سایه استاد رسول‌زاده بر سر ماست/ مردی که صدا و مهربانی‌اش باقی ماند

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم یادبود زنده یاد احمد رسول زاده دوبلور پیشکسوت سینما و تلویزیون روز پنجشنبه دوم دی ماه در خانه هنرمندان برگزار شد و افرادی همچون خسرو خسروشاهی، محمد سریر، منوچهر اسماعیلی، نصر الله مدقالچی، ناصر ممدوح، منوچهر اطلسی، امیر فلسفی و... حضور داشتند.

این مراسم با اجرای ژیلا صادقیان آغاز شد و در ابتدای آن فیلمی پخش شد که در آن احمد رسول زاده از چگونگی ورود خود به حرفه دوبله و همچنین سال های فعالیتش در این عرصه سخن گفت.

بعد از آن امیر فلسفی خطاط و خوشنویس و یکی از خیرین جامعه فرهنگی «یاوری» به چگونگی پیوستن رسول زاده به این جامعه و کمک های او برای مدرسه سازی و... اشاره کرد و همچنین از خاطرات خود با او سخن گفت.

نقش «مردی که زیاد می دانست» به جوانی که هیچ نمی دانست

در ادامه منوچهر اسماعیلی نیز روی سن آمد و در اولین جملات خود درباره رسول زاده بیان کرد: من مریض هستم و نمی توانم ادای دین کنم آن هم به استادی که چشم باز کردم و دیدم سایه اش بر سرم است و حالا فقدانش اشک است.

وی با اشاره به چگونگی آشنایی خود با رسول زاده گفت: من محصل بودم که با استاد رسول زاده آشنا شدم. او برای کار نقشی را به من داد که فراتر از من بود. نقش «مردی که زیاد می دانست» به جوانی که هیچ نمی دانست و من از او بسیار آموختم.

این دوبلور پیشکسوت اضافه کرد: به این ترتیب من در این حرفه غلطیدم و رشد کردم تا به «بن هور» رسیدم. در آنجا هم سایه استاد بر سر من و البته همه بود و من از صدقه سر او به اینجا رسیده ام به او افتخار می کنم و البته فکر می کنم من شاگر تنبل او بودم.

موفقیت سینمای ایران مرهون افرادی چون احمد رسول زاده بوده است

همچنین در این مراسم محمد سریر عضو هیات مدیره خانه سینما روی سن آمد و بیان کرد: ما تا زنده هستیم کمتر از یکدیگر یاد می کنیم و کمتر اظهار محبت می کنیم.

وی با اشاره به جایگاه احمد رسول زاده تاکید کرد: موفقیت سینمای ایران مرهون افرادی چون احمد رسول زاده بوده است و در سینمای جهان هم فیلم هایی چون «محمد رسول الله» با صدای او شناخته شده است.

سریر با بیان اینکه رسول زاده بسیار مهربان بود و با حضورش در میان دیگر مهر ایجاد می کرد، گفت: من چند روز قبل از رفتنش با او صحبت کردم و دیدم هنوز آن مهر و علاقه ای را که به همه دارد می توان دید و در سخنانش احساس کرد.

وی در پایان سخنان خود با بیان اینکه رسول زاده همچنان زنده است، گفت: صدای احمد رسول زاده در نسل های بعد باقی خواهد ماند.

احمد رسول زاده غرور را بدترین چیز می دانست 

نصرالله مدقالچی دیگر دوبلور و گوینده پیشکسوتی بود که روی سن آمد تا درباره احمد رسول زاده سخن بگوید که در اولین جمله خود بیان کرد: من هیچ سخن نخواهم گفت، آنچه که آقای اسماعیلی گفت سخن ما هم هست و سایه رسول زاده بر سر همه ماست.

وی ادامه داد: آقای رسول زاده مهربان، با لبخند و نازنین بوده، هست و خواهد بود. من دیگر سخن نخواهم گفت فقط می خواهم نامه چارلی چاپلین به دخترش را بخوانم چرا که رسول زاده به اشاراتی که در این نامه وجود دارد ایمان داشت و به طور مثال غرور را بدترین چیز می دانست و من این نامه را انتخاب کردم تا به او تقدیم کنم.

در ادامه این مراسم کلیپ های دیگری از گفتگوهای احمد رسول زاده در فرهنگسرای نیاوران و در منزلش نمایش داده شد.

نامه چاپلین به دخترش که در این مراسم قرائت شد گویا نامه ای است که یک ایرانی آن را نوشته است و درباره صحت آن تردید وجود دارد.