به گزارش خبرنگار مهر، مجید غلامی جلیسه سرپرست موسسه خانه کتاب و مجری جشنواره نقد کتاب در مراسم یازدهمین دوره این جشنواره با ابراز تاسف از آنچه غلبه کمیت در زمینه انتشار کتاب در ایران نامید، گفت: سالانه بالغ بر ۶۰ هزار عنوان کتاب در کشور منتشر می‌شود اما تعداد مجلاتی که به حوزه نقد کتاب می‌پردازند چندان زیاد نیست به عنوان مثال در همین جشنواره نقد کتاب تعداد مجلاتی که آثاری از آنها در این جشنواره داوری شده بود کمی بیش از ۲۵۰ نشریه بود که این در مقابل شمار کتابهایی که در سال منتشر می شود، اصلا به حساب نمی‌آید.
وی سپس از انتشار نشریات «کتاب ماه» در دوره جدیدشان تا پایان ماه جاری خبر داد و در ادامه سخنانش برگزارش جشنواره نقد کتاب را در تدوین یک تعریف مدون از نقد معیار و همچنین استانداردهای نقد در کشور موثر خواند.
در ادامه محمد حسین ساکت دبیر یازدهمین جشنواره نقد کتاب در سخنانی با بیان اینکه برای داشتن نقدی درست، باید معیارها و ویژگی‌های درست آن را هم داشته باشیم گفت: نگاشتن، هنری بزرگ است اما بزرگتر از آن هنری دیدن آن نوشته است.
وی افزود: نقد باید در آینده پژوهی ما سهمی ایفا کند به قول آلوین تافلر اگر موجی بخواهد ایجاد شود، آن را باید ناقدان پدید بیاورند.
دبیر این دوره از جشنواره نقد کتاب ضمن سپاس ویژه از احمد مسجدجامعی پایه گذار این جشنواره، از سید فرید قاسمی، یوسف ثانی، محمدرضا اسدی و علی اوجوی دبیران دوره‌های قبلی قدردانی کرد و گفت: امسال در پاره‌ای از ارزیابی های آئین نامه، دگرگونی هایی پدید آمد و گروهها به ۷ رده تقسیم شد. پیشنهاد می شود نظریه پردازی و بررسی دیدگاهها در زمینه نقد کتاب هم از سال آینده در چرخه کار داوران قرار گرفت و هیات امنای خانه کتاب، با اصلاح آئین نامه جشنواره، دست داوران را در ارزیابی ها باز بگذارد.
ساکت همچنین با ارائه گزارشی از یازدهمین جشنواره نقد کتاب از میان ۵۶۳ مقاله رسیده از ۲۵۸ مجله، ۹۸ مقاله در چرخه داوری قرار گرفت و سوگمندانه شاهد کاهش شمار مقالات و خوشبختانه افزایش شمار مجلات نسبت به دوره قبل بودیم.
به گفته دبیر یازدهمین جشنواره نقد کتاب، سرنخ آسیب شناسی این نوسان را باید در شمارش امتیازات به گفته او مقطعی و باب روز در ارتقای گروه بر پایه‌های دانشگاهی در چاپ مقالات در مجله های علمی و پژوهشی، بررسی کرد.
در ادامه این مراسم نصرالله پورجوادی از پیشکسوتان عرصه نقد کتاب در سخنانی با اشاره به دو گونه نقد کتاب که به گفته او، فرنگی ها آنها را باب کرده اند گفت: یکی از این نقدها که به آن «ریویو» می گویند در واقع گزارشی اجمالی از کتاب است. معمولا مجلات، شخصی را دارند که بلد است یک کتاب را ورانداز کند و نکات برجسته آن را بنویسد و معرفی کند البته ممکن است او به بعضی از کاستی ها و یا امتیازات آن کتاب هم اشاره ای بکند.
وی افزود: نقد دیگری هم داریم که در واقع نقد حقیقی است که البته خیلی کم نوشته می‌شود چون باید توسط کسانی که مسلط به موضوع هستند، نوشته شود؛ کسانی که از نظر علمی و اطلاعاتی، اگر بالاتر از نویسنده نیستند، خیلی کمتر از او نیستند. خواندن این نقدها معمولا حالت مکمل و متمم کتاب را دارد این قبیل آثار نه تنها برای عموم خوانندگان آن کتاب بلکه برای خود مولف و همچنین برای ناشران هم می تواند مفید باشد.
این ناشر باسابقه در ادامه گفت: متاسفانه ما در کشور خودمان ناشران زیادی داریم که چندان از نظر معلومات و دانش، متبحر نیستند و زیاد با مسائل علمی و فکری و محتوایی کتابها سر و کار ندارند و لذا نقدهایی که از نوع دوم باشد، می تواند سطح آگاهی آنها را بالا ببرد.
پورجوادی با تاکید بر اینکه کتاب بد نباید چاپ شود، گفت: آثار نویسندگان معروف و بزرگ ما هنوز به طور دقیق شناخته نشده است هنوز بحث است که یوسف و زلیخا متعلق به فردوسی هست یا نیست و هنوز مشخص نیست که آثار عطار، دقیقا کدامها است؟ به هر حال اطلاعات غلط و کتابی که جامعه علمی را گمراه کند نباید منتشر شود. من معتقدم نقد کتاب در پیشبرد سطح علمی ناشران ما، می تواند فوق العاده موثر باشد.
نظر شما