله ای برای هشدار به عابران پیاده و سایر رانندگان اعتماد نکنند، اظهار کرد: ممکن است رانندگان و عابران پیاده‌ا ی که هنگام بوق زدن مخاطب ما هستند، از نعمت شنوایی محروم باشند.
جباری زادگان با بیان این که همان طور که برای صدور گواهی نامه رانندگی یا تمدید مدت اعتبار آن نسبت به معاینه چشم متقاضیان اقدام می شود، به این منظور سنجش شنوایی رانندگان نیز باید مورد توجه قرار گیرد، تصریح کرد: معمولاً محیط اطراف با سه عامل تصویر، صوت و لمس اجسام و اشیاء قابل درک است که ناشنوایان از یکی از این سه عامل محروم هستند.
معاون آموزش سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در پایان خاطرنشان کرد: با توجه به خطراتی که کودکان ناشنوا را تهدید می کند، در حال تدوین برنامه ای هستیم تا نسبت به انتقال نکات آموزشی در خصوص ایمنی عبور و مرور هنگام تردد در سطح شهر به این کودکان اقدام کنیم.
نظر شما