به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از رولينگ‌استون، باب ديلن ديشب به عنوان فرد سال 2015 در مراسم پر از ستاره «موزي‌كرز» كه در لس‌آنجلس برگزار شد جايزه خود را دريافت كرد، اما چيزي كه تقريبا از خود مراسم – كه شامل اجراهايي از بروس اسپرينگستين، نيل يانگ، بِك، ويلي نلسون و بسياري ديگر مي‌شد – جالب‌تر بود، سخنراني 30 دقيقه‌اي ديلن هنگام دريافت جايزه بود كه در آن پاسخ بدگويانش را داد و از حاميانش تشكر كرد.
ديلن از جوآن بائز كه او را «ملكه موزيك فلك قديم و حالا» ناميد، بردز، پل و مري تشكر كرد اما تمركز اصلي‌اش را بر جاني كش و جيمي هندريكس گذشت. او گفت: ما نمي‌توانيم جيمي هندريكس را فراموش كنيم. من وقتي جيمي با گروهي به نام جيمي جيمز و بلو فليمز بود اجراي زنده او را ديدم. تازه او حتي آواز هم نمي‌خواند. او فقط نوازنده گيتار بود. او بعضي از آهنگ‌هاي كوچك من را كه هيچ‌كس به آن‌ها توجه نمي‌كرد گرفت و آن‌ها را به فضا برد و تبديل به آهنگ‌هاي كلاسيك كرد. من بايد از جيمي هم تشكر كنم. اي كاش اينجا بود.
ديلن اضافه كرد: جاني كش هم بعضي از آهنگ‌هاي مرا ضبط كرد. حدود سال 63 كه فقط پوست و استخوان بود با او ملاقات كردم. او سخت و طولاني سفر مي‌كرد، اما يكي از قهرمانانم بود. هنگام بزرگ شدن بسياري از ترانه‌هايش را شنيدم. آن‌ها را بهتر از آهنگ‌هاي خودم مي‌شناختم. من آهنگ «اشكالي ندارد مامان (فقط دارم خون‌ريزي مي‌كنم)» را در حاليكه آهنگ «آب چقدر بالا آمده، مامان؟» در ذهنم تكرار مي‌شد نوشتم. جاني شخصيتي خاص و سنگين بود، و او مي‌ديد كه مردم دارند مرا براي نواختن موزيك گيتار الكتريك كنار مي‌گذارند. او به مجله‌ها نامه فرستاد و به آن‌ها گفت كه خفه شوند و بذارند من آوازم را بخوانم. در دنياي دراماتيك جنوبي جاني كش، اين مدل چيز وجود نداشت. كسي به كسي نمي‌گفت چه بخواند و چه نخواند.
با اين حال، ديلن تمام وقت 30 دقيقه‌اي سخنراني‌اش را صرف تشكر از كساني كه الهام‌بخش او بودند و از او حمايت كردند، نكرد. سخنان او همچنين پر از لحظه‌هايي بود كه او بدگويان دوران اوليه‌اش از جمله مرل هاگارد و جري ليبر و مايك استولر را مورد هدف قرار داد. او گفت: من خيلي به اينكه ليبر و استولر درباره آهنگ‌هايم چه فكري مي‌كردند اهميتي نمي‌دادم، چون من هم از آهنگ‌هاي آن‌ها خوشم نمي‌آمد. مرل هاگارد هم خيلي از آهنگ‌هايم خوشش نمي‌آمد، به من چيزي نمي‌گفت، اما مي‌دانم قديم‌ها خوشش نمي‌آمد.
ديلن همچنين به شوخي درباره منتقداني هم صحبت كرد كه از نحوه آوازخواني او ايراد مي‌گيرند. او گفت: چرا آن‌ها همين حرف‌ها را درباره لئونارد كوهن نمي‌زنند؟ چرا با من ويژه برخورد مي‌شود؟
باب ديلن به عنوان يكي از پيشروان موسيقي معترض به سيستم آمريكا و جهان سرمايه داري شناخته مي‌شود.
نظر شما