پیام‌نما

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا * * * * قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد. * * مؤمنى را كه هست نيكوكار / بهر او مهر مى‌دهد دادار

۴ آبان ۱۳۸۴، ۱۵:۳۱

سهراب سليمي: هنوز به سوال "تئاتر آري يا نه ؟" پاسخ داده نشده است

سهراب سليمي: هنوز به سوال "تئاتر آري يا نه ؟" پاسخ داده نشده است

سهراب سليمي معتقد است كه هنوز به سوال قديمي " آيا ما در ايران تئاتر مي خواهيم يا نه؟ " پاسخي داده نشده است . وي در گفتگوي نسبتا" مفصل با خبرنگار سرويس تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاري "مهر" معضلات تئاتر ايران را بررسي كرد .

* خبرگزاري "مهر"  - سرويس تئاتر : براي برون رفت از وضعيت كنوني تئاترامروز، چه پيشنهادي داريد ؟

 - سهراب سليمي : اين سوال براي من وهمكارانم درخانه تئاترسالهاي سال است كه آشناست . اين وضعيت نابسامان همواره پايداراست مگراين كه موضع ما نسبت به تئاترمشخص شود. يعني اين كه بدانيم آيا ما بالاخره تئاترمي خواهيم يا نه ؟ وقتي اين تعريف صورت پذيرفت . بالطبع طرح قانوني آن پيش مي آيد و بدنبال آن برنامه ريزيهاي مشخص وبودجه اي كه به هرحال با توجه به امكانات دولت براي تئاترتعيين مي شود . وقتي بودجه فرهنگي كشورنسبت به سايربخشهاي دولتي تنها يك درصد است ديگرنبايد بحثي كرد.

بايد بدانيم كه درهمه جوامع ازسه بخش اصلي صحبت مي شود : اول سياست ، دوم اقتصاد وسوم فرهنگ . واقعيت اين است كه يك كشوردربحراني ترين شرايط  دست به دامن فرهنگ مي شود . با اين شرايط تئاترما فقط دست وپازدني بيش نيست . چون دراميدواري است كه جريان زندگي ادامه مي يابد . جالب توجه اين است كه همه ساله هزاران فارغ التحصيل دررشته هاي هنري بخصوص تئاترداريم كه اكثريت راه به جايي نمي برند. اين موضوع بارها وبارها ازسوي دوستانم درخانه تئاترودوستاني كه مسايل را زيرذره بين مي بينند طرح وانتقاد شده ولي راه به جايي نبرده است. تا وقتي ما به سوال آري يا نه نسبت به تئاترپاسخ ندهيم اين بحران ادامه خواهد داشت . در اين سالها من شاهد دگرگونيها واتفاقهاي زيادي بودم . اگرروزگاري با اندوخته دانشجويي مي توانستيم 10الي 12جلد كتاب بخريم ، امروزه حتي يك درصد  از پول خريد كتاب را هم ندارم . هركس به عنوان هنرمند حق دارد ببيند وبخواند . اين مشكلات با حمايت دولت بايد رفع شود.

گذشته ازاين مسايل كلي ، اگربخواهيم جزيي تر به مساله نگاه كنيم ، مي بينيم براي اجراي نمايش ، به جزسالن اصلي تئاترشهروچهارسو، بقيه سالنها ناامن هستند . مي خواهم بگويم ما سالني براي اجراي تئاترنداريم . چرا از سالنهاي بالقوه اي كه داريم استفاده نمي كنيم؟ سالنهاي فرهنگسراي بهمن بسيارسالنهاي قابلي هستند ولي چرا  درآن نمايشي اجرا نمي شود؟ بازهم تكرارمي كنم دردرجه اول بايد وضعيت ما نسبت به تئاترمشخص شود .

