به گزارش خبرنگار مهر، حمیدرضا جیحانی ظهر سه شنبه در نشست تخصصی با عنوان "رهیافت‌های تاریخی فرهنگی زیباشناسی منظر در معماری دورۀ اسلامی ایران: بر اساس متون نظم دورۀ نخست از 370 تا 432 هجری قمری " که در محل پژوهشکده هنرهای سنتی اسلامی، برگزار شد به تشریح ابعاد علم منظر شناسی پرداخت و گفت: مقصود از منظر فضاهای بازِ طراحی‌شده و یا طبیعی است که انسانها در آن می زیستند البته درون همین مناظر افراد به فراخور نیازهایی که داشته اند به احداث بناهای خرد و کلان می پرداختند و در آن مداخله می کردند.
جیحانی اظهار داشت: طبیعی است که هر چه فاصلۀ تاریخی از مناظر موردنظر بیشتر شود، نارسایی‌های بیشتری در ادراک زیبایی آن‌ها اتفاق خواهد افتاد.
این استاد دانشگاه در ادامه سخنان خود گفت: البته علاوه بر کمبود اطلاعات، دو نارسایی دیگر در مطالعه فضای یا طبیعی تاریخی، درک ویژگیها و جوانب گوناگون منظر تاریخی را با دشواری همراه کرده که نارسایی نخست عبارت است از عدم توجه و یا کم‌توجهی عمیقی که به موضوع منظر به‌عنوان یک مبحث قابل‌طرح در تاریخ معماری ایرانی وجود داشت که برای فهم جوانب این موضوع می توان از متون گذشته کمک گرفت.
جیحانی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: همزمان و یا کمی پس از دوران شعر حماسی و شاعران حماسهسرا، در قرن پنجم شاعران دیگری چون عنصری، فرخی سیستانی، منوچهری و مسعود سعد می زیستند که شعر را عمدتاً در قالب قصیده و در مدح افراد و توصیف طبیعت به سبک خراسانی می سرودند.
این محقق و پژوهشگر در ادامه گفت: عناصر خیالی شاعران این دوره تاریخی برگرفته از طبیعت است و علاوه بر آن توصیف طبیعت و مدح افراد به‌عنوان یک ویژگی شعری مشترک، در آن دوره است که این موضوع امکان بررسی مقایسه ای منظر و رویکرد شاعران این دوره به آن را فراهم می کند.
نظر شما