به گزارش خبرنگار مهر، مریم نخستین صبح پنجشنبه در جمع خبرنگاران رسانه های گروهی استان با تأکید بر ضرورت برگزاری یازدهمین همایش شهر و سیمای شهری و ششمین همایش ملی توسعه شهری افزود: یک شهر زمانی هوشمند است که سرمایه گذاری بر روی منابع انسانی و سرمایه های اجنماعی، حمل نقل و ارتباطات بر پایه فناوری اطلاعات به منظور توسعه اقتصادی پایدار و کیفیت زندگی بهتر به واسطه به کارگیری هوشمندانه منابع طبیعی در آن اتفاق بیفتد که باید گفت بستر لازم برای تحقق شهر هوشمند هنوز به صورت گسترده در ادبیات برنامه ریزی شهری مورد توجه قرار نگرفته است.
وی افزود: بیشتر شهرهای دنیا برای استفاده حداکثری از پتانسیل های زندگی شهری، در حال برنامه ریزی و دست یابی به اهداف شهر هوشمند هستند تا بیشترین میزان بازدهی را در زندگی شهری محقق کنند که برای دستیابی به این هدف، بسیج همه جانبه در عرصه های مختلف علمی و پژوهشی نیازمند است زیرا شهر الکترونیک ما را از دنیای یک بعدی شهر های سنتی و امروزی به دنیای دو بعدی هدایت می کند که دستاورد فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات دنیای اینترنت است.
دسترسی راحت و سریع به خدمات در شهر هوشمند
این عضو شورای شهر و دانشجوي دکتراي برنامه ريزي شهري با بیان اینکه شهر الکترونیک، یک شهر ۲۴ ساعته است که امور شهری در تمام شبانه روز به صورت آنلاین در آن جریان دارد گفت: شهروندان می توانند از طریق اینترنت و در هر زمان و مکان به اطلاعات و خدمات آموزشی، تفریحی، تجاری، اداری و بهداشتی مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند. به این ترتیب، وقتی بیشتر کارهای روزمره را بتوان از طریق اینترنت و در منازل انجام داد، زندگی بسیار راحت تر می شود و رفت و آمد های شهری به حداقل می رسد، تأثیرات مخرب وسایل نقلیه بر محیط زیست کاهش می یابد، محیطی زیباتر و طبیعی تر برای زندگی شهروندان ایجاد می شود و استفاده از انرژی کاهش می یابد.
وی در خصوص برنامه هایی که باید در دستور کار مجموعه مدیریت شهری قرار گیرد و تا تحقق شهر هوشمند تسریع شود گفت: مشکل عدیده ای که لزوم توجه مدیران شهری را به خود معطوف می کند، مسائل زیرساختی است که جا دارد مدیران شهری به این امر به صورت جدی تر توجه کنند. زیرا به کار گیری ساز وکارهای سخت افزاری شهر هوشمند در کشور هایی مانند ایران که شهرهای آن بین مرحله گذار از الگوی سنتی به مدرن و فرامدرن سرگردان هستند، ضروری است. اما زمینه های موجود برای حرکت در این مسیر، نارسایی های زیادی داردکه باید ضمن رسیدن به یک آگاهی درست از آن، راهکاریابی سنجیده ای پیگیری شود.
نخستین افزود: شهر هوشمند بیش از یک شهر دیجیتال است به عبارت دیگر، شهری هوشمند است که قادر به پیوند سرمایه فیزیکی با سرمایه اجتماعی به منظور توسعه خدمات بهتر و ایجاد زیرساخت باشد. چنین شهری قادر به گرد آوردن فن آوری، اطلاعات و دیدگاه های سیاسی بر حسب یک برنامه منسجم و بهبود خدمات شهری خواهد بود. این تصور که ساخت شهرهای هوشمند تنها نیاز به سرمایه گذاری در حوزه IT دارد، اشتباه است زیرا آنچه شهرها نیاز دارند، استفاده از IT به عنوان وسیله ای برای انتقال اهداف و مقاصد محلی و ملی است.
دانشجوي دکتراي برنامه ريزي شهري با بیان اینکه محورهای شهر هوشمند شامل دولت، اقتصاد، محیط، مردم و زندگی هوشمند است گفت: برای رسیدن به مردم و زندگی هوشمند نیازمند توجه به نیازهای مردم تحت تأثیر منطقه جغرافیایی و سبک زندگی آنها خواهیم بود که در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. بحث دیگر، توجه به ارائه آموزش های لازم در راستای استفاده از تکنولوژی های ارائه شده به مردم می باشد که اگر فرهنگ سازی در این خصوص صورت نگیرد، تحقق شهر هوشمند با شکست مواجه خواهد شد.
لزوم مشارکت شهروندان در رسیدن به شهر هوشمند
وی ادامه داد: شهر هوشمند واقیعتی است که با توجه به گسترش روز افزون تکنولوژی اطلاعات در شهرها و در راستای پاسخگویی به نیازهای توسعه یافته شهروندان به اطلاعات روزمره بیشتر احساس می شود. بنابراین شهروندان مخاطبان اصلی شهر هوشمند هستند و توجه به اعتمادسازی آنان و توجه به ذهنیتشان از شهر هوشمند، مهم ترین قسمت تحقق این امر است. زیرا مردم در شهر هوشمند از آرامش حقیقی، زندگی عالی، امنیت اطلاعاتی بالا، مسئولیت پذیری در آینده شهر برخوردار و تولید و عرضه کننده خدمات در این شهر هستند.
نخستین با بیان اینکه باید لزوم مشارکت شهروندان در راه رسیدن به شهر هوشمند، از ابتدای راه بروز نماید و شهروندان قدم به قدم در این مسیر همراه با مدیریت منسجم شهری پیش بروند گفت: در این مسیر، مباحث فرهنگ سازی و آموزشی لازم نیز به آنان ارائه می شود تا در آینده، بتوانند به عنوان شهروندان شهر هوشمند به ارائه خدمات بپردازند.
وی در پایان گفت: از جمله موانعی که در برابر توسعه سیستم های هوشمند در شهر ها وجود دارد می توان به عدم وجود تشکیلات منسجم، گران بودن سیستم های الکترونیک، کمبود نیروهای متخصص و مراکز تحقیق و توسعه، عدم وجود قوانین مدرن در ارتباط با استفاده از سیستم الکترونیکی و فن آوری اطلاعات، محدودیت زیرساخت های مورد نیاز به ویژه زیرساخت های الکترونیکی، کمبود آموزش و فرهنگ سازی و حاکمیت سیستم سنتی و عدم وجود رقابت اشاره کرد.
نظر شما