به گزارش خبرگزاری مهر، منصوره بهزادی دکترای شیمی تجزیه و محقق طرح اظهار کرد: گسترش آلایندههای شیمیایی در محیط زیست نظیر آب، خاک و هوا، اثرات مخرب و جبران ناپذیری بر جای گذاشته است. تلاش محققان شیمی، در توسعهی روشهای اندازهگیری نمونههای مختلف و ارائهی راه حلی جهت کاهش و یا حذف اثرات زیانبار این گونه مواد بر زندگی بشر است.
بهزادی افزود: یکی از مهمترین روشهای استخراج، میکرواستخراج فاز جامد است. در این روش با استفاده از جاذبهای مناسب که به روش الکتروشیمیایی بر روی یک سیم نازک فلزی پوشش داده شده، گونهی مورد نظر جداسازی و اندازهگیری میشود. در این کار، پوشش نانوکامپوزیتی پلیمری سنتز شده و برای استخراج و اندازهگیری دستهای از هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقهای از نمونه آبهای آلوده به کار رفته است.
وی خاطرنشان کرد: این نانوکامپوزیت به راحتی قابل تولید بوده و علاوه بر طول عمر بالا، از پایداری مناسبی در محدودههای دمایی بالا برخوردار است؛ به گونهای که طبق آزمایشهای صورت گرفته، در دمای 280 درجه سانتیگراد، بدون هیچگونه تغییری در خواص جذبی تا حدود 80 مرتبه قابل استفاده مجدد است.
محقق طرح تصریح کرد: در ساخت این نانوکامپوزیت از نانولولههای کربنی چند دیواره و پلی اورتوآمینوفنول استفاده شده است. این پوشش بر روی سطح یک سیم از جنس فولاد ضدزنگ، به عنوان الکترود، نشانده شده تا میزان آلایندههای سرطانزا در محیطهای مختلف را اندازهگیری و جذب کند.
بهزادی در ادامه عنوان کرد: جهت بررسی صحت روش و قابلیت کاربرد آن در جداسازی و اندازهگیری مواد آلاینده، شامل هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقه ای از نمونههای حقیقی مختلف استفاده شده است. پساب کارخانه ذغال شویی زرند، آب تلمبه کشاورزی در نزدیکی کارخانه، آب رودخانه روستای کوهپایه کرمان و آب شرب شهر کرمان از جمله موارد آزمایش شده بود. نتایج نشان دهنده این مطلب است که نانوکامپوزیت تهیه شده توانایی جداسازی و حذف این مواد را به طور مؤثر دارد.
وی تصریح کرد: در ادامه این طرح به تهیهی کوپلیمرهای نانوکامپوزیتی با استفاده از روش الکتروشیمیایی پرداخته شد که میتواند خواص نانوکامپوزیتها را بهبود بخشیده و به عنوان فیلتر جذب کننده مواد آلاینده در صنایع مختلف به کار رود.
نتایج این تحقیقات که حاصل همکاری دکتر محمد میرزایی، عضو هیأت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان، دکتر منصوره بهزادی و محمد دانشپژوه، کارشناس آزمایشگاه دانشگاه علوم پزشکی کرمان است، در مجلهی Analytical Methods منتشر شده است.
نظر شما