دكتر حسن آذري پور عضو كميته كشوري كنترل دخانيات در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر افزود: نتايج تحقيقات نشان مي دهد دانشجويان رشته هاي پزشكي و غير پزشكي كه با افراد سيگاري همنشين و دوست بوده اند بيشتر به سيگاري شدن روي آروده اند ، به گونه اي كه عامل دوست يابي و يا همنشيني با افراد سيگاري پس از عامل تفنن ، مهمترين علت سيگاري شدن دانشجويان در سالهاي ابتدايي ورود به دانشگاه بوده است .
وي با اشاره به سيگاري بودن والدين به عنوان عامل سوم موثر در سيگاري شدن دانشجويان، در مورد تاثير آموزش در پيشگيري از استعمال مواد دخاني توسط دانشجويان اظهار داشت: سيگاري شدن دانشجويان به ويژه دانشجويان رشته هاي پزشكي حاكي از وجود كمبود آموزش هاي ارائه شده در خصوص آگاه كردن جامعه به ويژه نسل نوجوان و جوان درباره مضرات و زيان هاي مصرف مواد دخاني است چون اغلب اين افراد زماني سيگاري شده اند كه اطلاعاتي در مورد مضرات استعمال مواد دخاني دريافت نكرده بودند.
وي با بيان اينكه متاسفانه حتي پس از اطلاع از مضرات سيگار پس از سيگاري شدن دانشجويان به ويژه دانشجويان رشته هاي پزشكي ، ترك و جدا شدن از آن به علت ماهيت اعتياد آور سيگار بسيار سخت و غير ممكن بوده است، گفت: تحقيقات نشان مي دهد دو كشوري كه برنامه هاي آموزشي خود را در مود مضرات سيگار به صورت مدون براي دانشجويان سال اول ورودي به دانشگاه طي واحد مجزا و مستقل ارائه كرده بودند تعداد دانشجويان سيگاري به ميزان زيادي كاهش يافته است.
آذري پور تصريح كرد: مطالعات نشان داده كه متوسط سن سيگاري ها 51 سال و با 27 سال سابقه استعمال دخانيات و سن شروع استعمال دخانيات در اواسط تحصيل در دانشگاه بوده است ، بنابراين در صورت سيگاري شدن اين افراد ديگر آموزشها تاثير چنداني ندارند چون امكان ترك بسيار سخت مي شود.
وي با بيان اينكه اگر آموزشها را براي دانشجويان پزشكي و يا غير پزشكي ارائه شود در سالهاي آينده تاثير آن مشخص مي شود اما هنوز اين آموزش ها به صورت مدون در دانشگاه هاي كشور وجود ندارد، گفت: تحقيقات نشان داده كه تفاوتي به لحاظ سيگاري شدن ميان دانشجويان خوابگاهي، ساكن در منازل استيجاري و دانشجويان ساكن در شهر محل دانشگاه وجود نداشته است.
آذري پور گفت: سيگار كشيدن رفتاري بيمار گونه است چون پس از مدتي تبديل به عادت مي شود بنابراين اين رفتار غلط بايد اصلاح شود و مهمترين راه اصلاح اين رفتار غلط، پيشگيري از بروز آن بوده كه بهترين وسيله در اين مورد آموزش است به گونه اي كه بايد در گروه هاي سني مختلف نظير مقاطع راهنمايي و دبيرستان و به ويژه در سن 14 سالگي به عنوان شايع ترين سن تجربه سيگار اول است، آموزش هاي لازم ارائه شود.
نظر شما