* فكرمي كنيد اين مشكل به كجا برمي گردد ؟

- برمي گردد به اين كه ما سالنهاي تعريف شده نداريم . يعني خانواده اي اگربخواهد به ديدن تئاتربرود نمي داند كجا برود؟ بايد جايگاه تئاتردانشجويي ، تئاترآماتوري ، تئاترحرفه اي ، تئاتركودك ونوجوان ، تئاترآييني وغيره مشخص شود واين بازهم برمي گردد به اين كه ما مديران فرهنگي تعريف شده نداريم ، حتي مديران فني وپرسنل اين بخش تعريف نشده اند . با تمام اين مشكلات ، من مي گويم اگرهمه اين تعاريف هم مشخص شود بازهم تماشاگر احتياج به يك مكان امن دارد تا نمايش را تا انتها دنبال كند .

* گره اين كارها راحت باز مي شود ، چرا همچنان نابساماني وجود دارد؟

 - چون هنوز بايد بدانيم  آيا ما تئاترمي خواهيم يا نه ؟ درصورت خواستن بايد قانونمند شود ووقتي قانونمند شد ، صنفي مي شود درست مثل اتحاديه ها وصنفهاي ديگر. هنرمند تئاتر حتي از حقوقي كه يك نانوا درصنف خود دارد برخوردار نيست. وقتي تئاترصنفي شد درآن صورت پشتوانه هاي محكمي هم پيدا خواهد كرد . فراموش نكنيم تئاتر ، درتمام دنيا با سوبسيد دولت به رشد وپويايي خود ادامه مي دهد . چطورما ازتئاترتوقع برگشت بودجه  داريم وقتي براي آن سرمايه گذاري نمي كنيم ؟ به اعتقاد من تماشاگر دريك شرايط قاعده مند بايد با  استقبالي بيش از آن چه كه امروز شاهد آن هستيم به تماشاخانه ها بيايد . اگراينگونه نمي شود دليلش عدم مديريت فرهنگي است. 

* چرا امروز به جايي رسيده ايم كه مجبوريم سوال كنيم آيا تئاترمي خواهيم يا نه ؟

-  " كج دار و مريز" رفتاركردن ما را به اينجا رسانده است . تئاتربه تنهايي مي تواند پشتوانه فرهنگي تري را ، هم به لحاظ فراغتي وهم به لحاظ فكري براي تماشاگر به ارمغان بياورد . ولي وقتي كه  سليقه ها اعمال مي شوند هنرمند دراين كه آيا اين نگاه ، نگاه كلان به تئاتراست يا نگاه  يك بخش ، دچارترديد مي شود. ما شاهد سالنهاي آمفي تئاتردرهمه مراكزاستانها هستيم ولي وقتي درطي اين 18سال كه به عنوان داوربه آنجا سفركردم فقط همان مقطع كه من هستم فعاليت تئاتري جريان دارد اشتياق ورغبتي براي پررنگ كردن تئاتردرآن شهر يا استان نمي بينم . اينجاست كه هنرمند مايوس مي شود وآن سوال درذهنش ايجاد مي شود كه واقعا ما تئاترمي خواهيم يا نه ؟

* اولين اقدام چه مي تواند باشد ؟

-  به صحبت اولم برمي گردم ، بي بروبرگرد بايد حضور تئاتر درجامعه حداقل براي اهالي آن تعريف شود .

* چرا در مقوله تئاتر سليقه اي عمل مي شود ؟

- خوب شما مي دانيد سري كه درد نمي كند دستمال نمي بندند .به اعتقاد من درزمينه تئاتركم لطفي شده وعلاوه برآن توهمي بوجود آمده كه اين توهم درست نيست . تئاترچون ارتباط تنگاتنگي با تماشاگردارد بالطبع تاثيربيشتري برآن مي گذارد واين امرسبب شده تا هركس تعبيروتفسيرخودش را ازاين ارتباط داشته باشد وازآن تاويلهاي نادرست ارائه بدهد.

* چه توقعي از وزير جديد داريد ؟

- دعوت ما را بپذيرند و به خانه تئاتربيايند .

کد خبر 245688

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha