بيت المقدس و توطئه صهيونيست ها براي استحاله دموگرافيك

امروز فلسطين علاوه بر تحمل درد و رنج اشغال از درد عظيم ديگري هم در رنج  است . بسياري از فلسطيني هائي كه امروزه دراردوگاه هاي آوارگان زندگي مي كنند و حتي بسياري از آنهائي كه پا به ميانسالي و كهولت گذارده اند و در اين اردگاهها زندگي مي كنند، روزگاري سقفي در  بالاي سر خود در فلسطين مي ديدند كه به شيوه هاي گوناگوني اعم از نيرنگ و دخل از خانه و آشيانه خود رانده شدند.

در اين بين حكايت بيت المقدس و شهر قدس فصه درد و رنج ديگري است و سياست رژيم ، براي راندن اعراب  و خارج كردن اين شهر از يد جهان اسلام استراتژي انكار ناپذير رژيم تلقي مي شود.

رژيم صهيونيستي سالها بر آن بوده است تا بيت المقدس را به مابقي اراضي اشغالي ضميمه كند و در اين راستا يكي از مهمترين اقدامات مي تواند تغيير بافت جمعيتي اين منطقه و يهودي نشين كردن آن باشد.

از اولين روزهاي پس از اشغال (ژوئن 1967) يك كميته ويژه اسرائيلي در رابطه با بيت المقدس تأسيس شد و اين كميسيون طرحها و برنامه هاي مشخص و روشني در زمينه نحوه ايجاد تغييرات اجتماعي، سياسي و جمعيتي (به نفع يهوديان) در اين شهر تدوين و ارائه نمود. بخشي از اين برنامه ها و تمهيدات با هدف محدود كردن رشد جمعيت فلسطيني هاي ساكن در بيت المقدس شرقي بود.

حال در اين بخش به سياستهائي كه از دير باز اين رژيم در راستاي نيل به هدف خود يعني ايجاد يك شهر يودي تعقيب كرده است  مي پردازيم كه به شرح زير مي باشند.

1) ممانعت از مهاجرت فلسطيني ها به بيت المقدس:

يكي از اقداماتي كه اسرائيل در خصوص تركيب جمعيتي بيت المقدس انجام مي دهد در زمينه "مجوز بازديد"است.  فلسطيني ها كه در خارج زندگي كرده و پاسپورت و ديگر مدارك مربوط به مسافرت را نداشته باشند، تنها در صورتي مي توانند از اسراييل ديدن كنند كه از وزارت كشور رژيم در بيت المقدس مجوز بازديد دريافت كنند و سياست وزارت كشور آن است كه تنها به فلسطيني هايي مجوز بازديد بدهد كه هدفشان ديدار يكي از بستگان نزديك خود است كه غالباً تقاضاي مجوز بازديد توسط  اين وزارتخانه  رد مي شود و وزارتخانه در اين رابطه هيچگونه محدوديت و اجباري براي دادن مجوز به تقاضاهاي ارائه شده ندارد.

2)  متحد كردن و جمع كردن اعضاي خانواده: 

 اين روش تنها قانـوني است كـه يـك فلـسطيني مـي تواند از طريق آن اجازه اقامت در  بيت المقدس شرقي را دريافت كند. فرم درخواست اقامت مي بايست به همراه هزينه توسط يكي از شهروندان بيت المقدس شرقي تسليم وزارت كشور شود. اين وزارتخانه به شرطي كه شخص در هيچ دادگاهي داراي سوء سابقه نباشد، به وي اجازه ورود مي دهد كه اين مساله نيز داراي مشكلات عديده است و در بيشتر اوقات درخواست كنندگان از ادامه پيگيري آن منصرف مي شوند.

3)  ثبت رسمي مواليد :

 تا سال 1982 روال برنامه وزارت كشور رژيم صهيونيستي  اين گونه بود كه نوزادان فسطيني بيت المقدس شرقي را بر مبناي شناسنامه هاي پدرانشان در دفاتر رسمي ثبت مي كرد اما در سال 1982 وزارت كشور سياست جديدي در پيش گرفت كه به موجب بند 12 قانون اسراييلي "ورود به اسراييل"، مادران اهل بيت المقدس از اختيارات قانوني لازم جهت ثبت فرزندان خود در دفاتر ثبت احوال بيت المقدس برخوردار نيستند. اين سياست باعث شد نام نويسي بسياري از نوزادان فلسطيني كه در اين شهر متولد شده بودند بر اساس مشخصات و محل سكونت پدرانشان كه اهل كرانه باختري بودند صورت بگيرد و يا اينكه نام بسياري از فرزندان فلسطيني متولد اين شهر همچنان ثبت نشده باقي بماندكه اين مساله در كاهش عربها و فلسطينينان اين شهر بسيار مؤثر بود.
4 ) تدبير براي لغو شهروندي
يكي از سياستهاي رژيم صهيونيستي اقدامات تدبيري براي مهاجرت فلسطيني ها از بيت المقدس است  كه به چند گونه صورت مي گيرد :
الف)  ابطال اجازه اقامت در بيت المقدس؛ يكي از اين تدابير است و در اين مورد قانون ورود به اسراييل بيان مي كند كه اگر يك فلسطيني شهروند بيت المقدس، بيش از 7 سال خارج از اسراييل زندگي كند، بصورت شهروند دائمي همان كشوري كه در آن زندگي كرده تلقي مي شود و اجازه اقامت و شهروندي بيت المقدس او باطل مي گردد

ب)  اجازه خروج مشروط: از تدابير ديگر رژيم صهيونيستي براي فلسطيني زدائي اين شهر اجازه خروج مشروط  مي باشد و بر اين اساس هر فلسطيني شهروند بيت المقدس جهت خروج از كشور چه از راه زميني و چه از طريق هوا، نياز به دريافت مجوز از وزارت كشور دارد. اين مجوز خروج ، شامل يك ويزاي بازگشت مجدد نيز مي باشد و اگر به هر دليلي مسافر فلسطيني ويزاي بازگشت مجدد را تجديد نكند، كلاً حق بازگشت به وطنش را از دست ميدهد.

 ج) مزاياي اجتماعي: از طرف ديگر سياستگزاري سازمان بيمه در جهت تقويت اهداف و سياستهاي جمعيتي اسراييل حركت مي كند. بدينصورت كه اين سازمان در ارائه مزاياي اجتماعي بيمه، طي دهه 80 و 90 سالها اولويت را به آن دسته از فلسطينيهاي اهل بيت المقدس كه خارج از اين شهر و دركرانه باختري زندگي مي كنند، داده بود. حتي در سال 1993 ديوان عالي كشور با صدور حكمي رسماً مقدسي هاي خارج از شهر را مشمول بهره مندي از مزاياي تأمين اجتماعي برشمرد و بدين ترتيب زمينه و انگيزه لازم براي ترك بـيت المقـدس توسط فلسطيني ها فراهم شد كه پس از مهاجرت آنها اين مزايا قطع شد و گروه رفته سرگردان شدند.

 جمع بندي و نتيجه گيري:

 سياستهاي جمعيتي از پيش طراحي شده اسراييل از سال 1967 تاكنون و فقدان حمايتها و پشتيباني هاي سياسي توسط پيمان اسلو و ديگر توافقنامه هاي امضا شده بين ساف و اسراييل تأثيرات مخربي بر حقوق شهروندي و اقامت فلسطيني هاي بيت المقدس داشته است در اين مرحله از مناقشه اسرائيلي - فلسطيني‌ ، جامعه فلسطيني موجود در شرق بيت المقدس در معرض تهديد جاني و مالي بيشتر،‌ باطل شدن كارتهاي شناسايي به خاطر زندگي در خارج از شهر بيت المقدس و عدم امكان هميشگي بازگشت به وطن خود يعني بيت المقدس و يا نهايتاً پذيرش حق شهروندي و تابعيت اسراييلي قرار گرفته است.

تمامي گزينه هائي كه پيش روي اين جامعه مورد تهديد قراردارد انتخاب ميان بد و بدتر است. از طرف ديگر دولت خودگردان نيز تا كنون با سهل انگاري يا عدم توجه لازم نتوانسته است مكانيزمي به وجود آورد كه حتي يكسري حمايتهاي موقتي و فوري از فلسطيني هاي اين شهر صورت پذيرد .