اما اغلب افرادی که در عبور از سد کنکور ناموفق بوده‌اند، ناکامی خود را از ناکارآمد بودن این آزمون در تعیین سطح علمی داوطلبان می‌دانند. آنها می‌گویند کنکور، رقابتی 4 ساعته است که مجموعه‌ای از عوامل می‌تواند در نتیجه آن تأثیر بگذارد و نتایجش، منصفانه نیست.
این انتقادهای رو به‌گسترش، مجلس را برآن داشت تا در سال 86 قانونی برای برچیدن کنکور تصویب کند. طبق این قانون، قرار شد معیار جدید پذیرش دانشجویان، سابقه تحصیلی آنان در سه سال پایانی دبیرستان باشد. از همان سال، معدل دیپلم داوطلبان، در کنکور سراسری لحاظ شد و حذف کنکورِ سال 90 کلید خورد. متقابلاً هم بسیاری از مدارس، دانش‌آموزی که معدلی کمتر از 19 داشته باشد، دیگر به خود ندیدند.
وزیر علوم دولت دهم، دو سال بعد از تصویب قانون حذف کنکور، از مجلس خواست که زمان اجرای این طرح را به تعویق بیندازد؛ چون جمع‌آوری سوابق تحصیلی دانش‌آموزان، آسان نبود و سازوکار لازم برای برگزاری امتحان‌های دبیرستان به‌صورت سراسری نیز وجود نداشت. برای داوطلبانی هم که از سال‌های قبل پشت‌کنکور باقی مانده بودند، راه‌کاری پیش‌بینی نشده بود.
اندکی پیش، چهل‌وسومین کنکور سراسری، آزمونی که قرار بود نهایتاً تا دو سال قبل حذف شود، برگزار شد. مجلس پس از برگزاری این آزمون، قانونِ غیرعملی مصوب سال 86 را لغو کرد و قرار شد برای رشته‌هایی با متقاضی کمتر که امکان پذیرش با سوابق تحصیلی در آنها وجود دارد، کنکوری برگزار نشود و علاقه‌مندان به رشته‌های پر متقاضی، همچنان کنکور را در مقابل خود ببینند.
در قانون جدید، مقرر شد ۳ نوع شیوه پذیرش دانشجو شامل سوابق تحصیلی، آزمون عمومی و آزمون اختصاصی اجرا شود. قانونی که شاید بتوان آن را از مصوبات قبلی نیز کمی گنگ‌تر دانست.
جعفر میلی‌منفرد، وزیر علوم دولت جدید، در برنامه‌ای که به مجلس ارائه کرد گفت که نظام فعلی سنجش و پذیرش دانشجو، کاستی‌هایی دارد و با کمک دانشگاه‌ها و آموزش‌وپرورش، باید مورد بازبینی قرار گیرد. اما همچنان از راهکار عملی خبری نیست و دور از ذهن نیست که به‌زودی خبر برسد کنکور سراسری با آن نام رعب‌آور و روش نامنصفانه‌اش، همچنان بهترین روش برای پذیرش دانشجو است.
تولید: احسان ظهیرالدینی
نویسنده: محسن رخش‌خورشید
نظر شما