بایرامی: بیگدلی هیچ وقت مثل برخی روشنفکران پر مدعا نبود/ سلیمانی: احمد بیگدلی جوانمرگ شد

مراسم بزرگداشت مرحوم احمد بیگدلی با عنوان «روایت مرد آرام» عصر امروز با حضور جمعی از نویسندگان در بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد.

در این مراسم پس از داستان خوانی بهاءالدین واشقی از روی کتاب «مگر چراغی بسوزد» مرحوم بیگدلی، مهدی قزلی مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی به سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: مهمترین صفت مرحوم بیگدلی آرامش او بود و البته مظلومیت. من یادم هست در اواخری که در مجله همشهری داستان فعالیت می کردم، بارها اسم او را در ابتدای تهیه مطالب یک شماره می نوشتیم تا درباره او مطالبی جدی کار کنیم، اما در نهایت یادمان می رفت که درباره او مطلبی را منتشر کنیم.

وی افزود: خوشحال نیستم که این جلسه را امروز پشت سر ایشان برگزار می کنیم و از سوی دیگپر خوشحالم که به یاد او دور هم جمع شده ایم. جدیا از اینها به نظرم موضوع مهم اسن است که نویسنده ای در این سن در چنین سطح خوبی از کار ایستادهع است و می شود همه کتاب هایش را برای خواندن توصیه کرد.

در ادامه این مراسم نوبت سخنرانی به محمد رضا بایرامی داده شد.

وی در سخنان خود  با اشاره به اینکه بودنش در مجلس به دلیل ادای دین و احترام گذاشتن به مرحوم بیگدلی است اظهار کرد: مرگ امری اجتناب ناپذیر است و خودم هم بسیار به آن پرداخته ام. در یکی از شخصیت های رمان پل معلق  به عنوان مثال مردی را ترسیم کرده ام که در آستانه خودکشی است و در عین حال می گوید: مرگ آنجا که دلت می خواهد نمی رسد و آنجا که دلت نمی خواهد می رسد. مرگ تنها واقعیت حتمی برای همه ماست ولی تاسفم از مرگ و حادثه فوت آقای بیگدلی از دست رفتن فرصتی بود که با حضور ایشان در اختیار ما بود.

وی ادامه داد: آقای بیگدلی به شدت نگران کارهایش بود و دوست داشت آنها را به اتمام برساند.. این مساله البته برای من واقعیتی ملموس است. هر نویسنده جدی که دیدم، همینگونه بوده است و بیشتر از مرگ نگران این بوده که نتواند کارهایش را به سرانجامی برساند و آقای بیگدلی نیز در زمره همین دست افراد بود که نگران کارهای جدی خود هستند و نه ماترکشان و اگر هم روزی جایزه ای مثل کتاب سال را بردند تنها اتفاقی که برایشان میء افتد این است که به جای خرید از کنار خیابان از داخل مغازه خرید می کنند.

بایرامی افزود: واسطه آشنایی من با آقای بیگدلی مرحوم فردی بود. در جلسات مختلفی دیدم که از او تعریف می کند و آقای فردی وقتی از کسی تعریف می کرد در درجه اول از اخلاقش حرف میزد نه از ادبیاتش.

وی با اشاره به خاطره دیدارش با بیگدلی در یکی از جلسات داوری یک جشنواره داستانی گفت: بیگدلی هیچ وقت مثل برخی روشنفکران پر مدعا نبود. من از سادگی او بسیار خوشم می آمد و همین مساله بود که من را به او بسیار نزدیک می کرد. در واقع او هیچ وقت ادای کسی را در نمی آورد و همین مساله است که او را جذاب می کرد.

همچنین در این مراسم، بلقیس سلیمانی نیز در سخنانی با اشاره به آشنایی اش با بیگدلی گفت: برای اولین‌بار او را در جلسه نقد کتابی در موسسه شهر کتاب دیدم. در آن جلسه به کتاب او سخت تاختم که الان نمی دانم چقدر آن نقد منصفانه است. مدتی گذشت تا دیدم او نقدی بر کتاب من نوشته است انتظار داشتم مقابله به مثل کند، اما بعد از خواندن متوجه شدم که بسیار منصفانه نقد کرده است.

سلیمانی در ادامه به موضوع جوان مرگی در میان نویسندگان ایرانی اشاره و خاطر نشان کرد: آقای بیگدلی در 69 سالگی فوت کردند، اما تازه در 60 سالگی بود که آثارش دیده شد و به همین خاطر  معتقدم که او نیز جوان مرگ شده است چون فرصت کمی داشت که بتواند آثارش را آنطور که می خواهد بنویسد. در عین حال بر این باورم که تجربه زیستی غنی داشت.

این نویسنده ادامه داد: بیگدلی استعداد نوشتن را داشت اما فرصت نوشتن از او دریغ شد و نتوانست آنطور که شایسته است بنویسد او در سال های 84 و 85 دو مجموعه داستان در شهرستان منتشر می‌کند که دیده نمی شود، اما با این حال این شانس را می آورد که در کارهای بعدی اش در تهران دیده شود و نویسنده ای شناخته شده از خود به نمایش بگذارد. من به شدت معتقدم که مرکزگرایی ما در ادبیات باعث شده بسیاری از آثار ما بدست خوانندگان ما نرسد و وقتی نویسنده ای کتابش چاپ شد و خواننده نخواند، او شروع می کند به افسرده شدن و در نهایت نیز می میرد به همین خاطر است که می گویم آقای بیگدلی شاهکار کرد که بعد از دیده نشدن در شهرستان ها توانست دوباره بنویسد.

سلیمانی همچنین گفت: ملاک تاثیرگذاری یک کتاب به روی من تصویری است که آن کتاب بر ذهن من می سازد. رمان «اندکی سایه» برای من از آن دسته آثاری است که همیشه تصاویرش در خاطرم می‌ماند.

در ادامه این مراسم، مستند داستانی «سفر مردان خاکستری» از ساخته های امیرشهاب رضویان پخش شد و پس از آن نیز قباد آذرآئین متنی را که خطاب به مرحوم بیگدلی نوشته بود، قرائت کرد.