با پايان جريان هاي ادبي بز رگ ، ديگر در جهان مكتبي نداريم

مديا كاشيگر دراين نشست فرانسه را محل تولد ، پرورش و اوج اكثر مكاتب ادبي از جمله سورئاليسم ، رمانتيسيسم ، سمبليسم و دادايسم دانست .
نويسنده رمان « وقتي مينا خواب بود » درا دا مه ، دهه 60 ميلادي را پا يان جريان هاي بزرگ ادبي در فرانسه ذكر كرد و با استناد به اين گفته آندره ژيد در اوايل قرن 20 ميلادي كه « متاسفانه بزرگترين شاعر فرانسه همچنان ويكتور هو گو است» به جاي خالي شاعران بزرگ اشاره كرد و گفت : آخرين مكتب ادبي ، سورئاليسم، در قرن 19  تمام مي شود كه پايان جريان هاي بزرگ ادبي است و امروز ديگر در جهان مكتبي نداريم.
كاشيگر براي  شناخت شعر اين هنر را به دو شاخه« شعر كلامي و شعر متني » تقسيم كرد و با اشاره به شعر كلامي به عنوان شعر شفاهي گفت: با رواج سواد و پيدايي صنعت چاپ ، شعر قافيه دار كه براي حفظ كردن مناسب تر است جاي خود را به شعر متني مي دهد كه بيشتر بصري است تا سمعي ، شعر متني فضاي خالي بين كلمات را كه گوش نمي شنود به وجود مي آورد و چشم مي تواند فضاي سپيد و  مكث را در شعر تشخيص دهد.
اين مترجم در پاسخ به سوال مجري برنامه، سعيد آذين ( كارشناس و مترجم زبان اسپانيايي) درباره ترجمه متون ادبي گفت : به قول اشتاينر« ترجمه اتفاقي نيست كه در لولاي در وسط زبان ها اتفاق بيافتد» ، پيام ترجمه اين است ؛ در جهاني كه سراسر آشفتگي است انسجام وجود دارد.
وي همچنين با اشاره به گفته سيمون لرز اضافه كرد : مترجم بايد دقيق ترين خواننده كتابي باشد كه مي خواهد ترجمه كند . اين نويسنده در پايان به خواندن اشعاري از شعراي فرانسه پرداخت و به سوالات حاضرا ن پاسخ داد.